Jób 32

1 Miután ez a három ember megszünt vala felelni Jóbnak, mivel ő igaz vala önmaga előtt:

A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;

2 Haragra gerjede Elihu, a Barakeél fia, a ki Búztól való vala, a Rám nemzetségéből. Jób ellen gerjedt föl haragja, mivel az igazabbnak tartotta magát Istennél.

Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.

3 De felgerjedt haragja az ő három barátja ellen is, mivelhogy nem találják vala el a feleletet, mégis kárhoztatják vala Jóbot.

Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.

4 Elihu azonban várakozott a Jóbbal való beszéddel, mert amazok öregebbek valának ő nála.

Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.

5 De mikor látta Elihu, hogy nincs felelet a három férfiú szájában, akkor gerjede föl az ő haragja.

Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.

6 És felele a Búztól való Elihu, Barakeél fia, és monda: Napjaimra nézve én még csekély vagyok, ti pedig élemedett emberek, azért tartózkodtam és féltem tudatni veletek véleményemet.

I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.

7 Gondoltam: Hadd szóljanak a napok; és hadd hirdessen bölcseséget az évek sokasága!

Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.

8 Pedig a lélek az az emberben és a Mindenható lehellése, a mi értelmet ad néki!

Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.

9 Nem a nagyok a bölcsek, és nem a vének értik az ítéletet.

Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.

10 Azt mondom azért: Hallgass reám, hadd tudassam én is véleményemet!

Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.

11 Ímé, én végig vártam beszédeiteket, figyeltem, a míg okoskodtatok, a míg szavakat keresgéltetek.

Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.

12 Igen ügyeltem reátok és ímé, Jóbot egyikőtök sem czáfolá meg, sem beszédére meg nem felelt.

I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;

13 Ne mondjátok azt: Bölcseségre találtunk, Isten győzheti meg őt és nem ember!

I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.

14 Mivel én ellenem nem intézett beszédet, nem is a ti beszédeitekkel válaszolok hát néki.

Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.

15 Megzavarodának és nem feleltek többé; kifogyott belőlök a szó.

Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.

16 Vártam, de nem szóltak, csak álltak és nem feleltek többé.

Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.

17 Hadd feleljek hát én is magamért, hadd tudassam én is véleményemet!

Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.

18 Mert tele vagyok beszéddel; unszolgat engem a bennem levő lélek.

Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.

19 Ímé, bensőm olyan, mint az új bor, a melynek nyílása nincsen; miként az új tömlők, csaknem szétszakad.

Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.

20 Szólok tehát, hogy levegőhöz jussak; felnyitom ajkaimat, és felelek.

Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.

21 Nem leszek személyválogató senki iránt; nem hizelkedem egy embernek sem;

Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.

22 Mert én hizelkedni nem tudok; könnyen elszólíthatna engem a teremtőm!

Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.