Ayub 7

1 "Bukankah manusia harus bergumul di bumi, dan hari-harinya seperti hari-hari orang upahan?

Не искушение ли житие человеку на земли, и якоже наемника повседневнаго жизнь его?

2 Seperti kepada seorang budak yang merindukan naungan, seperti kepada orang upahan yang menanti-nantikan upahnya,

Или якоже раб бояйся господа своего и улучив сень? Или якоже наемник ждый мзды своея?

3 demikianlah dibagikan kepadaku bulan-bulan yang sia-sia, dan ditentukan kepadaku malam-malam penuh kesusahan.

Такожде и аз ждах месяцы тщы, нощи же болезней даны ми суть.

4 Bila aku pergi tidur, maka pikirku: Bilakah aku akan bangun? Tetapi malam merentang panjang, dan aku dicekam oleh gelisah sampai dinihari.

Аще усну, глаголю: когда день? Егда же востану, паки: когда вечер? Исполнен же бываю болезней от вечера до утра.

5 Berenga dan abu menutupi tubuhku, kulitku menjadi keras, lalu pecah.

Месится же мое тело в гнои червей, обливаю же грудие земли, гной стружа.

6 Hari-hariku berlalu lebih cepat dari pada torak, dan berakhir tanpa harapan.

Житие же мое есть скоряе беседы, погибе же во тщей надежди.

7 Ingatlah, bahwa hidupku hanya hembusan nafas; mataku tidak akan lagi melihat yang baik.

Помяни убо, яко дух мой живот, и ктому не возвратится око мое видети благая.

8 Orang yang memandang aku, tidak akan melihat aku lagi, sementara Engkau memandang aku, aku tidak ada lagi.

Не узрит мене око видящаго мя: очи Твои на мне, и ктому несмь,

9 Sebagaimana awan lenyap dan melayang hilang, demikian juga orang yang turun ke dalam dunia orang mati tidak akan muncul kembali. (Sheol h7585)

якоже облак очищен от небесе: аще бо человек снидет во ад, ктому не взыдет, (Sheol h7585)

10 Ia tidak lagi kembali ke rumahnya, dan tidak dikenal lagi oleh tempat tinggalnya.

ни возвратится во свой дом, ниже имать его познати ктому место его.

11 Oleh sebab itu akupun tidak akan menahan mulutku, aku akan berbicara dalam kesesakan jiwaku, mengeluh dalam kepedihan hatiku.

Убо ниже аз пощажу уст моих, возглаголю в нужди сый, отверзу уста моя горестию души моея сотеснен.

12 Apakah aku ini laut atau naga, sehingga Engkau menempatkan penjaga terhadap aku?

Еда море есмь, или змий, яко учинил еси на мя хранение?

13 Apabila aku berpikir: Tempat tidurku akan memberi aku penghiburan, dan tempat pembaringanku akan meringankan keluh kesahku,

Рекох, яко утешит мя одр мой, произнесу же ко мне на едине слово на ложи моем:

14 maka Engkau mengagetkan aku dengan impian dan mengejutkan aku dengan khayal,

устрашаеши мя сониями и видениями ужасаеши мя:

15 sehingga aku lebih suka dicekik dan mati dari pada menanggung kesusahanku.

свободиши от духа моего душу мою, от смерти же кости моя.

16 Aku jemu, aku tidak mau hidup untuk selama-lamanya. Biarkanlah aku, karena hari-hariku hanya seperti hembusan nafas saja.

Не поживу бо во век, да долготерплю: отступи от мене, тще бо житие мое.

17 Apakah gerangan manusia, sehingga dia Kauanggap agung, dan Kauperhatikan,

Что бо есть человек, яко возвеличил еси его? Или яко внимаеши умом к нему?

18 dan Kaudatangi setiap pagi, dan Kauuji setiap saat?

Или посещение твориши ему по всяко утро и в покои судити его имаши?

19 Bilakah Engkau mengalihkan pandangan-Mu dari padaku, dan membiarkan aku, sehingga aku sempat menelan ludahku?

Доколе не оставиши мене, ниже отпускаеши мя, дондеже поглощу слины моя в болезни?

20 Kalau aku berbuat dosa, apakah yang telah kulakukan terhadap Engkau, ya Penjaga manusia? Mengapa Engkau menjadikan aku sasaran-Mu, sehingga aku menjadi beban bagi diriku?

Аще аз согреших, что Тебе возмогу соделати, сведый ум человечь? Почто мя еси положил прекословна Тебе, и есмь Тебе бременем?

21 Dan mengapa Engkau tidak mengampuni pelanggaranku, dan tidak menghapuskan kesalahanku? Karena sekarang aku terbaring dalam debu, lalu Engkau akan mencari aku, tetapi aku tidak akan ada lagi."

Почто неси сотворил беззаконию моему забвения, и очищения греха моего? Ныне же в землю отиду, утренюяй же несмь ктому.