Solomona 17

1 MAIKAI hahi huna ai maloo me ke aloha pu kekahi, Mamua o ka hale i piha i na mohai ke pili me ka hakaka.

Bedre en tør Bid Brød med fred end Huset fuldt af Sul med Trætte.

2 O ke kauwa noonoo, e noho oia maluna o ke keiki e hana hilahila ana; A mawaena o na hoahanau e loaa ia ia kekahi hooilina.

Klog Træl bliver Herre over dårlig Søn og får lod og del mellem brødre.

3 He ipu hoohehee, no ke kala ia; no ke gula hoi he kapuahi uuku; Aka, na Iehova e hoao mai i na naau.

Digel til Sølv og Ovn til Guld, men den, der prøver Hjerter, er HERREN.

4 O ka mea hewa la hoolohe oia i na lehelehe wahahee; O ka mea wahahee hoi, haliu kona pepeiao i ke elelo ino.

Den onde hører på onde Læber, Løgneren lytter til giftige Tunger.

5 O ka mea hoomaewaewa i ka mea nele, Ua hoowahawaha oia i ka mea nana ia i hana; O ka mea hoi i olioli i ka poino, Aole ia e pakele i ka hoopai ana.

Hvo Fattigmand spotter, håner hans Skaber, den skadefro slipper ikke for Straf.

6 O ka lei o ka poe elemakule, oia na keiki a na keiki; O ka nani hoi o na keiki, oia na makuakane o lakou.

De gamles Krone er Børnebørn, Sønners Stolthed er Fædre.

7 Aole i kupono i ka mea naaupo ka lehelehe pololei; Aole loa hoi i ke alii ka lehelehe wahahee.

Ypperlig Tale er ej for en Dåre, end mindre da Løgnfor den, som er ædel.

8 He pohaku waiwai io ka makana i ka maka o ka mea nana ia; Ma na wahi a pau e loaa ana he mea ia e pono ai.

Som en Troldsten er Gave i Giverens Øjne; hvorhen den end vender sig, gør den sin Virkning.

9 O ka mea huna i ka hewa, oia ke imi i ke aloha; O ka mea hoolaha hou ae, hookaawale oia i na makamaka.

Den, der dølger en Synd, søger Venskab, men den, der ripper op i en Sag, skiller Venner.

10 Komo ke aoia mai iloko o ka mea naauao, Mamua o na hahau ana he haneri iloko o ka mea lapuwale.

Bedre virker Skænd på forstandig end hundrede Slag på en Tåbe.

11 Ma ke kipi wale no e imi ai ke kanaka ino; Nolaila, hoounaia ka ilamuku io na la.

Den onde har kun Genstridigbed for, men et skånselsløst Bud er udsendt imod ham.

12 E aho ke halawai ka bea keiki make me ke kanaka, Aole ka mea naaupo iloko o kona lapuwale.

Man kan møde en Bjørn, hvis Unger er taget, men ikke en Tåbe udi hans Dårskab.

13 O ka mea hana ino aku na ka mea hana pono mai, Aole e kaawale ka ino mai kona hale aku.

Den, der gengælder godt med ondt, fra hans Hus skal Vanheld ej vige.

14 E like me ka hookahe ana o ka wai, Pela ka hoomaka ana o ka hakaka; Nolaila, e oki e i ka hakaka mamua o kona mahuahua ana.

At yppe Strid er at åbne for Vand, hold derfor inde, før Strid bryder løs.

15 O ka mea hoopono aku i ka mea hewa, A o ka mea hoahewa aku i ka mea pono, Ho mau mea hoopailua laua ia Iehova.

At frikende skyldig og dømme uskyldig, begge Dele er HERREN en Gru.

16 No ke aha la keia, he kumu kuai ma ka lima o ka mea lapuwale, E kuai aku ai i ke akamai, aohe ona manao malaila?

Hvad hjælper Penge i Tåbens Hånd til at købe ham Visdom, når Viddet mangler?

17 I na manawa a pau e aloha ana ka makamaka, A no ka la popilikia i hanau ai ka hoahanau.

Ven viser Kærlighed når som helst, Broder fødes til Hjælp i Nød.

18 O ke kanaka naauao ole, pai oia i ka lima, Lilo ia i mea panai imua o kona makamaka.

Mand uden Vid giver Håndslag og går i Borgen for Næsten.

19 O ka mea makemake i ke kipi, oia ka i makemake i ka hakaka; O ka mea hookiekie ae i kona ipuka, imi oia i ka make.

Ven af Kiv er Ven af Synd; at højne sin Dør er at attrå Fald.

20 O ka mea naau kekee, aole i loaa ia ia ka maikai; O ka mea elelo hoopunipuni, e haule oia i ka ino.

Ej finder man Lykke, når Hjertet er vrangt, man falder i Våde, når Tungen er falsk.

21 O ka mea i hanau mai nana ke keiki lapuwale, he kaumaha kona; Aole e olioli ka makuakane o ke keiki naaupo.

Den, der avler en Tåbe, får Sorg, Dårens Fader er ikke glad.

22 O ka naau olioli, he laau lapaau ia e hooluolu ana; O ka uhane i hana pepe ia, hoomaloo ia i na iwi.

Glad Hjerte er godt for Legemet, nedslået Sind suger Marv af Benene.

23 Kaili ae ka mea hewa i ka waiwai kipe, I kona hoohaunaele ana i ka aoao pono.

Den gudløse tager Gave i Løn for at bøje Rettens Gænge.

24 Imua i ke alo o ka mea noonoo malaila ka naauao; Aia hoi na maka o ka mea lapuwale, ma na welau o ka honua.

Visdom står den forstandige for Øje, Tåbens Blik er ved Jordens Ende.

25 O ke keiki lapuwale, ke kaumaha ia no kona makuakane, He mea awahia hoi i ka mea nana ia i hanau mai.

Tåbelig Søn er sin Faders Sorg, Kvide for hende, som fødte ham.

26 O ka hoopai hewa i ka mea pono, aole ia he maikai, Aole hoi ke papai aku i na'lii no ka pololei.

At straffe den, der har Ret, er ilde, værre endnu at slå de ædle.

27 O ka mea ike nui, akahele oia i ka olelo; He uhane noho malie ko ke kanaka naauao.

Den, som har Kundskab tøjler sin Tale, Mand med Forstand er koldblodig.

28 O ka mea naaupo hoi, i kona mumule ana, ua kuhiia oia he naauao; O ka mea pani i kona mau lehelehe hoi, he kanaka ike no ia.

Selv Dåren, der tier, gælder for viis, forstandig er den, der lukker sine Læber.