< 2 Sámuel 22 >

1 És elmondta Dávid az Örökkévalónak ez ének szavait, amely napon megmentette őt az Örökkévaló mind az ellenségei kezéből meg Sául kezéből.
Ook heeft David tot Jahweh de woorden van dit lied gericht, toen Jahweh hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden en ook uit de hand van Saul.
2 Mondta: Oh Örökkévaló, szirtem és váram és megszabadítóm nekem.
En hij sprak:
3 Isten, sziklám, kihez menekülök; pajzsom, üdvöm szaruja, mentsváram és menedékem, segítőm, erőszaktól megsegítesz.
Jahweh, mijn toevlucht, mijn burcht en mijn veste; Mijn God, mijn rots, waarop ik kan schuilen. Mijn schild, de hoorn van mijn heil, mijn schutse en mijn toevlucht, Mijn redder heeft mij uit de verdrukking verlost.
4 A dicséretest szólítom, az Örökkévalót, és elleneimtől megsegíttetem.
Ik roep: Geprezen zij Jahweh! En ben van mijn vijand verlost.
5 Mert körülfogtak halálnak hullámai, vésznek árjai ijesztettek;
De branding van de dood had mij al gegrepen, De golven van de onderwereld sloegen over mij heen;
6 alvilágnak kötelei környékeztek, elémkerültek halálnak tőrei. (Sheol h7585)
De strikken van het dodenrijk hielden mij vast, De klemmen van de dood lagen voor mij gereed: (Sheol h7585)
7 Szorultságomban szólítom az Örökkévalót és Istenemhez kiáltok: hallotta templomából szavamat, fohászom eljutott füleibe.
Maar ik riep tot Jahweh in mijn nood, En tot God verhief ik mijn stem. En Hij hoorde mijn stem in zijn vorstelijke woning, Mijn hulpgeroep drong door tot zijn oren:
8 Megingott, megrezgett a föld, az ég alapjai megreszkettek, meginogtak, mert haragra lobbant.
Daar schudde en beefde de aarde, Rilden en dreunden de fundamenten des hemels; Want Hij was in woede ontstoken.
9 Füst szállott föl orrából és tűz emésztett a szájából, parázs izzott belőle.
Rook steeg op uit zijn neus, Verslindend vuur spoot uit zijn mond, En gloeiende kolen spatten er uit.
10 Meghajtotta az eget és leszállt, ködhomály lábai alatt.
Hij boog de hemel, en daalde neer, Grauwe wolken onder zijn voeten.
11 Kérubra ült és repült, megjelent szélnek szárnyain.
Hij besteeg den cherub en vloog in het rond, Zwevend op de windewieken.
12 Sötétséget tett maga köré sátorrá, vizek tömegét, fellegek sűrűjét.
Hij sloeg de duisternis als een dek om zich heen, Donkere nevels, dreigende wolken waren zijn tent.
13 A fényből őelőtte tűzparazsak izzottak.
En door de gloed, die voor Hem uitging, Braakten zijn wolken vurige kolen.
14 Égből dörög az Örökkévaló, s a legfelsőbb adja a hangját.
En in de hemel donderde Jahweh, Verhief de Allerhoogste zijn stem;
15 Küldött nyilakat és szétszórta őket, villámot és megzavarta.
Hij schoot zijn pijlen en strooide ze rond, Slingerde bliksems en joeg ze uiteen:
16 Meglátszottak tengernek medrei, feltárultak a világ alapjai, dorgálásától az Örökkévalónak, orra fuvallatának leheletétől.
Open lag de bedding der zee, Het fundament van de aarde kwam bloot; Door het dreigen van Jahweh, Door het snuivend gebries van zijn neus.
17 Lenyúl magasból, megfog engem, kihúz engem nagy vizekből.
Van boven boog Hij Zich neer, greep mij vast, En trok mij weg uit de onstuimige wateren;
18 Megment hatalmas ellenemtől, gyűlölőimtől, mert erősebbek nálam.
Hij verloste mij van mijn grimmigen vijand En van mijn haters, want ze waren te machtig.
19 Elémtörtek balsorsom napján, de az Örökkévaló támaszom volt.
Ze waren uitgetrokken op de dag van mijn rampspoed, Maar Jahweh was mijn beschermer;
20 Kivezetett engem tágas térre, kiragadt; mert kedvelt engem.
Hij beveiligde mij, En bracht mij redding, omdat Hij mij liefhad.
21 Cselekszik velem az Örökkévaló igazságom szerint, kezeim tisztasága szerint viszonoz nekem.
Toen werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, Mijn reinheid van handen vergolden:
22 Mert megőriztem az Örökkévaló útjait és nem tértem el gonoszul Istenemtől;
Want ik had de wegen van Jahweh bewandeld, Niet gezondigd tegen mijn God;
23 mert ítéletei mind előttem vannak és törvényei – nem térek el tőlük.
Ik had al zijn geboden voor ogen gehouden, Niet zijn wetten ontweken;
24 Gáncstalan voltam előtte: őrizkedtem bűnömtől.
Ik was voor Hem zonder smet, Had mij zuiver van zonde bewaard.
25 S viszonzott nekem az Örökkévaló igazságom szerint, tisztaságom szerint, mely szemei előtt volt.
Daarom werd mijn gerechtigheid door Jahweh beloond, En mijn reinheid in zijn ogen.
