Sálmarnir 106
1 Hallelúja! Drottinn, þökk sé þér því að þú ert góður! Elska þín varir að eilífu.
Mou fakamālō kia Sihova. Mou ʻatu ʻae fakafetaʻi kia Sihova; he ʻoku angalelei ia: koeʻuhi ʻoku tolonga ʻo taʻengata ʻa ʻene ʻaloʻofa.
2 Hver getur talið upp öll máttarverk Guðs og hver getur lofað hann eins og rétt er og skylt? Enginn!
Ko hai ʻe faʻa fakamatala ki he ngaahi ngāue lahi ʻa Sihova? Ko hai ʻe faʻa fakahā ʻae fakamālō kotoa pē kiate ia?
3 Sæll er sá réttláti sem gerir nágrönnum sínum gott.
ʻOku monūʻia ʻakinautolu ʻoku tokanga ki he fakamaau, mo ia ʻoku fai māʻoniʻoni ʻi he ʻaho kotoa pē.
4 Drottinn, þegar þú blessar og bjargar fólki þínu, minnstu þá einnig mín.
ʻE Sihova, ke ke manatuʻi au ʻaki ʻae ʻofa ʻaia ʻoku ke ʻofa ʻaki ki hoʻo kakai: ke ke ʻaʻahi mai kiate au ʻaki hoʻo fakamoʻui;
5 Gefðu mér hlut í velgengni þinna útvöldu, að fá að gleðjast með þeim og deila með þeim hjálp þinni.
Koeʻuhi ke u mamata ki he lelei ʻo ia kuo ke fili, koeʻuhi ke u fiefia ʻi he fiefia ʻo ho puleʻanga, pea u vikiviki ai fakataha mo ho tofiʻa.
6 Bæði við og feður okkar höfum margvíslega syndgað.
Ko kimautolu mo ʻemau ngaahi tamai kuo mau fai angahala, kuo mau fai ʻae ngaahi hia, kuo mau fai kovi.
7 Máttarverk þín í Egyptalandi mátu þeir lítils og fljótlega gleymdu þeir góðverkum þínum og risu gegn þér við hafið hið rauða.
Naʻe ʻikai ʻilo ʻe heʻemau ngaahi tamai hoʻo ngaahi ngāue fakaofo ʻi ʻIsipite; naʻe ʻikai tenau manatu ki hono lahi ʻo hoʻo ngaahi ʻaloʻofa; ka naʻa nau fakahouhau kiate ia ʻi he tahi, ʻio, ʻi he Tahi Kulokula.
8 En samt frelsaðir þú þá, hélst uppi heiðri nafns þíns og sýndir mátt þinn.
Ka naʻa ne fakamoʻui ʻakinautolu koeʻuhi ko hono huafa, koeʻuhi ke ne fakaʻilo ʻa hono mālohi lahi.
9 Þú klaufst hafið, lagðir þurran veg um botn þess og leiddir þá þar í gegn.
Naʻe valoki foki ʻe ia ʻae Tahi Kulokula, pea mōmoa ia: ko ia naʻa ne tataki ʻakinautolu ʻi he loloto, ʻo hangē ko e toafa.
10 Þannig frelsaðir þú þá frá óvinum þeirra.
Pea naʻa ne fakamoʻui ʻakinautolu mei he nima ʻo ia naʻe fehiʻa kiate kinautolu, mo ne huhuʻi ʻakinautolu mei he nima ʻoe fili.
11 Síðan féll sjórinn aftur í farveg sinn og óvinir þeirra fórust – ekki einn komst af!
Pea naʻe lōmakiʻi honau ngaahi fili ʻaki ʻae ngaahi vai: pea naʻe ʻikai hao ha tokotaha ʻiate kinautolu.
12 Þá loks trúðu þeir Drottni og sungu honum lofsöng.
Pea naʻa nau toki tui ki heʻene folofola; naʻa nau hiva ʻaki ʻae fakamālō kiate ia.
13 En þeir voru fljótir að gleyma honum á ný! Þeir treystu ekki orðum hans
Naʻe ngalo leva ʻiate kinautolu ʻene ngaahi ngāue; pea naʻe ʻikai tenau tatali ki heʻene akonaki:
14 en heimtuðu sífellt meira og meira og reyndu eins og þeir gátu á þolinmæði Guðs.
Ka naʻa nau holi kovi ʻaupito ʻi he toafa, pea ʻahiʻahiʻi ʻae ʻOtua ʻi he potu lala.
15 Og hann lét að vilja þeirra, en þó ekki að öllu leyti.
Pea naʻa ne foaki kiate kinautolu ʻaia naʻa nau kole; ka naʻa ne fekau ʻae tutue ki honau laumālie.
