< 1 Cronache 16 >

1 Così introdussero e collocarono l'arca di Dio al centro della tenda eretta per essa da Davide; offrirono olocausti e sacrifici di comunione a Dio.
Attulerunt igitur arcam Dei, et constituerunt eam in medio tabernaculi, quod tetenderat ei David: et obtulerunt holocausta, et pacifica coram Deo.
2 Terminati gli olocausti e i sacrifici di comunione, Davide benedisse il popolo in nome del Signore.
Cumque complesset David offerens holocausta, et pacifica, benedixit populo in nomine Domini.
3 Distribuì a tutti gli Israeliti, uomini e donne, una pagnotta, una porzione di carne e una schiacciata d'uva.
Et divisit universis per singulos, a viro usque ad mulierem tortam panis, et partem assæ carnis bubalæ, et frixam oleo similam.
4 Egli stabilì che alcuni leviti stessero davanti all'arca del Signore come ministri per celebrare, ringraziare e lodare il Signore, Dio di Israele.
Constituitque coram arca Domini de Levitis, qui ministrarent, et recordarentur operum eius, et glorificarent, atque laudarent Dominum Deum Israel:
5 Erano Asaf il capo, Zaccaria il suo secondo, Uzzièl, Semiramot, Iechièl, Mattatia, Eliàb, Benaià, Obed-Edom e Ieièl, che suonavano strumenti musicali, arpe e cetre; Asaf suonava i cembali.
Asaph principem, et secundum eius Zachariam: Porro Iahiel, et Semiramoth, et Iehiel, et Mathathiam, et Eliab, et Banaiam, et Obededom: Iehiel super organa psalterii, et lyras: Asaph autem ut cymbalis personaret;
6 I sacerdoti Benaià e Iacazièl con le trombe erano sempre davanti all'arca dell'alleanza di Dio.
Banaiam vero, et Iaziel sacerdotes, canere tuba iugiter coram arca fœderis Domini.
7 Proprio in quel giorno Davide per la prima volta affidò ad Asaf e ai suoi fratelli questa lode al Signore:
In illo die fecit David principem ad confitendum Domino Asaph, et fratres eius.
8 Lodate il Signore, acclamate il suo nome; manifestate ai popoli le sue gesta.
Confitemini Domino, et invocate nomen eius: notas facite in populis adinventiones eius.
9 Cantate in suo onore, inneggiate a lui, ripetete tutti i suoi prodigi.
Cantate ei, et psallite ei: et narrate omnia mirabilia eius.
10 Gloriatevi sul suo santo nome; gioisca il cuore di quanti ricercano il Signore.
Laudate nomen sanctum eius: lætetur cor quærentium Dominum.
11 Cercate il Signore e la sua forza, ricercate sempre il suo volto.
Quærite Dominum, et virtutem eius: quærite faciem eius semper.
12 Ricordate i prodigi che egli ha compiuti, i suoi miracoli e i giudizi della sua bocca.
Recordamini mirabilium eius quæ fecit: signorum illius, et iudiciorum oris eius.
13 Stirpe di Israele suo servo, figli di Giacobbe, suoi eletti,
Semen Israel servi eius: filii Iacob electi eius.
14 egli, il Signore, è il nostro Dio; in tutta la terra fanno legge i suoi giudizi.
Ipse Dominus Deus noster: in universa terra iudicia eius.
15 Si ricorda sempre dell'alleanza, della parola data a mille generazioni,
Recordamini in sempiternum pacti eius: sermonis, quem præcepit in mille generationes.
16 dell'alleanza conclusa con Abramo, del giuramento fatto a Isacco,
Quem pepigit cum Abraham: et iuramenti illius cum Isaac.
17 confermato a Giacobbe come statuto, a Israele come alleanza perenne:
Et constituit illud Iacob in præceptum: et Israel in pactum sempiternum,
18 «A te darò il paese di Canaan, come tua parte di eredità».
dicens: Tibi dabo Terram Chanaan, funiculum hereditatis vestræ.
19 Eppure costituivano un piccolo numero; erano pochi e per di più stranieri nel paese.
Cum essent pauci numero, parvi et coloni eius.
20 Passarono dall'una all'altra nazione, da un regno a un altro popolo.
Et transierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum.
21 Egli non tollerò che alcuno li opprimesse; per essi egli castigò i re:
Non dimisit quemquam calumniari eos, sed increpavit pro eis reges.
22 «Non toccate i miei consacrati, non maltrattate i miei profeti».
Nolite tangere Christos meos: et in prophetis meis nolite malignari.
23 Cantate al Signore, abitanti di tutta la terra; annunziate ogni giorno la sua salvezza.
Cantate Domino omnis terra, annunciate ex die in diem salutare eius.
