2 Samyèl 22
1 David te pale pawòl a chan sila yoa SENYÈ a nan jou ke SENYÈ a te delivre li soti nan men a tout lènmi li yo ak nan men a Saül.
David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
2 Li te di: “SENYÈ a se wòch mwen, fòterès mwen ak liberatè mwen;
«Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
3 Bondye mwen an, wòch mwen an, nan sila mwen twouve pwotèj la; boukliye e kòn delivrans mwen, sitadèl mwen ak refij mwen. Se konsa mwen va sove devan ledmi mwen yo.
Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
4 Mwen rele a SENYÈ a, ki merite lwanj. Se konsa mwen sove de lènmi mwen yo.
Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
5 Paske volas lanmò te antoure mwen; gran flèv destriksyon yo te monte sou mwen nèt.
Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
7 Nan gran twoub mwen, mwen te rele SENYÈ a. Wi, mwen te rele a Bondye mwen an. Soti nan tanp Li an, Li te tande vwa m. Kri sekou mwen te anndan zòrèy Li.
Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
8 Latè te tranble e souke. Fondasyon syèl la t ap tranble. Yo te sombre, akoz Li te fache.
Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
9 Lafimen te monte sòti nan nen L. Dife soti nan bouch Li a te devore. Chabon te fèt pa li.
Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
10 Anplis, Li te rale bese syèl yo e te desann. Yon tenèb byen pwès te anba pye L yo.
Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
11 Li te monte sou yon cheriben, Li te vole. Li te parèt sou zèl a van an.
Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
12 Li te fè tenèb la yon tant Ki antoure Li, yon vwa dlo, nwaj pwès syèl yo
Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
13 soti nan gran klète devan L, Bout chabon dife yo vin limen.
Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
14 SENYÈ a te eklate depi nan syèl la, e vwa Pli Wo a te reponn.
Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
15 Li te lanse flèch pou te gaye yo. Loray! E yo te sove ale.
Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
16 Kanal lanmè yo te vin parèt. Fondasyon mond lan te dekouvri nèt, pa repwoch SENYÈ a, ak fòs vann a ki soti nan ne l.
Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
17 Li te voye soti anwo, Li te pran m. Li te rale mwen sòti nan pil dlo yo.
Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
18 Li te delivre mwen devan lènmi m byen fò, Soti nan sila ki te rayi mwen yo. Paske yo te twò fò pou mwen.
Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
19 Yo te kanpe parèt devan m nan jou gran doulè a, Men SENYÈ a te soutyen mwen.
Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
20 Anplis, Li te mennen m nan yon kote byen laj. Li te fè m chape, paske Li te kontan anpil avè m.
Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
21 SENYÈ a te rekonpanse mwen selon ladwati mwen. Selon men pwòp mwen, Li te fè m twouve rekonpans.
Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
22 Paske mwen te kenbe chemen SENYÈ a. Mwen pa t aji avèk mechanste kont Bondye mwen an.
For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
23 Paske tout òdonans Li yo te devan m. Règleman Li yo, mwen pa t janm kite.
Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
24 Anplis, mwen te san fot devan L. Mwen te rete lib de inikite mwen.
So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
25 Pou sa, SENYÈ a te rekonpanse m. Selon ladwati mwen, Selon jan mwen pwòp devan zye Li.
Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
26 Avèk sila de bon kè yo, Ou montre bon kè Ou. Avèk sila ki san fot yo, Ou parèt san fot.
Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
27 Avèk sila ki san tach yo, Ou montre jan Ou san tach, Epi avèk sila ki kwochi, Ou vin parèt avèk entèlijans.
Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
28 Ou fè sekou a sila ki aflije yo, men zye Ou rete sou sila ki ògeye yo, pou Ou fè yo bese.
For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
29 Paske se ou ki lanp mwen, O SENYÈ. Konsa, SENYÈ a vin klere tout tenèb mwen.
For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
30 Paske avèk Ou, Mwen kapab kouri sou yon ekip sòlda.
Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
31 Pou Bondye, chemen pa li a san fot. Pawòl SENYÈ a fin fè prèv. Li pwoteje tout sila yo ki kache nan Li.
Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
32 Paske se kilès Bondye ye, Sof ke SENYÈ a? Epi kilès ki se yon woche, Sof ke Bondye pa nou an?
For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
33 Bondye se sitadèl fòs mwen. Li fè chemen m san fot.
Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
34 Li fè pye m tankou pye a sèf, ki fè m chita nan plas ki wo.
som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
35 Li enstwi men m yo pou batay la, Pou bra mwen kab koube banza fèt an Bwonz.
som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
36 Ou te osi ban mwen Boukliye Sali Ou a, e se soutyen Ou ki fè m pwisan.
Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
37 Ou elaji pla pye mwen anba m, e pye m pa janm chape.
Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
38 Mwen te kouri dèyè lènmi mwen yo, e mwen te detwi yo. Mwen pa t vire fè bak jiskaske mwen te fin manje nèt.
Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
39 Epi mwen te devore yo, mwen te kraze yo, Jiskaske yo pa t janm leve. Konsa, yo te tonbe anba pye mwen.
Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
40 Paske Ou te kouvri senti m ak fòs pou batay la. Ou te soumèt anba m sila ki te leve kont mwen yo.
Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
41 Ou te osi fè lènmi m yo vire do ban mwen, Epi mwen te detwi sila ki te rayi mwen yo.
Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
42 Yo te gade, men nanpwen moun ki te pou te sove yo; menm anvè SENYÈ a, men Li pa t reponn yo.
Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
43 Alò mwen te fè poud ak yo tankou pousyè tè a. Mwen te kraze e te foule yo Tankou kras labou lari.
Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
44 Ou te osi delivre mwen sòti nan rebelyon ak zen pèp mwen an. Ou te kenbe m kòm chèf sou nasyon yo,
Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
45 Etranje yo abese devan m. Depi yo tande, yo obeyi.
Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
46 Etranje yo pèdi fòs. Yo sòti tranblan nan kote kache yo.
Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
47 SENYÈ a vivan! Beni, se wòch mwen an! Egzalte, se Bondye, wòch sali mwen an.
Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
48 Menm Bondye ki egzekite vanjans pou mwen an, Li ki rale fè desann lòt pèp yo anba m nan,
Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
49 Ki osi fè m sòti devan lènmi mwen yo. Wi, Ou menm fè m leve anwo sila Ki vin leve kont mwen yo. Ou ban m sekou devan moun ki vyolan yo.
og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
50 Pou sa, mwen va ba Ou remèsiman, O SENYÈ, pami nasyon yo. Mwen va chante lwanj a non Ou.
Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
51 Li se yon gran sitadèl delivrans pou wa Li a, ki montre lanmou dous a onksyone pa Li a, Menm a David avèk desandan pa li yo, jis pou tout tan.”
For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
