Sálmarnir 141

1 Drottinn, þú hefur hlustað á bæn mína, svaraðu mér fljótt! Heyr þegar ég hrópa til þín eftir hjálp.

Psalmus David. [Domine, clamavi ad te: exaudi me; intende voci meæ, cum clamavero ad te.

2 Líttu á bæn mína sem kvöldfórn, eins og reykelsi sem stígur upp til þín.

Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo; elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum.

3 Hjálpaðu mér, Drottinn, að gæta munns míns – innsiglaðu varir mínar!

Pone, Domine, custodiam ori meo, et ostium circumstantiæ labiis meis.

4 Frelsaðu mig frá löngun í hið illa. Forðaðu mér frá félagsskap við syndara og þeirra vondu verkum. Láttu mig sneiða hjá svallveislum þeirra.

Non declines cor meum in verba malitiæ, ad excusandas excusationes in peccatis; cum hominibus operantibus iniquitatem, et non communicabo cum electis eorum.

5 Hirting frá guðhræddum manni er mér til góðs – hún er áhrifaríkt læknislyf! Ég vil ekki hlusta á hrós vondra manna. Ég bið gegn illsku þeirra og svikum.

Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me: oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum:

6 Þegar foringjar þeirra fá sinn dóm, þegar þeim verður hrint fram af kletti,

absorpti sunt juncti petræ judices eorum. Audient verba mea, quoniam potuerunt.

7 þá munu menn þessir hlusta á viðvörun mína og skilja að ég vildi þeim vel. (Sheol h7585)

Sicut crassitudo terræ erupta est super terram, dissipata sunt ossa nostra secus infernum. (Sheol h7585)

8 Drottinn, ég horfi til þín í von um hjálp. Þú ert skjól mitt. Láttu þá ekki tortíma mér.

Quia ad te, Domine, Domine, oculi mei; in te speravi, non auferas animam meam.

9 Forðaðu mér frá gildrum þeirra.

Custodi me a laqueo quem statuerunt mihi, et a scandalis operantium iniquitatem.

10 Hinir óguðlegu falli í eigin net, en ég sleppi heill á húfi.

Cadent in retiaculo ejus peccatores: singulariter sum ego, donec transeam.]