מִשְׁלֵי 1
| משלי שלמה בן דוד מלך ישראל׃ | 1 |
Приче Соломуна сина Давидовог, цара Израиљевог,
| לדעת חכמה ומוסר להבין אמרי בינה׃ | 2 |
Да се познаје мудрост и настава, да се разумеју речи разумне,
| לקחת מוסר השכל צדק ומשפט ומישרים׃ | 3 |
Да се прима настава у разуму, у правди, у суду и у свему што је право,
| לתת לפתאים ערמה לנער דעת ומזמה׃ | 4 |
Да се даје лудима разборитост, младићима знање и помњивост.
| ישמע חכם ויוסף לקח ונבון תחבלות יקנה׃ | 5 |
Мудар ће слушати и више ће знати, и разуман ће стећи мудрост,
| להבין משל ומליצה דברי חכמים וחידתם׃ | 6 |
Да разуме приче и значење, речи мудрих људи и загонетке њихове.
| יראת יהוה ראשית דעת חכמה ומוסר אוילים בזו׃ | 7 |
Почетак је мудрости страх Господњи; луди презиру мудрост и наставу.
| שמע בני מוסר אביך ואל תטש תורת אמך׃ | 8 |
Слушај, сине, наставу оца свог, и не остављај науке матере своје.
| כי לוית חן הם לראשך וענקים לגרגרתיך׃ | 9 |
Јер ће бити венац од милина око главе твоје, и гривна на грлу твом.
| בני אם יפתוך חטאים אל תבא׃ | 10 |
Сине мој, ако би те мамили грешници, не пристај;
| אם יאמרו לכה אתנו נארבה לדם נצפנה לנקי חנם׃ | 11 |
Ако би рекли: Ходи с нама да вребамо крв, да заседамо правоме низашта;
| נבלעם כשאול חיים ותמימים כיורדי בור׃ (Sheol h7585) | 12 |
Прождрећемо их као гроб живе, и свеколике као оне који силазе у јаму; (Sheol h7585)
| כל הון יקר נמצא נמלא בתינו שלל׃ | 13 |
Свакојаког блага добићемо, напунићемо куће своје плена;
| גורלך תפיל בתוכנו כיס אחד יהיה לכלנו׃ | 14 |
Бацаћеш жреб свој с нама; један ће нам тоболац бити свима;
| בני אל תלך בדרך אתם מנע רגלך מנתיבתם׃ | 15 |
Сине мој, не иди на пут с њима, чувај ногу своју од стазе њихове.
| כי רגליהם לרע ירוצו וימהרו לשפך דם׃ | 16 |
Јер ногама својим трче на зло и хите да проливају крв.
| כי חנם מזרה הרשת בעיני כל בעל כנף׃ | 17 |
Јер се узалуд разапиње мрежа на очи свакој птици;
| והם לדמם יארבו יצפנו לנפשתם׃ | 18 |
А они вребају своју крв и заседају својој души.
| כן ארחות כל בצע בצע את נפש בעליו יקח׃ | 19 |
Такви су путеви свих лакомих на добитак, који узима душу својим господарима.
| חכמות בחוץ תרנה ברחבות תתן קולה׃ | 20 |
Премудрост виче на пољу, на улицама пушта глас свој;
| בראש המיות תקרא בפתחי שערים בעיר אמריה תאמר׃ | 21 |
У највећој вреви виче, на вратима, у граду говори своје беседе;
| עד מתי פתים תאהבו פתי ולצים לצון חמדו להם וכסילים ישנאו דעת׃ | 22 |
Луди, докле ћете љубити лудост? И подсмевачима докле ће бити мио подсмех? И безумни, докле ће мрзети на знање?
| תשובו לתוכחתי הנה אביעה לכם רוחי אודיעה דברי אתכם׃ | 23 |
Обратите се на карање моје; ево, изасућу вам дух свој, казаћу вам речи своје.
| יען קראתי ותמאנו נטיתי ידי ואין מקשיב׃ | 24 |
Што звах, али не хтесте, пружах руку своју, али нико не мари,
| ותפרעו כל עצתי ותוכחתי לא אביתם׃ | 25 |
Него одбацисте сваки савет мој, и карање моје не хтесте примити;
| גם אני באידכם אשחק אלעג בבא פחדכם׃ | 26 |
Зато ћу се и ја смејати вашој невољи, ругаћу се кад дође чега се бојите;
| בבא כשאוה פחדכם ואידכם כסופה יאתה בבא עליכם צרה וצוקה׃ | 27 |
Кад као пустош дође чега се бојите, и погибао ваша као олуја кад дође, кад навали на вас невоља и мука.
| אז יקראנני ולא אענה ישחרנני ולא ימצאנני׃ | 28 |
Тада ће ме звати, али се нећу одазвати; рано ће тражити, али ме неће наћи.
| תחת כי שנאו דעת ויראת יהוה לא בחרו׃ | 29 |
Јер мрзише на знање, и страх Господњи не изабраше;
| לא אבו לעצתי נאצו כל תוכחתי׃ | 30 |
Не присташе на мој савет, и презираше сва карања моја.
| ויאכלו מפרי דרכם וממעצתיהם ישבעו׃ | 31 |
Зато ће јести плод од путева својих, и наситиће се савета својих.
| כי משובת פתים תהרגם ושלות כסילים תאבדם׃ | 32 |
Јер ће луде убити мир њихов, и безумне ће погубити срећа њихова.
| ושמע לי ישכן בטח ושאנן מפחד רעה׃ | 33 |
Али ко ме слуша боравиће безбрижно, и биће на миру не бојећи се зла.