16 Þeir gerðu uppreisn gegn Móse og líka Aron, manninn sem Guð hafði valið til prests.
Naʻa nau meheka foki kia Mōsese ʻi he loto ʻapitanga, mo ʻElone ko e tokotaha māʻoniʻoni ʻa Sihova.
17 Þá opnaðist jörðin og gleypti Datan og flokk Abírams.
Naʻe mafahi ʻae kelekele pea folo hifo ai ʻa Tatani, mo ʻufiʻufi ai ʻae kakai ʻo ʻEpilami.
18 Eldur féll af himni og eyddi illmennum þessum.
Pea naʻe tutu ai ʻae afi ʻi honau kakai; pea vela ke ʻosi ʻe he ulo afi ʻae kau angahala.
19 Þeir gerðu sér líkneski af nauti, sem étur gras,
Naʻa nau ngaohi ʻae fakatātā ʻoe ʻuhikiʻi pulu ʻi Holepi, pea lotu ki he fakatātā koula.
20 og tilbáðu það í stað hins dýrlega Guðs!
Naʻe pehē ʻenau liliu honau nāunau, ki he fakatātā ʻoe pulu ʻaia ʻoku kai mohuku.
21 Þannig óvirtu þeir Guð, frelsara sinn,
Naʻa nau fakangalongaloʻi ʻae ʻOtua ko honau fakamoʻui, ʻaia naʻe fai ʻae ngaahi meʻa lahi ʻi ʻIsipite;
22 sem gert hafði undur og tákn í Egyptalandi og við hafið rauða.
Ko e ngaahi ngāue fakaofo ʻi he fonua ʻo Hami, mo e ngaahi meʻa fakailifia ʻi he Tahi Kulokula.
23 Þess vegna áformaði Guð að eyða þeim öllum. En Móse, hans útvaldi þjónn, tók sér stöðu milli fólksins og Guðs og bað hann að láta af reiði sinni og tortíma þeim ekki.
Ko ia naʻa ne pehē te ne fakaʻauha ʻakinautolu, ka ne ʻikai tuʻu ʻi hono ʻao ʻi he vahaʻa ʻa Mōsese ʻaia kuo ne fili, ke fakatafoki hono houhau, telia naʻa fakaʻauha ʻe ia ʻakinautolu.
24 Og ekki vildu þeir inn í fyrirheitna landið, þeir treystu ekki að Guð mundi vernda þá.
ʻIo, naʻa nau fehiʻa ki he fonua lelei, naʻe ʻikai tenau tui ki heʻene folofola:
25 Þeir kvörtuðu í tjöldum sínum og fyrirlitu skipun hans.
Ka naʻa nau lāunga ʻi honau ngaahi fale fehikitaki, ʻo taʻetokanga ki he leʻo ʻo Sihova.
26 Þá ákvað hann að láta þá deyja í eyðimörkinni,
Ko ia naʻa ne hiki hake ai hono nima kiate kinautolu, ke tulaki ʻakinautolu ʻi he toafa:
27 tvístra afkomendum þeirra meðal þjóðanna og herleiða þá til annarra landa.
Ke tulaki foki honau hako ʻi he ʻao ʻoe ngaahi puleʻanga, mo fakahēʻi ʻakinautolu ʻi he ngaahi fonua.
28 Og hjá Peór gengu forfeður okkar í lið með fylgjendum Baals og báru fram fórnir til dauðra skurðgoða.
Naʻa nau ului foki kia Peali-Peoli, mo nau kai ʻae ngaahi feilaulau ʻoe mate.
29 Það reitti Drottin til reiði og þess vegna braust út plága meðal þeirra.
Ko ia naʻa nau fakahouhauʻi ia ʻaki ʻenau ngaahi filioʻi: pea naʻe ʻoho mai ʻae mahaki fakaʻauha kiate kinautolu.
30 Hún hélst þar til Pínehas gekk fram og refsaði þeim sem henni höfðu valdið.
Pea naʻe toki tuʻu hake ʻa Finiasi, ʻo fai ʻae fakamaau: pea naʻe lolomi ai ʻae mahaki fakaʻauha.
31 Hans verður ætíð minnst fyrir það réttlætisverk.
Pea naʻe lau ia kiate ia ko e māʻoniʻoni ʻi he ngaahi toʻutangata kotoa pē ʻo lauikuonga.
32 Hjá Meríba reitti Ísrael Drottin aftur til reiði og olli Móse miklum vanda,
Naʻa nau fakahouhau kiate ia foki ʻi he ngaahi vai ʻoe fekeʻikeʻi, pea hoko ʻae kovi kia Mōsese koeʻuhi ko kinautolu:
33 – hann reiddist og talaði ógætileg orð.
