< תהילים 38 >
מזמור לדוד להזכיר יהוה אל בקצפך תוכיחני ובחמתך תיסרני׃ | 1 |
Psalmus David, in rememorationem de Sabbato. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
כי חציך נחתו בי ותנחת עלי ידך׃ | 2 |
Quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
אין מתם בבשרי מפני זעמך אין שלום בעצמי מפני חטאתי׃ | 3 |
Non est sanitas in carne mea a facie iræ tuæ: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
כי עונתי עברו ראשי כמשא כבד יכבדו ממני׃ | 4 |
Quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum: et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
הבאישו נמקו חבורתי מפני אולתי׃ | 5 |
Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
נעויתי שחתי עד מאד כל היום קדר הלכתי׃ | 6 |
Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
כי כסלי מלאו נקלה ואין מתם בבשרי׃ | 7 |
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
נפוגותי ונדכיתי עד מאד שאגתי מנהמת לבי׃ | 8 |
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
אדני נגדך כל תאותי ואנחתי ממך לא נסתרה׃ | 9 |
Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
לבי סחרחר עזבני כחי ואור עיני גם הם אין אתי׃ | 10 |
Cor meum conturbatum est: dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum: et ipsum non est mecum.
אהבי ורעי מנגד נגעי יעמדו וקרובי מרחק עמדו׃ | 11 |
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
וינקשו מבקשי נפשי ודרשי רעתי דברו הוות ומרמות כל היום יהגו׃ | 12 |
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
ואני כחרש לא אשמע וכאלם לא יפתח פיו׃ | 13 |
Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
ואהי כאיש אשר לא שמע ואין בפיו תוכחות׃ | 14 |
Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
כי לך יהוה הוחלתי אתה תענה אדני אלהי׃ | 15 |
Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
כי אמרתי פן ישמחו לי במוט רגלי עלי הגדילו׃ | 16 |
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
כי אני לצלע נכון ומכאובי נגדי תמיד׃ | 17 |
Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
כי עוני אגיד אדאג מחטאתי׃ | 18 |
Quoniam iniquitatem meam annuntiabo: et cogitabo pro peccato meo.
ואיבי חיים עצמו ורבו שנאי שקר׃ | 19 |
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
ומשלמי רעה תחת טובה ישטנוני תחת רדופי טוב׃ | 20 |
Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
אל תעזבני יהוה אלהי אל תרחק ממני׃ | 21 |
Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
חושה לעזרתי אדני תשועתי׃ | 22 |
Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meæ.