Salmi 109

1 Salmo di Davide, [dato] al Capo de' Musici O DIO della mia lode, non tacere;

Боже, славо моја, немој ћутати,

2 Perciocchè la bocca dell'empio e la bocca di frode si sono aperte contro a me; Hanno parlato meco con lingua bugiarda;

Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.

3 E mi hanno assediato con parole d'odio; E mi hanno fatta guerra senza cagione.

Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.

4 In vece dell'amore che ho loro portato, mi sono stati avversari; Ed io [ho loro renduta] preghiera.

За љубав моју устају на мене, а ја се молим.

5 Essi mi hanno renduto male per bene, E odio per lo mio amore.

Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.

6 Costituisci il maligno sopra lui; E fa' che Satana gli stia alla destra.

Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.

7 Quando sarà giudicato, esca condannato; E la sua preghiera [gli] torni in peccato.

Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.

8 Sieno i suoi giorni pochi; Un altro prenda il suo ufficio.

Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.

9 Sieno i suoi figliuoli orfani, E la sua moglie vedova.

Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.

10 E vadano i suoi figliuoli del continuo vagando; E mendichino, ed accattino, [uscendo fuor] de' lor casolari.

Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.

11 L'usuraio tenda la rete a tutto ciò ch'egli ha; E rubino gli strani le sue fatiche.

Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.

12 Non siavi alcuno che stenda la [sua] benignità inverso lui; E non vi sia chi abbia pietà de' suoi orfani.

Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.

13 Sieno distrutti i suoi discendenti; Sia cancellato il lor nome nella seconda generazione.

Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.

14 Sia ricordata l'iniquità de' suoi padri appo il Signore; E il peccato di sua madre non sia cancellato.

Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.

15 Sieno [que' peccati] del continuo nel cospetto del Signore; E stermini egli d'in su la terra la memoria di essi.

Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;

16 Perciocchè egli non si è ricordato d'usar benignità, Ed ha perseguitato l'uomo povero, ed afflitto, E tribolato di cuore, per uccider[lo].

Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.

17 Poichè egli ha amata la maledizione, vengagli; E [poichè] non si è compiaciuto nella benedizione, allontanisi ella da lui.

Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.

18 E sia vestito di maledizione, come del suo manto; Ed entri quella come acqua nelle sue interiora, E come olio nelle sue ossa.

Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.

19 Siagli quella a guisa di vestimento, [del quale] egli sia avvolto; Ed a guisa di cintura, della quale sempre sia cinto.

Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.

20 [Tal] sia, da parte del Signore, la ricompensa de' miei avversari, E di quelli che parlano male contro all'anima mia.

Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.

21 Ma tu, o Signore Iddio, opera inverso me, per amor del tuo Nome; Liberami, perciocchè la tua benignità [è] buona.

А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.

22 Perciocchè io sono afflitto, e povero; E il mio cuore è piagato dentro di me.

Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.

23 Io me ne vo, come l'ombra quando dichina; Io sono agitato come una locusta.

Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.

24 Le mie ginocchia vacillano per li [miei] digiuni; E la mia carne è dimagrata, e non ha [più] grassezza alcuna.

Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.

25 Ed anche son loro in vituperio; [Quando] mi veggono, scuotono la testa.

Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.

26 Aiutami, Signore Iddio mio; Salvami secondo la tua benignità.

Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.

27 E sappiano che questo [è] la tua mano, [E che] tu, Signore, hai fatto questo.

Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.

28 Essi malediranno, e tu benedirai; Si sono innalzati, ma saran confusi, Ed il tuo servitore si rallegrerà.

Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.

29 Sieno i miei avversari vestiti di vituperio, Ed avvolti della lor vergogna, come di un mantello.

Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.

30 Io celebrerò altamente il Signore colla mia bocca; E lo loderò in mezzo de' grandi.

Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,

31 Perciocchè egli sta alla destra del povero, Per salvar[lo] da quelli che lo condannano a morte.

Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.