Ko e meʻa ʻi heʻenau fakatupu hono loto, ko ia naʻa ne lea ʻaki ʻae lea taʻengali ʻe hono loungutu.
34 Og ekki útrýmdi Ísrael þjóðunum sem fyrir voru í landinu, eins og Guð hafði skipað þeim,
Naʻe ʻikai tenau fakaʻauha ʻae ngaahi puleʻanga, ʻaia naʻe fekau ʻe Sihova kiate kinautolu:
35 heldur blönduðust þeir heiðingjunum og tóku upp ósiði þeirra.
Ka naʻa nau nofo fakataha mo e hiteni, pea nau ʻilo ʻenau ngaahi ngāue.
36 Þeir færðu skurðgoðum þeirra fórnir og leiddust burt frá Guði.
Pea naʻa nau tauhi honau ngaahi tamapua: ʻaia naʻe hoko ko e tauhele kiate kinautolu.
37 Þeir fórnuðu jafnvel börnum sínum til illra anda –
ʻIo, naʻa nau feilaulau ʻaki honau ngaahi foha mo honau ngaahi ʻofefine ki he kau tēvolo,
38 til hjáguða Kanverja – úthelltu saklausu blóði og vanhelguðu landið með morðum.
Mo lilingi ʻae toto māʻoniʻoni, ko e toto ʻo honau ngaahi foha mo honau ngaahi ʻofefine, ʻakinautolu naʻa nau feilaulau ʻaki ki he ngaahi tamapua ʻo ʻi he toto.
39 Þeir saurguðust af illverkum þessum, því að með hjáguðadýrkun sinni rufu þeir trúnað við Guð.
Pea naʻe fakaʻuliʻi pehē ʻakinautolu ʻi heʻenau ngaahi ngāue, pea nau fai feʻauaki ʻi heʻenau ngaahi filioʻi.
40 Vegna alls þessa reiddist Drottinn Ísrael, lýð sínum, og fékk viðbjóð á honum,
Ko ia naʻe tupu ai ʻae houhau ʻo Sihova ki hono kakai, pea ne fākaliliʻa ai ki hono tofiʻa ʻoʻona.
41 og lét hann heiðnar þjóðir drottna yfir honum.
Pea naʻa ne tukuange ʻakinautolu ki he nima ʻoe hiteni; pea naʻe pule kiate kinautolu ʻakinautolu naʻe fehiʻa kiate kinautolu.
42 Ísrael var stjórnað af óvinum sínum og þeir kúguðu hann.
Pea naʻe fakamālohiʻi ʻakinautolu ʻe honau ngaahi fili, pea fakamoʻulaloa ʻakinautolu ki honau lalo nima.
43 Aftur og aftur leysti hann þá undan okinu, en þeir héldu áfram að óhlýðnast honum, uns syndir þeirra komu þeim á kné.
Naʻe liunga lahi ʻene fakamoʻui ʻakinautolu; ka naʻa nau fakahouhauʻi ia ʻi heʻenau fakakaukau, pea naʻe fakavaivaiʻi ʻakinautolu koeʻuhi ko ʻenau hia.
44 Samt bænheyrði hann þá og linaði þjáningar þeirra.
Ka naʻa ne tokanga ki heʻenau mamahi, ʻi heʻene ongoʻi ʻenau tangi:
45 Hann minntist loforðsins sem hann gaf þeim og aumkaðist yfir þá í elsku sinni,
Pea ne manatuʻi ʻa ʻene fuakava mo kinautolu, pea ne fakatomala ʻo fakatatau mo hono lahi ʻo ʻene ʻaloʻofa.
46 svo að jafnvel þeir sem kúguðu þá, sýndu þeim miskunn.
naʻa ne pule foki ke manavaʻofa kiate kinautolu ʻakinautolu kotoa pē naʻe ʻave pōpula ʻakinautolu.
47 Ó, frelsaðu okkur, Drottinn Guð! Safnaðu okkur saman frá þjóðunum svo að við getum sameiginlega þakkað þér og lofað nafn þitt.
Fakamoʻui ʻakimautolu, ʻE Sihova ko homau ʻOtua, pea tānaki ʻakimautolu mei he lotolotonga ʻoe hiteni, ke mau fakafetaʻi ki ho huafa māʻoniʻoni, pea hanuhanu ʻi he fakamālō kiate koe.
48 Lofaður sé Drottinn, Guð Ísraels, frá eilífð til eilífðar. Og allt fólkið segi: „Amen!“Hallelúja.
Fakafetaʻi kia Sihova koe ʻOtua ʻo ʻIsileli talu mei muʻa ʻo aʻu ʻo taʻengata; pea tuku ke lea pehē ʻe he kakai kotoa pē ʻEmeni. Mou fakamālō kia Sihova.
