< Salmi 59 >

1 Al maestro del coro. Su «Non distruggere». Di Davide. Quando Saul mandò uomini a sorvegliare la casa e ad ucciderlo. Liberami dai nemici, mio Dio, proteggimi dagli aggressori.
In finem, Ne disperdas, David in tituli inscriptionem, quando misit Saul, et custodivit domum eius, ut eum interficeret. Eripe me de inimicis meis Deus meus: et ab insurgentibus in me libera me.
2 Liberami da chi fa il male, salvami da chi sparge sangue.
Eripe me de operantibus iniquitatem: et de viris sanguinum salva me.
3 Ecco, insidiano la mia vita, contro di me si avventano i potenti. Signore, non c'è colpa in me, non c'è peccato;
Quia ecce ceperunt animam meam: irruerunt in me fortes.
4 senza mia colpa accorrono e si appostano. Svègliati, vienimi incontro e guarda.
Neque iniquitas mea, neque peccatum meum Domine: sine iniquitate cucurri, et direxi.
5 Tu, Signore, Dio degli eserciti, Dio d'Israele, lèvati a punire tutte le genti; non avere pietà dei traditori.
Exurge in occursum meum, et vide: et tu Domine Deus virtutum, Deus Israel, Intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus, qui operantur iniquitatem.
6 Ritornano a sera e ringhiano come cani, si aggirano per la città.
Convertentur ad vesperam: et famem patientur ut canes, et circuibunt civitatem.
7 Ecco, vomitano ingiurie, le loro labbra sono spade. Dicono: «Chi ci ascolta?».
Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?
8 Ma tu, Signore, ti ridi di loro, ti burli di tutte le genti.
Et tu Domine deridebis eos: ad nihilum deduces omnes Gentes.
9 A te, mia forza, io mi rivolgo: sei tu, o Dio, la mia difesa.
Fortitudinem meam ad te custodiam, quia Deus susceptor meus es:
10 La grazia del mio Dio mi viene in aiuto, Dio mi farà sfidare i miei nemici.
Deus meus misericordia eius præveniet me.
11 Non ucciderli, perché il mio popolo non dimentichi, disperdili con la tua potenza e abbattili, Signore, nostro scudo.
Deus ostendet mihi super inimicos meos, ne occidas eos: nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua: et depone eos protector meus Domine:
12 Peccato è la parola delle loro labbra, cadano nel laccio del loro orgoglio per le bestemmie e le menzogne che pronunziano.
Delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum: et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
13 Annientali nella tua ira, annientali e più non siano; e sappiano che Dio domina in Giacobbe, fino ai confini della terra.
in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Iacob: et finium terræ.
14 Ritornano a sera e ringhiano come cani, per la città si aggirano
Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.
15 vagando in cerca di cibo; latrano, se non possono saziarsi.
Ipsi dispergentur ad manducandum: si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
16 Ma io canterò la tua potenza, al mattino esalterò la tua grazia perché sei stato mia difesa, mio rifugio nel giorno del pericolo.
Ego autem cantabo fortitudinem tuam: et exultabo mane misericordiam tuam. Quia factus es susceptor meus, et refugium meum, in die tribulationis meæ.
17 O mia forza, a te voglio cantare, poiché tu sei, o Dio, la mia difesa, tu, o mio Dio, sei la mia misericordia.
Adiutor meus tibi psallam, quia Deus susceptor meus es: Deus meus misericordia mea.

< Salmi 59 >