איוב 13
| הן כל ראתה עיני שמעה אזני ותבן לה׃ | 1 |
Eto, sve je to vidjelo oko moje, èulo uho moje, i razumjelo.
| כדעתכם ידעתי גם אני לא נפל אנכי מכם׃ | 2 |
Što vi znate, znam i ja, nijesam gori od vas.
| אולם אני אל שדי אדבר והוכח אל אל אחפץ׃ | 3 |
Ipak bih govorio sa svemoguæim, i rad sam s Bogom pravdati se.
| ואולם אתם טפלי שקר רפאי אלל כלכם׃ | 4 |
Jer vi izmišljate laži, svi ste zaludni ljekari.
| מי יתן החרש תחרישון ותהי לכם לחכמה׃ | 5 |
O da biste sasvijem muèali! bili biste mudri.
| שמעו נא תוכחתי ורבות שפתי הקשיבו׃ | 6 |
Èujte moj odgovor, i slušajte razloge usta mojih.
| הלאל תדברו עולה ולו תדברו רמיה׃ | 7 |
Treba li da govorite za Boga nepravdu ili prijevaru da govorite za nj?
| הפניו תשאון אם לאל תריבון׃ | 8 |
Treba li da mu gledate ko je? treba li da se prepirete za Boga?
| הטוב כי יחקר אתכם אם כהתל באנוש תהתלו בו׃ | 9 |
Hoæe li biti dobro kad vas stane ispitivati? hoæete li ga prevariti kao što se vara èovjek?
| הוכח יוכיח אתכם אם בסתר פנים תשאון׃ | 10 |
Zaista æe vas karati, ako tajno uzgledate ko je.
| הלא שאתו תבעת אתכם ופחדו יפל עליכם׃ | 11 |
Velièanstvo njegovo neæe li vas uplašiti? i strah njegov neæe li vas popasti?
| זכרניכם משלי אפר לגבי חמר גביכם׃ | 12 |
Spomeni su vaši kao pepeo, i vaše visine kao gomile blata.
| החרישו ממני ואדברה אני ויעבר עלי מה׃ | 13 |
Muèite i pustite me da ja govorim, pa neka me snaðe šta mu drago.
| על מה אשא בשרי בשני ונפשי אשים בכפי׃ | 14 |
Zašto bih kidao meso svoje svojim zubima i dušu svoju metao u svoje ruke?
| הן יקטלני לא איחל אך דרכי אל פניו אוכיח׃ | 15 |
Gle, da me i ubije, opet æu se uzdati u nj, ali æu braniti putove svoje pred njim.
| גם הוא לי לישועה כי לא לפניו חנף יבוא׃ | 16 |
I on æe mi biti spasenje, jer licemjer neæe izaæi preda nj.
| שמעו שמוע מלתי ואחותי באזניכם׃ | 17 |
Slušajte dobro besjedu moju, i neka vam uðe u uši što æu iskazati.
| הנה נא ערכתי משפט ידעתי כי אני אצדק׃ | 18 |
Evo, spremio sam parbu svoju, znam da æu biti prav.
| מי הוא יריב עמדי כי עתה אחריש ואגוע׃ | 19 |
Ko æe se preti sa mnom? da sad umuknem, izdahnuo bih.
| אך שתים אל תעש עמדי אז מפניך לא אסתר׃ | 20 |
Samo dvoje nemoj mi uèiniti, pa se neæu kriti od lica tvojega.
| כפך מעלי הרחק ואמתך אל תבעתני׃ | 21 |
Ukloni ruku svoju od mene, i strah tvoj da me ne straši.
| וקרא ואנכי אענה או אדבר והשיבני׃ | 22 |
Potom zovi me, i ja æu odgovarati; ili ja da govorim, a ti mi odgovaraj.
| כמה לי עונות וחטאות פשעי וחטאתי הדיעני׃ | 23 |
Koliko je bezakonja i grijeha mojih? pokaži mi prijestup moj i grijeh moj.
| למה פניך תסתיר ותחשבני לאויב לך׃ | 24 |
Zašto sakrivaš lice svoje i držiš me za neprijatelja svojega?
| העלה נדף תערוץ ואת קש יבש תרדף׃ | 25 |
Hoæeš li skršiti list koji nosi vjetar, ili æeš goniti suhu slamku,
| כי תכתב עלי מררות ותורישני עונות נעורי׃ | 26 |
Kad mi pišeš grèine i daješ mi u našljedstvo grijehe mladosti moje,
| ותשם בסד רגלי ותשמור כל ארחותי על שרשי רגלי תתחקה׃ | 27 |
I meæeš noge moje u klade, i paziš na sve staze moje i ideš za mnom ustopce?
| והוא כרקב יבלה כבגד אכלו עש׃ | 28 |
A on se raspada kao trulina, kao haljina koju jede moljac.
