Job 6

1 Mgbe ahụ, Job zara sị:

Da tok Job til orde og sa:

2 “A sịkwarị na a pụrụ ịtụ ihe mgbu m ya na nhụju anya m niile nʼelu nʼihe ọtụtụ!

Gid min gremmelse blev veid, og min ulykke samtidig lagt på vekten!

3 Ọ ghaghị ịdị arọ karịa aja dị nʼọnụ mmiri ọtụtụ osimiri, nke mere okwu m ji ada ike ike.

For nu er den tyngre enn havets sand; derfor var mine ord tankeløse.

4 Àkụ Onye pụrụ ime ihe niile gbara dị nʼime m; mmụọ m na-aṅụkwa nsi dị na ha; ihe egwu Chineke edoola onwe ha nʼusoro imegide m.

For den Allmektiges piler sitter i mig, og min ånd drikker deres gift; Guds redsler stiller sig op imot mig.

5 Ịnyịnya ibu ọhịa ọ na-akwa akwa mgbe o nwere ahịhịa ọ na-ata, ka oke ehi ọ na-akwa akwa mgbe ihe oriri ya dị?

Skriker vel et villesel midt i det grønne gress? Eller brøler en okse foran sitt fôr?

6 A na-eri nri na-adịghị ụtọ ma e etinyeghị ya nnu, ka o nwere ụtọ dị na eso ọkwụrụ?

Hvem vil ete det som det ingen smak er i, uten salt? Eller er det smak i eggehvite?

7 A jụrụ m ịmetụ ya aka, nʼihi na nri dị otu a na-eme ka m daa ọrịa.

Det byr mig imot å røre ved det; det er for mig som utskjemt mat.

8 “O, asị nnọọ na a ga-emere m ihe m na-arịọ, na Chineke ga-enye m ihe m na-atụ anya ya.

Gid min bønn måtte bli hørt, og Gud vilde opfylle mitt håp!

9 Ọbụladị ka Chineke kwe igwepịa m ka ọ tọpụ aka ya, bipụ ndụ m.

Og måtte det behage Gud å knuse mig, å slippe løs sin hånd og avskjære min livstråd!

10 Mgbe ahụ, aga m enwe nkasiobi a, wụlikwaa elu nʼime ihe mgbu na-adịgide, na o nwebeghị oge ọbụla m gọnarịrị okwu nke Onye ahụ dị nsọ.

Da hadde jeg ennu en trøst, og jeg skulde springe av glede midt i den skånselløse smerte; for jeg har ikke fornektet den Helliges ord.

11 “Ike gịnị ka m nwere, na m ga-anọgide na-enwe olileanya ndụ? Ọganihu gịnị dị, na m na-anọgide na-enwe ndidi?

Hvad kraft har jeg, så jeg kunde holde ut, og hvad blir enden med mig, så jeg kunde være tålmodig?

12 Ọ ga-abụ na m nwere ike nkume? Ka anụ ahụ m ọ bụ bronz?

Er da min kraft som stenens kraft? Eller er mitt kjøtt av kobber?

13 Ọ ga-abụ na m nwere ike inyere onwe m aka, ugbu a, e siterela nʼebe m nọ wezuga nzube?

Er jeg da ikke aldeles hjelpeløs? Er ikke all utsikt til frelse fratatt mig?

14 “Onye ọbụla nʼejichi ebere site nʼebe enyi ya nọ na-agbakụta egwu Onye pụrụ ime ihe niile azụ.

Den ulykkelige burde møte kjærlighet hos sin venn, selv om han opgir frykten for den Allmektige.

15 Ma ụmụnna m bụ ndị a na-ekwesighị ịdabere na ha, dịka iyi mmiri na-akọ, dịka iyi nke na-etofe ọnụ ya,

Men mine brødre har sviktet som en bekk, som strømmer hvis vann skyller over,

16 nke na-eji ojii nʼihi mkpụrụ mmiri oyi, nke unyi jupụtara nʼihi mgbaze nke mkpụrụ mmiri oyi.

som er grumset av is, og som det skjuler sig sne i;

17 Nke na-akwụsị ịsọpụta nʼoge ọkọchị, nke na-ata ata nʼihi okpomọkụ.

men på den tid de treffes av solens glød, tørkes de ut; når det blir hett, svinner de bort.

18 Ndị ije na-atụgharị site nʼokporoụzọ ije ha. Ha na-arịgo nʼala akọrọ si otu a laa nʼiyi.

Karavaner som er på veien til dem, bøier av; de drar op i ørkenen og omkommer.

19 Ndị ije si Tema na-ele anya mmiri, otu a kwa ndị ahịa Sheba na-ele anya nʼolileanya.

Temas karavaner speidet efter dem, Sjebas reisefølger satte sitt håp til dem;

20 Obi mgbu na-ejide ha nʼihi na ha nwere ntụkwasị obi, ha bịarutere ebe ahụ, bụrụ ndị emenyere ihere.

de blev til skamme, fordi de stolte på dem; de kom dit og blev skuffet.

21 Ma ugbu a, unu egosila na unu abaghị uru, unu ahụla ihe na-eyi egwu ma ụjọ ejidela unu.

Således er I nu blitt til intet; I ser ulykken og blir redde.

22 O nweela mgbe m sịrị unu, ‘Nyenụ ihe ọbụla nʼọnọdụ m, sitenụ nʼakụnụba unu kwụọ ụgwọ ịgbapụta m,

Har jeg vel bedt eder at I skulde gi mig noget eller bruke noget av eders gods til beste for mig,

23 gbapụtanụ m nʼaka ndị iro, maọbụ napụtanụ m nʼaka ndị na-enweghị obi ebere’?

at I skulde frelse mig av fiendens hånd og løskjøpe mig fra voldsmenn?

24 “Zienụ m ihe ga-eme ka m mechie ọnụ, gosi m ebe m si mejọọ.

Lær mig, så skal jeg tie, og vis mig hvori jeg har faret vill!

25 Eziokwu na-egbu mgbu nʼobi! Ma gịnị ka ịrụ ụka unu na-ewepụta?

Hvor kraftige er ikke rettsindige ord! Men hvad gagn er det i en refselse fra eder?

26 Ị chọrọ idozi okwu ọnụ m? Si otu a mee ka okwu onye ike gwụrụ ghọọ ikuku efu?

Tenker I på å refse ord? Ord av en fortvilet mann hører jo vinden til.

27 Unu nwere ike ife nza nʼisi onye na-enweghị nna, ma refukwaa enyi unu.

Endog om en farløs kunde I kaste lodd og kjøpslå om eders venn.

28 “Lezie m anya nke ọma, ọ dị unu ka m nwere ike ilegide unu anya gwa unu okwu ụgha?

Men gjør nu så vel å se på mig! Skulde jeg vel ville lyve eder midt op i ansiktet?

29 Kwụsịnụ ihe unu na-eme. Unu abụla ndị na-eme ihe na-ezighị ezi, tuleenụ ihe unu na-eme, nʼihi na ezi omume m ka guzosiri ike.

Vend om, la det ikke skje urett! Vend om, jeg har ennu rett i dette.

30 Ọ dị ihe ọjọọ si nʼegbugbere ọnụ m abụọ pụta? Ọ bụ na ọnụ m apụghị ịchọpụta nzube iro?

Er det urett på min tunge, eller skulde min gane ikke merke hvad som er ondt?