Giobbe 19

1 Allora Giobbe rispose e disse:

Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,

2 “Fino a quando affliggerete l’anima mia e mi tormenterete coi vostri discorsi?

“Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?

3 Son già dieci volte che m’insultate, e non vi vergognate di malmenarmi.

Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.

4 Dato pure ch’io abbia errato, il mio errore concerne me solo.

Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.

5 Ma se proprio volete insuperbire contro di me e rimproverarmi la vergogna in cui mi trovo,

Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,

6 allora sappiatelo: chi m’ha fatto torto e m’ha avvolto nelle sue reti è Dio.

kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.

7 Ecco, io grido: “Violenza!” e nessuno risponde; imploro aiuto, ma non c’è giustizia!

Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.

8 Dio m’ha sbarrato la via e non posso passare, ha coperto di tenebre il mio cammino.

Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.

9 M’ha spogliato della mia gloria, m’ha tolto dal capo la corona.

Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.

10 M’ha demolito a brano a brano, e io me ne vo! ha sradicata come un albero la mia speranza.

Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.

11 Ha acceso l’ira sua contro di me, e m’ha considerato come suo nemico.

Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.

12 Le sue schiere son venute tutte insieme, si sono spianata la via fino a me, han posto il campo intorno alla mia tenda.

Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.

13 Egli ha allontanato da me i miei fratelli, i miei conoscenti si son del tutto alienati da me.

Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.

14 M’hanno abbandonato i miei parenti, gl’intimi miei m’hanno dimenticato.

Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.

15 I miei domestici e le mie serve mi trattan da straniero; agli occhi loro io sono un estraneo.

Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.

16 Chiamo il mio servo, e non risponde, devo supplicarlo con la mia bocca.

Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.

17 Il mio fiato ripugna alla mia moglie, faccio pietà a chi nacque dal seno di mia madre.

Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.

18 Perfino i bimbi mi sprezzano; se cerco d’alzarmi mi scherniscono.

Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.

19 Tutti gli amici più stretti m’hanno in orrore, e quelli che amavo mi si son vòlti contro.

Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.

20 Le mie ossa stanno attaccate alla mia pelle, alla mia carne, non m’è rimasto che la pelle de’ denti.

Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.

21 Pietà, pietà di me, voi, miei amici! ché la man di Dio m’ha colpito.

Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?

22 Perché perseguitarmi come fa Dio? Perché non siete mai sazi della mia carne?

Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?

23 Oh se le mie parole fossero scritte! se fossero consegnate in un libro!

O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!

24 se con lo scalpello di ferro e col piombo fossero incise nella roccia per sempre!…

O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!

25 Ma io so che il mio Vindice vive, e che alla fine si leverà sulla polvere.

Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;

26 E quando, dopo la mia pelle, sarà distrutto questo corpo, senza la mia carne, vedrò Iddio.

pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.

27 Io lo vedrò a me favorevole; lo contempleranno gli occhi miei, non quelli d’un altro… il cuore, dalla brama, mi si strugge in seno!

Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.

28 Se voi dite: Come lo perseguiteremo, come troveremo in lui la causa prima dei suoi mali?

Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',

29 Temete per voi stessi la spada, ché furiosi sono i castighi della spada affinché sappiate che v’è una giustizia”.

matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”