Salmi 10
1 Perché, Signore, stai lontano, nel tempo dell'angoscia ti nascondi?
| ای خداوند، چرا دور ایستاده‌ای؟ چرا به هنگام سختیها خود را پنهان می‌کنی؟ |
2 Il misero soccombe all'orgoglio dell'empio e cade nelle insidie tramate.
| بیا و اشخاص متکبر و بدکار را که بر فقرا ظلم می‌کنند در دامهای خودشان گرفتار ساز. |
3 L'empio si vanta delle sue brame, l'avaro maledice, disprezza Dio.
| آنها با غرور از مقاصد پلید خود سخن می‌رانند. آنها اشخاص طمعکار را می‌ستایند ولی خدا را ناسزا می‌گویند. |
4 L'empio insolente disprezza il Signore: «Dio non se ne cura: Dio non esiste»; questo è il suo pensiero.
| این بدکارانِ متکبر فکر می‌کنند خدایی وجود ندارد تا از آنها بازخواست کند. |
5 Le sue imprese riescono sempre. Son troppo in alto per lui i tuoi giudizi: disprezza tutti i suoi avversari.
| آنها در کارهایشان موفقند و دشمنانشان را به هیچ می‌شمارند و توجهی به احکام خدا ندارند. |
6 Egli pensa: «Non sarò mai scosso, vivrò sempre senza sventure».
| به خود می‌گویند: «همیشه موفق خواهیم بود و از هر مصیبتی به دور خواهیم ماند.» |
7 Di spergiuri, di frodi e d'inganni ha piena la bocca, sotto la sua lingua sono iniquità e sopruso.
| دهانشان آکنده از نفرین و دروغ و تهدید است و از زبانشان گناه و شرارت می‌بارد. |
8 Sta in agguato dietro le siepi, dai nascondigli uccide l'innocente.
| در روستاها به کمین می‌نشینند و اشخاص بی‌گناه را می‌کشند. |
9 I suoi occhi spiano l'infelice, sta in agguato nell'ombra come un leone nel covo. Sta in agguato per ghermire il misero, ghermisce il misero attirandolo nella rete.
| مانند شیر درنده، کمین می‌کنند و بر اشخاص فقیر و درمانده حمله می‌برند و ایشان را در دام خود گرفتار می‌سازند. |
10 Infierisce di colpo sull'oppresso, cadono gl'infelici sotto la sua violenza.
| اشخاص بیچاره در زیر ضربات بی‌رحمانهٔ آنها خرد می‌شوند. |
11 Egli pensa: «Dio dimentica, nasconde il volto, non vede più nulla».
| این بدکاران در دل خود می‌گویند: «خدا روی خود را برگردانده و این چیزها را هرگز نمی‌بیند.» |
12 Sorgi, Signore, alza la tua mano, non dimenticare i miseri.
| ای خداوند، برخیز و این بدکاران را مجازات کن! ای خدا، بیچارگان را فراموش نکن! |
13 Perché l'empio disprezza Dio e pensa: «Non ne chiederà conto»?
| چرا بدکاران به خدا ناسزا می‌گویند و مجازات نمی‌شوند؟ آنها در دل خود می‌گویند: «خدا از ما بازخواست نخواهد کرد»؟ |
14 Eppure tu vedi l'affanno e il dolore, tutto tu guardi e prendi nelle tue mani. A te si abbandona il misero, dell'orfano tu sei il sostegno. Spezza il braccio dell'empio e del malvagio;
| اما ای خدا، تو می‌بینی! تو رنج و غم مردم را می‌بینی و به داد آنها می‌رسی. تو امید بیچارگان و مددکار یتیمان هستی. |
15 Punisci il suo peccato e più non lo trovi.
| دست این بدکاران را بشکن. آنها را به سزای اعمالشان برسان و به ظلم آنها پایان بده. |
16 Il Signore è re in eterno, per sempre: dalla sua terra sono scomparse le genti.
| خداوند تا ابد پادشاه است؛ قومهایی که او را نمی‌پرستند از سرزمین وی رانده و هلاک خواهند شد. |
17 Tu accogli, Signore, il desiderio dei miseri, rafforzi i loro cuori, porgi l'orecchio
| ای خداوند، تو دعای بیچارگان را اجابت می‌کنی. تو به درد دل آنها گوش می‌دهی و به ایشان قوت قلب می‌بخشی. |
18 per far giustizia all'orfano e all'oppresso; e non incuta più terrore l'uomo fatto di terra.
| تو از حق یتیمان و مظلومان دفاع می‌کنی تا دیگر انسان خاکی نتواند آنها را بترساند. |
