Sálmarnir 18
1 Þennan sálm orti Davíð eftir að Drottinn hafði frelsað hann undan óvinum hans, þeirra á meðal Sál konungi. Drottinn – ég elska þig! Þú hefur gert stórkostlega hluti fyrir mig!
Il dit donc: Je t'aimerai, ô Éternel, qui es ma force!
2 Drottinn er vígi mitt, þar er ég öruggur. Enginn getur veitt mér eftirför og unnið á mér. Hann er felustaður minn, frelsari og varðborg, kletturinn þar sem enginn getur náð mér! Hann er skjöldur minn. Styrkur hans er eins og uxans sem mundar horn sín í vígahug!
Éternel, mon rocher, ma forteresse et mon libérateur! Mon Dieu, mon rocher où je me réfugie! Mon bouclier, la force qui me délivre, ma haute retraite!
3 Mér nægir að ákalla hann – lof sé Guði! – og ég frelsast undan öllum óvinum mínum.
Je m'écrie: Loué soit l'Éternel! et je suis délivré de mes ennemis.
4 Ég var bundinn hlekkjum dauðans og holskeflur óguðlegra risu ógnandi gegn mér.
Les liens de la mort m'avaient enveloppé, et les torrents de la destruction m'avaient épouvanté;
Les liens du Sépulcre m'entouraient, les pièges de la mort m'avaient surpris; (Sheol h7585)
6 Þá hrópaði ég til Drottins. – Hróp mitt náði eyrum hans á himnum!
Dans ma détresse, j'invoquai l'Éternel, et je criai à mon Dieu. De son palais, il entendit ma voix, et les cris que je poussais vers lui parvinrent à ses oreilles.
7 Þá lyftist jörðin og nötraði og undirstöður fjallanna skulfu vegna bræði hans. Hvílíkur landskjálfti! Já, Drottinn reiddist.
Alors la terre fut ébranlée et trembla; les fondements des montagnes s'agitèrent et s'ébranlèrent, parce qu'il était courroucé.
8 Eldsblossar gengu út af munni hans svo að jörðin sviðnaði og reykur streymdi um nasir hans.
Une fumée montait de ses narines, et de sa bouche un feu dévorant; il en jaillissait des charbons embrasés.
9 Hann sveigði himininn og steig niður mér til bjargar! Skýjasorti var undir fótum hans.
Il abaissa les cieux et descendit, ayant l'obscurité sous ses pieds.
10 Hann steig á bak kerúbi og sveif til mín með hraða vindsins.
Il était monté sur un chérubin, et il volait; il était porté sur les ailes du vent.
11 Hann skýldi sér með myrkri, leyndi komu sinni með regnsorta og dimmu skýi.
Il fit des ténèbres sa retraite; il mit autour de lui, comme une tente, des eaux ténébreuses, de noirs nuages.
12 En svo birtist hann í skýjunum! Hvílík hátign! Eldingar leiftruðu og haglið dundi!
De la splendeur qui était devant lui, s'échappaient des nuées, avec de la grêle et des charbons de feu.
13 Himnarnir nötruðu í þrumugný Drottins. Guð allra guða hafði talað!
Et l'Éternel tonna dans les cieux, le Très-Haut fit retentir sa voix, avec de la grêle et des charbons de feu.
14 Hann sendi út eldingar sínar sem örvar og tvístraði óvinum mínum. Sjá, hvernig þeir flýðu!
Il lança ses flèches, et dispersa mes ennemis; il lança des éclairs nombreux, et les mit en déroute.
15 Þá hljómaði skipun Drottins – og hafið hopaði og það sá í mararbotn!
Alors le fond des eaux apparut, et les fondements du monde furent mis à découvert, au bruit de ta menace, ô Éternel, au souffle du vent de ta colère.
16 Þá seildist Drottinn niður frá himnum, greip mig og frelsaði mig úr neyðinni. Hann bjargaði mér úr hyldýpi dauðans.
Il étendit sa main d'en haut, et me prit; il me tira des grosses eaux.
17 Hann frelsaði mig frá ofurafli óvinarins, úr höndum þeirra sem hötuðu mig, því í greipum þeirra mátti ég mín einskis.
Il me délivra de mon ennemi puissant, et de mes adversaires qui étaient plus forts que moi.
18 Þeir réðust á mig þegar ég mátti mín einskis, en Drottinn studdi mig.
Ils m'avaient surpris au jour de ma calamité; mais l'Éternel fut mon appui.
19 Hann leiddi mig í öruggt skjól, því að hann hefur velþóknun á mér.
Il m'a mis au large, il m'a délivré, parce qu'il a pris son plaisir en moi.
20 Drottinn launaði mér réttlæti mitt og hreinleika.
L'Éternel m'a traité selon ma justice; il m'a rendu selon la pureté de mes mains.
21 Því að ég hef hlýtt boðorðum hans og ekki syndgað með því að snúa í hann baki.
Car j'ai gardé les voies de l'Éternel, et je n'ai point été infidèle à mon Dieu.
22 Ég gætti lögmáls hans í hvívetna og lítilsvirti enga grein þess.
Car toutes ses ordonnances sont devant moi, et je ne m'écarte point de ses statuts.
23 Ég lagði mig fram við að halda það og forðaðist ranglæti.
J'ai été intègre avec lui, et je me suis gardé de mon péché.
24 Þess vegna hefur Drottinn launað mér með blessun, því að ég gerði það sem rétt var og gætti hreinleika hjarta míns. Allt þetta þekkti hann, enda vakir hann yfir hverju skrefi mínu.
Aussi l'Éternel m'a rendu selon ma justice, selon la pureté de mes mains devant ses yeux.