26 Kegyessel kegyesen bánsz, gáncstalan vitézzel gáncstalanul;
Want voor getrouwen toont Gij U trouw, Voor rechtschapenen rechtschapen,
27 megtisztulttal tisztán bánsz, fonákkal ferdén.
Rein voor den reine, Maar voor de listigaards listig;
28 S a szegény népet megsegíted, szemeid a büszkék ellen, hogy lealázzad.
Want Gij redt het deemoedige volk, Maar vernedert hovaardige blikken.
29 Mert te vagy mécsesem, Örökkévaló, s az Örökkévaló fénnyé teszi sötétségemet.
Gij zijt, o Jahweh, mijn lamp, Mijn God, die licht in mijn duisternis straalt;
30 Mert veled rohanok meg csapatot, Istenemmel ugrok föl falra.
Met U durf ik de stormloop beginnen, Met mijn God de wallen bespringen.
31 Az Isten – gáncstalan az útja, az Örökkévaló szava salaktalan, pajzsa ő mind a hozzá menekülőknek.
God! Volmaakt zijn Zijn wegen, Jahweh’s woord is gelouterd. Hij is voor allen een schild, Die vluchten tot Hem.
32 Mert ki Isten az Örökkévalón kívül, és ki a szikla Istenünkön kívül?
Wie toch is God, dan Jahweh alleen; Wie een rots, dan alleen onze God!
33 Az Isten az én váram, erőm, fölszabadította akadálytól utamat.
God! Hij omgordt mij met kracht, En baant mij een veilige weg;
34 Olyanná teszi lábaimat mint az őzök, állnom enged magaslataimon.
Hij maakt mijn voeten vlug als hinden, En doet mij de hoogste toppen beklimmen;
35 Harcra tanítja kezeimet, hogy ércíjat fogjanak karjaim.
Hij oefent mijn handen ten strijde, Mijn armen tot het spannen van de koperen boog.
36 Adtad nekem üdvödnek pajzsát, naggyá tesz a nyájasságod.
Zo hebt Gij mij het schild van uw heil gereikt; Uw goedheid maakte mij groot.
37 Kitágítod léptemet én alattam, hogy meg ne tántorodjanak a bokáim.
Gij hebt een weg voor mijn stappen gebaand, En mijn voeten wankelden niet.
38 Üldözöm ellenségeimet és megsemmisítem, vissza se térek, míg el nem pusztítottam őket.
Ik vervolgde mijn vijanden, haalde ze in, En keerde niet terug, eer ik ze had verslagen.
39 Elpusztítottam, szétzúztam, hogy föl nem kelnek, elhulltak lábaim alatt.
Ik heb ze verslagen, verpletterd, zodat ze niet opstaan, Maar onder mijn voet blijven liggen.
40 Felöveztél erővel a harcra, legörnyeszted támadóimat alattam.
Gij hebt mij met kracht omgord tot de strijd, Mijn tegenstanders voor mij doen bukken;
41 Ellenségeimet háttal fordítottad felém, gyűlölőimet, hogy kiirtsam.
Gij liet mij de rug van mijn vijanden zien. Mijn haters heb ik verdelgd.
42 Felnéznek, de nincs segítő, az Örökkévalóhoz, de nem hallgatta meg őket.
Nu huilen ze, maar niemand helpt: Tot Jahweh zelfs, maar Hij antwoordt hun niet;
43 Szétmorzsolom őket, mint földnek porát, mint utcák sarát, letaposom, ellapítom.
Ik vermaal ze als stof der aarde, Vertrap en vertreed ze als slijk op de straten.
44 Megszabadítottál népek küzdelmeitől, megtartasz nemzetek fejének, nem ismertem nép szolgál engem.
Gij hebt mij gered uit de strijd met de volkeren. En mij aan het hoofd van de naties gesteld: Volkeren, die ik niet kende, werden mij dienstbaar,
45 Külföldnek fiai hízelegnek énnekem, fülhallásra engednek nekem.
Vreemden brachten mij hulde; Nauwelijks hadden ze van mij gehoord, Of ze gehoorzaamden mij;
46 Külföldnek fiai ellankadnak, remegve jönnek zárt helyeikből.
Anderen lagen uitgeput neer, En kropen sidderend uit hun burchten.
47 Él az Örökkévaló, áldva legyen a sziklám, magasztaltassék Isten, üdvöm sziklája;
Leve Jahweh! Gezegend mijn Rots; Hoogverheven de God, de Rots van mijn heil!
48 az Isten, ki nekem megtorlást enged és népeket ledönt alattam,
Gij hebt mij gewroken, o God, Volkeren aan mij onderworpen;
49 kiszabadít ellenségeim közül, és támadóim közül fölemelsz, erőszaknak emberétől megmentesz.
Mij van mijn grimmigen vijand verlost, Zege over mijn bestrijders verleend, mij van geweldenaars bevrijd.
50 Azért dicsőítlek, Örökkévaló, a nemzetek között és dallok a nevednek.
Daarom wil ik U prijzen, o Jahweh, Uw naam verheerlijken onder de volken!
51 Segítség tornya a királyának és kegyet mivel fölkentjével Dáviddal, meg magzatjával örökké.
Machtige hulp verleent Hij zijn koning, En genade aan zijn Gezalfde, Aan David en zijn geslacht Voor altijd!

< 2 Sámuel 22 >