Sálmarnir 55
1 Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.
| برای سالار مغنیان. قصیده داود بر ذوات اوتار ای خدا به دعای من گوش بگیر! و خودرا از تضرع من پنهان مکن! | ۱ |
2 Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.
| به من گوش فراگیر و مرا مستجاب فرما! زیرا که در تفکر خودمتحیرم و ناله می‌کنم. | ۲ |
3 Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.
| از آواز دشمن و به‌سبب ظلم شریر، زیرا که ظلم بر من می‌اندازند وبا خشم بر من جفا می‌کنند. | ۳ |
4 Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.
| دل من در اندرونم پیچ و تاب می کند، و ترسهای موت بر من افتاده است. | ۴ |
5 Hvílík skelfing!
| ترس و لرز به من در‌آمده است. وحشتی هولناک مرا در‌گرفته است. | ۵ |
6 Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.
| و گفتم کاش که مرابالها مثل کبوتر می‌بود تا پرواز کرده، استراحت می‌یافتم. | ۶ |
7 Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,
| هرآینه بجای دور می‌پریدم، و درصحرا ماوا می‌گزیدم، سلاه. | ۷ |
8 flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.
| می‌شتافتم بسوی پناهگاهی، از باد تند و از طوفان شدید. | ۸ |
9 Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?
| ای خداوند آنها را هلاک کن و زبانهایشان راتفریق نما زیرا که در شهر ظلم و جنگ دیده‌ام. | ۹ |
10 Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,
| روز و شب بر حصارهایش گردش می‌کنند وشرارت و مشقت در میانش می‌باشد. | ۱۰ |
11 morð og gripdeildir.
| فسادهادر میان وی است و جور و حیله از کوچه هایش دور نمی شود. | ۱۱ |
12 Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.
| زیرا دشمن نبود که مرا ملامت می‌کرد والا تحمل می‌کردم؛ و خصم من نبود که بر من سربلندی می‌نمود؛ والا خود را از وی پنهان می‌ساختم. | ۱۲ |
13 En það varst þú, vinur minn og félagi.
| بلکه تو بودی‌ای مرد نظیر من! ای یار خالص و دوست صدیق من! | ۱۳ |
14 Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.
| که با یکدیگرمشورت شیرین می‌کردیم و به خانه خدا در انبوه می‌خرامیدیم. | ۱۴ |
15 Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)
| موت بر ایشان ناگهان آید وزنده بگور فرو روند. زیرا شرارت در مسکن های ایشان و در میان ایشان است. (Sheol h7585) | ۱۵ |
16 En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!
| و اما من نزد خدا فریاد می‌کنم و خداوندمرا نجات خواهد داد. | ۱۶ |
17 Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.
| شامگاهان و صبح وظهر شکایت و ناله می‌کنم و او آواز مرا خواهدشنید. | ۱۷ |
18 Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.
| جانم را از جنگی که بر من شده بود، بسلامتی فدیه داده است. زیرا بسیاری با من مقاومت می‌کردند. | ۱۸ |
19 Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.
| خدا خواهد شنید و ایشان را جواب خواهد داد، او که از ازل نشسته است، سلاه. زیراکه در ایشان تبدیلها نیست و از خدانمی ترسند. | ۱۹ |
20 En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.
| دست خود را بر صلح اندیشان خویش دراز کرده، و عهد خویش را شکسته است. | ۲۰ |
21 Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.
| سخنان چرب زبانش نرم، لیکن دلش جنگ است. سخنانش چرب تر از روغن لیکن شمشیرهای برهنه است. | ۲۱ |
22 Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.
| نصیب خود را به خداوند بسپار و تو را رزق خواهد داد. او تا به ابدنخواهد گذاشت که مرد عادل جنبش خورد. | ۲۲ |
23 Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)
| وتو‌ای خدا ایشان را به چاه هلاکت فرو خواهی آورد. مردمان خون ریز و حیله ساز، روزهای خودرا نیمه نخواهند کرد، لیکن من بر تو توکل خواهم داشت. | ۲۳ |
