Sálmarnir 55

1 Heyr bæn mína, ó Guð! Snú þér ekki frá þegar ég ákalla þig.

Patalinghugi ang akong pag-ampo, Oh Dios; Ug ayaw pagtago sa imong kaugalingon gikan sa akong pagpangaliyupo.

2 Hlustaðu á ákall mitt. Ég andvarpa og græt í sorg minni.

Atimana ako ug tubaga ako: Ako walay pahulay sa akong pagmahay, ug sa pag-agulo,

3 Óvinir mínir æpa á mig, hóta að drepa mig. Þeir umkringja mig og brugga mér banaráð, öskra á mig í hamslausri reiði.

Tungod sa tingog sa kaaway, Tungod sa pagdaugdaug sa mga dautan; Kay gihulog nila sa ibabaw nako ang kadautan, Ug sa kasuko gilutos nila ako.

4 Ég er lamaður af ótta, fullur örvæntingar.

Ang akong kasingkasing misakit sa hilabihan sa sulod nako: Ug ang mga kalisang sa kamatayon nangahulog sa ibabaw nako.

5 Hvílík skelfing!

Ang kahadlok ug pagkurog miabut sa ibabaw nako, Ug ang kalisang midaug kanako.

6 Ó, að ég hefði vængi eins og fuglinn! Þá mundi ég fljúga burt og leita skjóls.

Ug miingon ako: Oh nga aduna unta akoy mga pako nga sama sa salampati! Unya makalupad ako sa halayo ug makapahulay.

7 Ég mundi svífa langt og leita skjóls í eyðimörkinni,

Ania karon, unya makakalagiw ako sa halayo, Ako makapuyo sa kamingawan. (Selah)

8 flýja á öruggan stað, laus úr allri hættu.

Ako magdali sa paglikay ngadto sa usa ka salipdanan Gikan sa unos sa hangin ug bagyo.

9 Ó, Drottinn, ruglaðu þá í ríminu! Sérðu ekki kúgunina sem viðgengst?

Laglaga, Oh Ginoo, ug bahina ang ilang dila; Kay nakita ko ang pagpanlupig ug panag-away didto sa ciudad.

10 Þeir vakta borgina daga og nætur, ganga múrana og skima eftir óvinum. En neyðin er innandyra, því að ofbeldi og svik eru í borginni,

Adlaw ug gabii (sila) nagalibut niini sa ibabaw sa mga kuta niana; Ang kasal-anan usab ug kadautan maoy ania sa kinataliwad-an niini.

11 morð og gripdeildir.

Ang kadautan maoy anaa sa taliwala niana: Ang pagdaugdaug ug paglimbong dili mobulag gikan sa kadalanan niini.

12 Ekki var það óvinur minn sem ofsótti mig – það gæti ég þolað. Þá hefði ég falið mig um stund.

Kay dili usa ka kaaway ang mitamay kanako; Nan, makahimo unta ako sa pag-antus niini: Dili usab ang nagdumot kanako mao ang nagpadaku sa iyang kaugalingon batok kanako; Nan, motago unta ako sa akong kaugalingon gikan kaniya:

13 En það varst þú, vinur minn og félagi.

Kondili kadto mao ikaw, usa ka tawo nga sama kanako, Akong kauban, ug akong suod nga abyan.

14 Við sem vorum alúðarvinir og gengum saman í Guðs hús.

Matam-is ang atong panag-usa sa pagtinambagay; Sa balay sa Dios nanlakaw kita kuyog sa panon.

15 Dauðinn taki þá og dragi þá til heljar, því að illska er í húsum þeirra, synd í hjörtum þeirra. (Sheol h7585)

Padalia ang kamatayon sa pag-abut sa ibabaw nila, Pakanauga silang mga buhi ngadto sa Sheol; Kay ang kadautan anaa sa ilang puloy-anan, sa kinataliwad-an nila. (Sheol h7585)

16 En ég hrópa til Guðs, og hann mun frelsa mig!

Mahitungod kanako, magatawag ako sa Dios; Ug si Jehova magaluwas kanako.

17 Kvölds og morgna og um miðjan dag sárbæni ég Guð. Ég veit að hann heyrir til mín og mun svara mér.

Kahaponon, ug kabuntagon, ug sa kaudtohon, ako magamahay ug magaagulo; Ug mabati niya ang akong tingog.

18 Þótt óvinir mínir séu margir, mun hann samt frelsa mig og gefa mér frið.

Iyang gitubos ang akong kalag sa pakigdait gikan sa gubat nga batok kanako; Kay daghan (sila) nga miasdang batok kanako.

19 Sjálfur Guð – sem er frá eilífð – mun svara mér, en óvinir mínir, breytast ekki og óttast ekki Guð.

Ang Dios magapatalinghug, ug motubag kanila, Bisan pa siya nga nagapabilin sa kanhing panahon, (Selah) Ang mga tawo nga walay pagkabalhin, Ug wala usab mahadlok sa Dios.

20 En vinur minn, sveik mig og ofsótti – rauf heit sitt.

Gibakyaw niya ang iyang mga kamot batok niadtong nanagpakigdait uban kaniya: Naglapas siya sa iyang tugon.

21 Orðin á tungu hans voru ljúf og blíð en hjartað fullt af hatri.

Ang pulong sa iyang baba mahamis ingon sa mantequilla, Apan ang iyang kasingkasing maoy gubat: Ang iyang mga pulong labi pang mahumok kay sa lana, Bisan pa niini, (sila) mga inibut nga mga espada.

22 Varpaðu áhyggjum þínum á Drottin, hann ber umhyggju fyrir þér. Hann mun aldrei láta trúaðan mann verða valtan á fótum.

Itugyan mo kang Jehova ang imong palas-anon, ug siya magasapnay kanimo: Dili gayud niya pasagdan nga mabalhin ang matarung.

23 Guð mun varpa óvinum mínum til heljar, til dánarheima. Morðingjar og svikarar munu ekki ná háum aldri. En ég treysti þér, að þú leyfir mér að lifa. (questioned)

Apan ikaw, Oh Jehova, magapakanaug kanila ngadto sa gahong sa pagkalaglag: Ang mga tawo nga giuhaw-sa-dugo ug mga limbongan, dili (sila) mabuhi sa katunga sa ilang mga adlaw; Apan ako mosalig kanimo.