Jòb 30

1 Men koulye a, sila ki pi jenn pase m ap giyonnen m. Papa a sila mwen pat ta dakò pou mete ansanm ak chen bann mouton yo.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

2 Anverite, ki byen fòs men pa yo ta kab fè m? Gwo fòs te deja disparèt nan yo

Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

3 akoz mank bagay ak grangou. Y ap manje tè sèk nan lannwit lan, ak pèt e ak dezolasyon an.

Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

4 Yo rache fèy raje nan mitan rakèt la. Manje yo se rasin bayawonn.

Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

5 Yo chase yo deyò lavil la nan dezè; yo kriye dèyè yo tankou se vòlè,

Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

6 jiskaske yo vin rete nan move ravin yo, nan twou tè ak nan wòch yo.

Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

7 Pami rak tibwa yo, yo rele fò. Anba machacha a, yo vin rasanble ansanm.

Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

8 Pitit a moun fou, wi, pitit a mechan yo, yo te resevwa fwèt jis lè yo kite peyi a.

[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

9 Men koulye a, se mwen menm yo pase nan rizib; mwen devni yon pawòl betiz pou yo.

Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

10 Yo pè m, yo kanpe lwen m, e yo pa sispann krache nan figi m.

Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

11 Akoz Li te lage fisèl banza a pou te aflije mwen, yo rete retire brid la nèt devan m.

A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

12 Sou men dwat lan, nich sa vin leve. Yo rale pye mwen akote. Yo mennen kont mwen tout manèv destriksyon yo.

Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

13 Yo gate wout mwen. Yo bourade lachit mwen san mande sekou.

Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

14 Tankou nan yon gran brèch, yo parèt; nan mitan tanpèt, yo woule m.

Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

15 Gwo perèz yo vin vire kont mwen. Yo tanmen gate respè m tankou van. Byennèt mwen disparèt tankou nwaj.

Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

16 Konsa, koulye a nanm mwen vide nèt. Jou afliksyon yo sezi m.

A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

17 Nan lannwit, zo m yo frennen anndan m, e sa yo kap manje m pa pran repo.

W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

18 Ak gwo fòs, vètman m vin tòde sou mwen. Li mare m nèt tankou kolye manto m.

Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

19 Li te jete mwen nan labou, e mwen te vin tankou pousyè ak sann.

Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

20 Mwen kriye a Ou menm pou sekou, men Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe, e se gete, Ou gete m.

Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

21 Ou vin okipe m ak mechanste. Avèk fòs a men Ou, Ou pèsekite m.

Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

22 Ou leve m wo sou van, e fè m monte; epi Ou fè m fonn nèt nan move tan an.

Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

23 Paske mwen konnen ke Ou ap mennen m a lanmò, jis rive nan gwo kay asanble a ki fèt pou tout sila ki viv yo.

Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

24 Malgre, èske yon moun k ap tonbe pa lonje men l? Oswa nan gwo pwoblem li pa kriye sekou?

Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

25 Èske mwen pa t kriye pou sila nan gwo twoub? Èske nanm mwen pa t plen tristès pou malere a?

Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

26 Lè m t ap tann sa ki bon an, se mal ki rive m; lè m tap tann limyè, alò se tenèb ki te vini.

Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

27 Kè m twouble nèt anndan m. Mwen pa kab poze. Jou plen ak afliksyon yo parèt devan m.

Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

28 Mwen fè dèy toupatou san solèy. Mwen kanpe nan asanble; mwen rele sekou.

Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

29 Mwen te vin frè ak chen mawon, zanmi ak otrich la.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

30 Chè m vin nwa sou mwen, li kale, e zo m yo brile ak lafyèv.

Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

31 Pou sa, se doulè ap mwen jwe, e flit mwen an sonne pou sila k ap kriye.

Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.