24 Proclamate fra i popoli la sua gloria, fra tutte le nazioni i suoi prodigi.
Narrate in gentibus gloriam eius: in cunctis populis mirabilia eius.
25 Difatti grande è il Signore, degnissimo di lode e tremendo sopra tutti gli dei.
Quia magnus Dominus, et laudabilis nimis: et horribilis super omnes deos.
26 Tutti gli dei venerati dai popoli sono un nulla; il Signore, invece, ha formato il cielo.
Omnes enim dii populorum, idola: Dominus autem cælos fecit.
27 Splendore e maestà stanno davanti a lui; potenza e bellezza nel suo santuario.
Confessio et magnificentia coram eo: fortitudo et gaudium in loco eius.
28 Date per il Signore, stirpi dei popoli, date per il Signore gloria e onore.
Afferte Domino familiæ populorum: afferte Domino gloriam et imperium.
29 Date per il Signore gloria al suo nome; con offerte presentatevi a lui. Prostratevi al Signore in sacri ornamenti.
Date Domino gloriam, nomini eius, levate sacrificium, et venite in conspectu eius: et adorate Dominum in decore sancto.
30 Tremate davanti a lui, abitanti di tutta la terra; egli fissò il mondo sì che non crolli.
Commoveatur a facie eius omnis terra: ipse enim fundavit orbem immobilem.
31 Gioiscano i cieli ed esulti la terra; si dica fra i popoli: «Il Signore regna».
Lætentur cæli, et exultet terra: et dicant in nationibus, Dominus regnavit.
32 Frema il mare con quanto contiene; tripudi la campagna con quanto è in essa.
Tonet mare, et plenitudo eius: exultent agri, et omnia quæ in eis sunt.
33 Gridino di giubilo gli alberi della foresta di fronte al Signore, perché viene per giudicare la terra.
Tunc laudabunt ligna saltus coram Domino: quia venit iudicare terram.
34 Lodate il Signore, perché è buono, perché la sua grazia dura sempre.
Confitemini Domino, quoniam bonus: quoniam in æternum misericordia eius.
35 Dite: «Salvaci, Dio della nostra salvezza; raccoglici, liberaci dalle genti sì che possiamo celebrare il tuo santo nome, gloriarci della tua lode.
Et dicite: Salva nos Deus salvator noster; et congrega nos, et erue de gentibus, ut confiteamur nomini sancto tuo, et exultemus in carminibus tuis.
36 Sia benedetto il Signore, Dio di Israele, di secolo in secolo». E tutto il popolo disse: «Amen, alleluia».
Benedictus Dominus Deus Israel ab æterno usque in æternum: et dicat omnis populo: Amen, et hymnum Domino.
37 Quindi Davide lasciò Asaf e i suoi fratelli davanti all'arca dell'alleanza del Signore, perché officiassero davanti all'arca secondo il rituale quotidiano;
Reliquit itaque ibi coram arca fœderis Domini Asaph, et fratres eius, ut ministrarent in conspectu arcæ iugiter per singulos dies, et vices suas.
38 lasciò Obed-Edom figlio di Idutun, e Cosà, insieme con sessantotto fratelli, come portieri.
Porro Obededom, et fratres eius sexaginta octo; et Obededom filium Idithun, et Hosa constituit ianitores.
39 Egli incaricò della Dimora del Signore che era sull'altura di Gàbaon il sacerdote Zadòk e i suoi fratelli,
Sadoc autem sacerdotem, et fratres eius sacerdotes, coram tabernaculo Domini in excelso, quod erat in Gabaon,
40 perché offrissero olocausti al Signore sull'altare degli olocausti per sempre, al mattino e alla sera, e compissero quanto è scritto nella legge che il Signore aveva imposta a Israele.
ut offerrent holocausta Domino super altare holocautomatis iugiter, mane et vespere, iuxta omnia quæ scripta sunt in lege Domini, quam præcepit Israeli.
41 Con loro erano Eman, Idutun e tutti gli altri scelti e designati per nome perché lodassero il Signore, perché la sua grazia dura sempre.
Et post eum Heman, et Idithun, et reliquos electos, unumquemque vocabulo suo ad confitendum Domino: Quoniam in æternum misericordia eius.
42 Con loro avevano trombe e cembali per suonare e altri strumenti per il canto divino. I figli di Idutun erano incaricati della porta.
Heman quoque, et Idithun canentes tuba, et quatientes cymbala, et omnia musicorum organa ad canendum Deo; filios autem Idithun fecit esse portarios.
43 Infine tutto il popolo andò a casa e Davide tornò per salutare la sua famiglia.
Reversusque est omnis populus in domum suam: et David, ut benediceret etiam domui suæ.

< 1 Cronache 16 >