Jòb 30
1 Men koulye a, sila ki pi jenn pase m ap giyonnen m. Papa a sila mwen pat ta dakò pou mete ansanm ak chen bann mouton yo.
Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
2 Anverite, ki byen fòs men pa yo ta kab fè m? Gwo fòs te deja disparèt nan yo
Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
3 akoz mank bagay ak grangou. Y ap manje tè sèk nan lannwit lan, ak pèt e ak dezolasyon an.
Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
4 Yo rache fèy raje nan mitan rakèt la. Manje yo se rasin bayawonn.
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
5 Yo chase yo deyò lavil la nan dezè; yo kriye dèyè yo tankou se vòlè,
Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
6 jiskaske yo vin rete nan move ravin yo, nan twou tè ak nan wòch yo.
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.
7 Pami rak tibwa yo, yo rele fò. Anba machacha a, yo vin rasanble ansanm.
Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
8 Pitit a moun fou, wi, pitit a mechan yo, yo te resevwa fwèt jis lè yo kite peyi a.
Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
9 Men koulye a, se mwen menm yo pase nan rizib; mwen devni yon pawòl betiz pou yo.
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
10 Yo pè m, yo kanpe lwen m, e yo pa sispann krache nan figi m.
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
11 Akoz Li te lage fisèl banza a pou te aflije mwen, yo rete retire brid la nèt devan m.
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
12 Sou men dwat lan, nich sa vin leve. Yo rale pye mwen akote. Yo mennen kont mwen tout manèv destriksyon yo.
Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
13 Yo gate wout mwen. Yo bourade lachit mwen san mande sekou.
Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
14 Tankou nan yon gran brèch, yo parèt; nan mitan tanpèt, yo woule m.
Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
15 Gwo perèz yo vin vire kont mwen. Yo tanmen gate respè m tankou van. Byennèt mwen disparèt tankou nwaj.
Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
16 Konsa, koulye a nanm mwen vide nèt. Jou afliksyon yo sezi m.
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
17 Nan lannwit, zo m yo frennen anndan m, e sa yo kap manje m pa pran repo.
Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
18 Ak gwo fòs, vètman m vin tòde sou mwen. Li mare m nèt tankou kolye manto m.
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.
19 Li te jete mwen nan labou, e mwen te vin tankou pousyè ak sann.
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.
20 Mwen kriye a Ou menm pou sekou, men Ou pa reponn mwen. Mwen kanpe, e se gete, Ou gete m.
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
21 Ou vin okipe m ak mechanste. Avèk fòs a men Ou, Ou pèsekite m.
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.
22 Ou leve m wo sou van, e fè m monte; epi Ou fè m fonn nèt nan move tan an.
Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
23 Paske mwen konnen ke Ou ap mennen m a lanmò, jis rive nan gwo kay asanble a ki fèt pou tout sila ki viv yo.
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
24 Malgre, èske yon moun k ap tonbe pa lonje men l? Oswa nan gwo pwoblem li pa kriye sekou?
Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.
25 Èske mwen pa t kriye pou sila nan gwo twoub? Èske nanm mwen pa t plen tristès pou malere a?
Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
26 Lè m t ap tann sa ki bon an, se mal ki rive m; lè m tap tann limyè, alò se tenèb ki te vini.
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
27 Kè m twouble nèt anndan m. Mwen pa kab poze. Jou plen ak afliksyon yo parèt devan m.
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.
28 Mwen fè dèy toupatou san solèy. Mwen kanpe nan asanble; mwen rele sekou.
Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
29 Mwen te vin frè ak chen mawon, zanmi ak otrich la.
Frater fui draconum, et socius struthionum.
30 Chè m vin nwa sou mwen, li kale, e zo m yo brile ak lafyèv.
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
31 Pou sa, se doulè ap mwen jwe, e flit mwen an sonne pou sila k ap kriye.
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
