Giobbe 16
1 E GIOBBE rispose e disse:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 Io ho più volte udite le stesse cose; Voi tutti [siete] consolatori molesti.
| «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید. | ۲ |
3 Finiranno mai le parole di vento? Ovvero, di che ti fai forte, che tu replichi [ancora?]
| آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟ | ۳ |
4 Se l'anima vostra fosse nello stato dell'anima mia, Anch'io potrei parlar come voi, Mettere insieme parole contro a voi, E scuotervi il capo contra.
| من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم، | ۴ |
5 [Ma anzi] io vi conforterei con la mia bocca, E la consolazione delle mie labbra rallenterebbe [il vostro dolore].
| لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود. | ۵ |
6 Se io parlo, il mio dolore non però si rallenta; E se io resto [di parlare], quanto se ne partirà egli da me?
| «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟ | ۶ |
7 Certo, egli ora mi ha straccato; E tu mi hai, [o Dio], diserta tutta la mia brigata.
| لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای. | ۷ |
8 E mi hai fatto diventar tutto grinzo, [Il che] è un testimonio [del mio male]; La mia magrezza si leva contro a me, [e] mi testifica contra in faccia.
| مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد. | ۸ |
9 L'ira sua [mi] ha lacerato, ed egli procede contro a me da avversario; Egli digrigna i denti contro a me; Il mio nemico appunta i suoi occhi in me.
| در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است. | ۹ |
10 Hanno aperta la bocca contro a me, Mi hanno battuto in su le guance per vituperio, Si sono adunati insieme contro a me.
| دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند. | ۱۰ |
11 Iddio mi ha messo in poter del perverso, E mi ha fatto cader nelle mani degli empi.
| خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است. | ۱۱ |
12 Io era in istato tranquillo, ed egli mi ha rotto; E presomi per lo collo, mi ha tritato, E mi ha rizzato per suo bersaglio.
| چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است. | ۱۲ |
13 I suoi arcieri mi hanno intorniato; Egli mi trafigge le reni, e non mi risparmia punto; Egli mi ha sparso in terra il mio fiele.
| تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد. | ۱۳ |
14 Egli mi rompe di rottura sopra rottura, Egli mi corre addosso come un possente [uomo].
| مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد. | ۱۴ |
15 Io ho cucito un sacco sopra la mia pelle, Ed ho lordato il mio splendore nella polvere.
| بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام. | ۱۵ |
16 La mia faccia è sucida di piangere, E l'ombra della morte [è] in su le mie palpebre;
| روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است. | ۱۶ |
17 Quantunque non vi [sia] violenza nelle mie mani, E la mia orazione [sia] pura.
| اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است. | ۱۷ |
18 O terra, non nascondere il sangue sparso da me; E [se così è], il mio grido non abbia luogo.
| ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد. | ۱۸ |
19 Eziandio ora, ecco, il mio testimonio [è] ne' cieli; Il mio testimonio [è] ne' [luoghi] sovrani.
| اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین. | ۱۹ |
20 O miei oratori, o amici miei, L'occhio mio si volge lagrimando a Dio.
| دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد. | ۲۰ |
21 Oh! potesse pur l'uomo piatire con Dio, Come un uomo col suo compagno!
| و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟ | ۲۱ |
22 Perciocchè i [miei] brevi anni se ne vanno forniti; Ed io me ne vo per un sentiero, onde non tornerò più.
| زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت. | ۲۲ |
