< Giobbe 17 >

1 Il mio soffio vitale si spenge, i miei giorni si estinguono, il sepolcro m’aspetta!
Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.
2 Sono attorniato di schernitori e non posso chiuder occhio per via delle lor parole amare.
Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.
3 O Dio, da’ un pegno, sii tu il mio mallevadore presso di te; se no, chi metterà la sua nella mia mano?
Libera me Domine, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.
4 Poiché tu hai chiuso il cuor di costoro alla ragione, e però non li farai trionfare.
Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.
5 Chi denunzia un amico sì che diventi preda altrui, vedrà venir meno gli occhi de’ suoi figli.
Praedam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.
6 Egli m’ha reso la favola dei popoli, e son divenuto un essere a cui si sputa in faccia.
Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.
7 L’occhio mio si oscura pel dolore, tutte le mie membra non son più che un’ombra.
Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.
8 Gli uomini retti ne son colpiti di stupore, e l’innocente insorge contro l’empio;
Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.
9 ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure viepiù si fortifica.
Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.
10 Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò alcun savio.
Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.
11 I miei giorni passano, i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti,
Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt, torquentes cor meum:
12 e costoro pretendon che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!
Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.
13 Se aspetto come casa mia il soggiorno de’ morti, se già mi son fatto il letto nelle tenebre, (Sheol h7585)
Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585)
14 se ormai dico al sepolcro “tu sei mio padre” e ai vermi: “siete mia madre e mia sorella”,
Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.
15 dov’è dunque la mia speranza? questa speranza mia chi la può scorgere?
Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat?
16 Essa scenderà alle porte del soggiorno de’ morti, quando nella polvere troverem riposo assieme”. (Sheol h7585)
In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi? (Sheol h7585)

< Giobbe 17 >