Giobbe 3

1 Dopo, Giobbe aprì la bocca e maledisse il suo giorno;

Potem Hiob otworzył swoje usta i przeklinał swój dzień.

2 prese a dire:

Hiob odezwał się i zawołał:

3 Perisca il giorno in cui nacqui e la notte in cui si disse: «E' stato concepito un uomo!».

Niech zginie dzień, w którym się urodziłem, i noc, [w którą] powiedziano: Poczęty mężczyzna.

4 Quel giorno sia tenebra, non lo ricerchi Dio dall'alto, né brilli mai su di esso la luce.

Niech ten dzień stanie się ciemnością, niech o niego nie troszczy się Bóg z wysokości i nie oświetla go światłość.

5 Lo rivendichi tenebra e morte, gli si stenda sopra una nube e lo facciano spaventoso gli uragani del giorno!

Niech go pokryje ciemność i cień śmierci, niech go ogarnie obłok i przerazi mrok dnia.

6 Quel giorno lo possieda il buio non si aggiunga ai giorni dell'anno, non entri nel conto dei mesi.

Niech tą nocą zawładnie ciemność, niech nie będzie liczona wśród dni roku [i] nie wejdzie w liczbę miesięcy.

7 Ecco, quella notte sia lugubre e non entri giubilo in essa.

Niech ta noc będzie samotna, niech nie będzie w niej radosnego śpiewu.

8 La maledicano quelli che imprecano al giorno, che sono pronti a evocare Leviatan.

Niech przeklną ją ci, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi podnieść swój lament.

9 Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, speri la luce e non venga; non veda schiudersi le palpebre dell'aurora,

Niech gwiazdy zaćmią się [o] zmierzchu, niech nie doczeka się światła ani nie zobaczy zorzy porannej;

10 poiché non mi ha chiuso il varco del grembo materno, e non ha nascosto l'affanno agli occhi miei!

Bo nie zamknęła drzwi łona mej [matki] i nie ukryła smutku przed moimi oczami.

11 E perché non sono morto fin dal seno di mia madre e non spirai appena uscito dal grembo?

Czemu nie umarłem w łonie? [Czemu] nie zginąłem, kiedy wyszedłem z łona?

12 Perché due ginocchia mi hanno accolto, e perché due mammelle, per allattarmi?

Czemu przyjęły mnie kolana? Czemu [przyjęły mnie] piersi, abym mógł [je] ssać?

13 Sì, ora giacerei tranquillo, dormirei e avrei pace

Teraz bowiem leżałbym i trwał w spokoju, spałbym i odpoczywał;

14 con i re e i governanti della terra, che si sono costruiti mausolei,

Z królami i z doradcami ziemi, którzy sobie budowali opustoszałe miejsca;

15 o con i principi, che hanno oro e riempiono le case d'argento.

Albo z książętami, którzy mieli złoto i napełnili swe domy srebrem;

16 Oppure, come aborto nascosto, più non sarei, o come i bimbi che non hanno visto la luce.

Albo [czemu] nie stałem się jak ukryty, martwy płód, jak niemowlęta, [które] nie widziały światła?

17 Laggiù i malvagi cessano d'agitarsi, laggiù riposano gli sfiniti di forze.

Tam bezbożni przestają straszyć, tam pozbawieni siły odpoczywają.

18 I prigionieri hanno pace insieme, non sentono più la voce dell'aguzzino.

Tam więźniowie razem wypoczywają i nie słyszą głosu ciemięzcy.

19 Laggiù è il piccolo e il grande, e lo schiavo è libero dal suo padrone.

Mały i wielki [są] tam sobie równi i niewolnik jest wolny od swego pana.

20 Perché dare la luce a un infelice e la vita a chi ha l'amarezza nel cuore,

Czemu nędznemu dane jest światło, a życie [tym], którzy są rozgoryczeni na duszy;

21 a quelli che aspettano la morte e non viene, che la cercano più di un tesoro,

Którzy z tęsknotą wypatrują śmierci, a [ta] nie przychodzi, choć jej szukają pilniej niż ukrytych skarbów;

22 che godono alla vista di un tumulo, gioiscono se possono trovare una tomba...

Którzy wielce się radują i cieszą, kiedy grób znajdują?

23 a un uomo, la cui via è nascosta e che Dio da ogni parte ha sbarrato?

[Czemu dane jest światło] człowiekowi, którego droga jest ukryta i którego Bóg osaczył?

24 Così, al posto del cibo entra il mio gemito, e i miei ruggiti sgorgano come acqua,

Kiedy bowiem mam jeść, przychodzi moje wzdychanie, a moje jęki rozchodzą się jak woda;

25 perché ciò che temo mi accade e quel che mi spaventa mi raggiunge.

Bo to, czego się bałem, spotkało mnie, a to, czego się obawiałem, spadło na mnie.

26 Non ho tranquillità, non ho requie, non ho riposo e viene il tormento!

Nie byłem bezpieczny, nie miałem spokoju ani odpoczynku, a jednak nadeszła trwoga.