25 Drottinn, þú miskunnar þeim sem auðsýna miskunn og ert góður við ráðvanda.
Avec celui qui est bon, tu es bon; avec l'homme intègre, tu es intègre.
26 Þú blessar hjartahreina en snýrð þér frá þeim sem yfirgefa þig.
Avec celui qui est pur, tu te montres pur; mais avec le pervers, tu agis selon sa perversité.
27 Þú hlífir hinum hógværu, en ávítar stolta og hrokafulla.
Car c'est toi qui sauves le peuple affligé, et qui abaisses les yeux des superbes.
28 Já, þú lætur lampa minn skína. Drottinn, Guð minn, hefur lýst upp myrkrið sem umlukti mig.
C'est toi qui fais luire ma lampe; c'est l'Éternel mon Dieu qui éclaire mes ténèbres.
29 Með þinni hjálp stekk ég yfir múra og brýt niður borgarveggi óvinarins.
Car avec toi je fonds sur une troupe; avec mon Dieu je franchis la muraille.
30 Drottinn, hann er mikill Guð! Fullkominn í öllum hlutum! Orð hans standast öll. Skjöldur er hann öllum þeim sem til hans leita.
La voie de Dieu est parfaite; la parole de l'Éternel est éprouvée; il est un bouclier pour tous ceux qui se retirent vers lui.
31 Því hver er hinn sanni Guð nema Drottinn? Og hver er bjargið nema hann?
Car qui est Dieu, sinon l'Éternel? Et qui est un rocher, sinon notre Dieu?
32 Hann styrkir mig og verndar hvar sem ég fer.
Le Dieu qui me ceint de force, et qui a rendu mon chemin sûr;
33 Hann gerir fætur mína fima sem geitanna á fjöllunum. Hann tryggir mér fótfestu á hæstu tindum.
Qui rend mes pieds semblables à ceux des biches, et me fait tenir sur mes hauteurs;
34 Hann æfir hendur mínar til hernaðar og gerir mér kleift að spenna eirbogann.
Qui forme mes mains au combat, et mes bras bandent un arc d'airain.
35 Þú fékkst mér skjöld hjálpræðis þíns. Hægri hönd þín, Drottinn, styður mig, mildi þín hefur gert mig mikinn.
Tu m'as donné le bouclier de ton salut; ta droite me soutient, et ta bonté me rend puissant.
36 Þú lagðir veg fyrir fætur mína og þar mun ég ekki hrasa.
Tu élargis le chemin sous mes pas, et mes talons ne chancellent point.
37 Ég veitti óvinum mínum eftirför, elti þá uppi og eyddi þeim.
Je poursuis mes ennemis; je les atteins, et je ne reviens qu'après les avoir exterminés.
38 Ég tók þá einn af öðrum – þeir gátu enga vörn sér veitt – allir lágu í valnum að lokum.
Je les frappe, et ils ne peuvent se relever; ils tombent sous mes pieds.
39 Hjálpin frá þér var eins og brynja í bardaganum. Óvini mína beygðir þú undir mig.
Car tu m'as ceint de force pour le combat, tu fais plier sous moi mes adversaires.
40 Þú stökktir þeim á flótta og ég eyddi öllum þeim sem ofsóttu mig.
Tu fais tourner le dos à mes ennemis devant moi; ceux qui me haïssaient, je les détruis.
41 Þeir hrópuðu á hjálp, en fengu enga. Þeir æptu til Drottins, en hann ansaði ekki,
Ils crient, mais il n'y a point de libérateur; ils crient à l'Éternel, mais il ne leur répond pas.
42 en ég muldi þá mélinu smærra og dreifði þeim upp í vindinn. Ég fleygði þeim burt eins og rusli á haug.
Je les broie comme la poussière livrée au vent, je les jette au loin comme la boue des rues.
43 Þú veittir mér sigur í sérhverri orustu. Þjóðirnar komu og þjónuðu mér. Jafnvel þær sem ég þekkti ekki komu nú og veittu mér lotningu.
Tu me sauves des dissensions du peuple; tu me mets à la tête des nations; le peuple que je ne connaissais pas m'est assujetti.
44 Útlendingar sem aldrei höfðu mig augum litið lýstu sig reiðubúna til þjónustu.
Au bruit de mon nom, ils m'obéissent; les fils de l'étranger viennent me flatter.
45 Skjálfandi stigu þeir niður úr virkjum sínum.
Les fils de l'étranger défaillent, et sortent tremblants de leur retraite.
46 Guð lifir! Lofaður sé hann, klettur hjálpræðis míns.
L'Éternel est vivant! Et béni soit mon rocher! Que le Dieu de mon salut soit exalté,
47 Hann er sá Guð sem endurgeldur þeim sem ofsækja mig og auðmýkir þjóðir fyrir augum mér.
Le Dieu qui me donne la vengeance, et qui range les peuples sous moi!
48 Hann frelsar mig frá óvinum mínum. Hann sér til þess að þeir ná ekki til mín og bjargar mér undan öflugum andstæðingum.
Toi qui me délivres de mes ennemis, qui m'élèves au-dessus de mes adversaires, qui me délivres de l'homme violent!
49 Fyrir þetta, Drottinn minn, lofa ég þig í áheyrn þjóðanna.
C'est pourquoi je te louerai, ô Éternel, parmi les nations, et je chanterai à ton nom.
50 Oftsinnis hefur þú frelsað mig – það var kraftaverk í öll skiptin! Þú gerðir mig að konungi, þú hefur elskað mig og auðsýnt mér gæsku og eins muntu gera við afkomendur mína.
C'est lui qui délivre magnifiquement son roi, qui fait miséricorde à son Oint, à David et à sa postérité à jamais.
