< Giobbe 11 >

1 Allora Tsofar di Naama rispose e disse:
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 “Cotesta abbondanza di parole rimarrà ella senza risposta? Basterà egli esser loquace per aver ragione?
Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur?
3 Varranno le tue ciance a far tacere la gente? Farai tu il beffardo, senza che alcuno ti confonda?
Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 Tu dici a Dio: “Quel che sostengo è giusto, e io sono puro nel tuo cospetto”.
Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Ma, oh se Iddio volesse parlare e aprir la bocca per risponderti
Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 e rivelarti i segreti della sua sapienza poiché infinita è la sua intelligenza vedresti allora come Iddio dimentichi parte della colpa tua.
Ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua.
7 Puoi tu scandagliare le profondità di Dio? arrivare a conoscere appieno l’Onnipotente?
Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
8 Si tratta di cose più alte del cielo… e tu che faresti? di cose più profonde del soggiorno de’ morti… come le conosceresti? (Sheol h7585)
Excelsior caelo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
9 La lor misura è più lunga della terra, più larga del mare.
Longior terra mensura eius, et latior mari.
10 Se Dio passa, se incarcera, se chiama in giudizio, chi s’opporrà?
Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 Poich’egli conosce gli uomini perversi, scopre senza sforzo l’iniquità.
Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 Ma l’insensato diventerà savio, quando un puledro d’onàgro diventerà uomo.
Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 Tu, però, se ben disponi il cuore, e protendi verso Dio le palme,
Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 se allontani il male ch’è nelle tue mani, e non alberghi l’iniquità nelle tue tende,
Si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia:
15 allora alzerai la fronte senza macchia, sarai incrollabile, e non avrai paura di nulla;
Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis.
16 dimenticherai i tuoi affanni; te ne ricorderai come d’acqua passata;
Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis.
17 la tua vita sorgerà più fulgida del meriggio, l’oscurità sarà come la luce del mattino.
Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Sarai fiducioso perché avrai speranza; ti guarderai bene attorno e ti coricherai sicuro.
Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies.
19 Ti metterai a giacere e niuno ti spaventerà; e molti cercheranno il tuo favore.
Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Ma gli occhi degli empi verranno meno; non vi sarà più rifugio per loro, e non avranno altra speranza che di esalar l’anima”.
Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animae.

< Giobbe 11 >