Ioba 41

1 E HOOPAA anei oe i ka leviatana me ka makau? A e kaomi i kona alelo me ke aho?

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

2 E hiki anei ia oe ke hookomo i ke kaula kaluha i kona ihu? A me ka makau e hoolou i kona iwia?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

3 E hoomahuahua anei ia i ka nonoi ana ia oe? E olelo anei ia i na mea hooluolu ia oe?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

4 A hoopaa anei ia i ka berita me oe? E lawe anei oe ia ia i kauwa mau loa?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

5 E paani pu anei oe me ia me he manu la? E hoopaa anei oe ia ia no kou poe wahine opio?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

6 E hana anei na makamaka ia ia i mea ahaaina? E mahele anei lakou ia ia iwaena o ka poe kuai?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

7 E hiki anei ia oe ke hoopiha i kona ili i na mea oi? I kona poo hoi i na o-ia?

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

8 E kau oe i kou lima maluna ona, E hoomanao i ke kaua, a e hooki iho.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

9 Aia hoi, o ka manao e paa aku ia ia ua make hewa: Aole anei e hina ilalo ka mea e nana aku ana ia ia?

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

10 Aohe mea aa e hoala ia ia: A owai la hoi ka mea e hiki ke ka imua o'u?

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

11 Owai ka i hana mua mai na'u, a e uku aku au? O na mea a pau malalo o ka lani, no'u ia.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

12 Aole au e huna i kona mau lala, Aole hoi i ka ikaika a me ka nani o kana mea kaua.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

13 Owai ka mea e wehe ae i ke alo o kona kapa? Owai ka mea e komo iloko o kona mau a palua?

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

14 Owai ka mea e wehe ae i na pani o kona maka? O kona mau niho a puni he mea weliweli ia.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

15 O kona haaheo, o kona mau palekaua paa no ia, I hoopiliia i ka mea kapili paa.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

16 Ua pili kekahi i kekahi, Aole e komo ka makani iwaena o lakou.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

17 Ua pili pu kekahi me kekahi, Ua hui pu ia lakou, aole e hiki ke hookaawaleia'e.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

18 Ma kona kiha ana alohi mai la ka malamalama, O kona mau maka ua like me na lihilihi o ke kakahiaka.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

19 Mailoko mai o kona waha hele aku na lapalapa, A lele aku na huna ahi.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

20 Mailoko mai o kona mau pukaihu puka aku ka mahu, E like me ko ka ipuhao wela, a me ka ipuhao lapalapa.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

21 Hoa aku kona hanu i na lanahu, A mai kona waha puka aku ka lapalapa.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

22 Maloko o kona a-i ke noho la ka ikaika, A lelele ka weliweli imua ona.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

23 O na wahi lewalewa o kona io ua pilipaaia, Ua paa ia ia, aole e hoonaueia.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

24 O kona naau ua paa, me he pohaku la, A ua paakiki e like me ka pohaku lalo o ka wili.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

25 I kona ea ana iluna, makau ka poe ikaika; No ka weliweli pihoihoi lakou.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

26 O ke kau ana o ka pahikaua ia ia aole ia e paa: O ka pahi o, o ka ihe, a me ka pololu.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

27 Ua manao no ia i ka hao he like ia me ka mauu maloo, A i ke keleawe me he laau popopo la.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

28 Aole e hiki i ka pua pana ke hooauhee ia ia: O na pohaku o ka maa, ua like ia me ka opala.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

29 Ua manaoia ka newa e like me ka opala; Ua akaaka no ia i ka naue ana o ka ihe.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

30 Malalo ona na apana ipu lepo: Hohola aku ia i ka mea oi maluna o ka lepo.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

31 Hoopohapoha no ia i ka hohonu, me he ipuhao la: Hana no ia i ke kai me he ipu mea hamo la.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

32 Waiho no ia i ala malamalama mahope ona; Ua manaoia ka hohonu, he poohina.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

33 Aohe mea like maluna o ka honua, Ka mea i hanaia me ka makau ole.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

34 Nana mai no ia i na mea kiekie a pau; Oia ke alii maluna o ka poe haaheo a pau.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.