Κατα Ματθαιον 8
1 καταβαντος δε αυτου απο του ορους ηκολουθησαν αυτω οχλοι πολλοι
Or, lorsqu'il fut descendu de la montagne, une foule nombreuse le suivit,
2 και ιδου λεπρος προσελθων προσεκυνει αυτω λεγων κυριε εαν θελης δυνασαι με καθαρισαι
et voici, un lépreux s'étant approché l'adorait en disant: « Seigneur, si tu le veux tu peux me guérir. »
3 και εκτεινας την χειρα ηψατο αυτου λεγων θελω καθαρισθητι και ευθεως εκαθαρισθη αυτου η λεπρα
Et ayant étendu la main, il le toucha en disant: « Je le veux, sois guéri. » Et aussitôt sa lèpre fut guérie.
4 και λεγει αυτω ο ιησους ορα μηδενι ειπης αλλα υπαγε σεαυτον δειξον τω ιερει και προσενεγκον το δωρον ο προσεταξεν μωυσης εις μαρτυριον αυτοις
Et Jésus lui dit: « Garde-toi d'en parler à personne; mais va, montre-toi au prêtre et présente l'offrande qu'a prescrite Moïse, pour leur servir d'attestation. »
5 εισελθοντος δε αυτου εις καφαρναουμ προσηλθεν αυτω εκατονταρχος παρακαλων αυτον
Or, lorsqu'il fut entré à Capharnaoum, un centurion s'approcha de lui, en le sollicitant
6 και λεγων κυριε ο παις μου βεβληται εν τη οικια παραλυτικος δεινως βασανιζομενος
et en disant: « Seigneur, mon serviteur est au lit à la maison, atteint de paralysie et cruellement souffrant. »
7 {VAR2: και } λεγει αυτω εγω ελθων θεραπευσω αυτον
Il lui dit: « J'irai le guérir. »
8 {VAR1: αποκριθεις δε } {VAR2: και αποκριθεις } ο εκατονταρχος εφη κυριε ουκ ειμι ικανος ινα μου υπο την στεγην εισελθης αλλα μονον ειπε λογω και ιαθησεται ο παις μου
Mais le centurion répliqua: « Seigneur, je ne suis pas digne que tu entres sous mon toit; mais dis seulement un mot, et mon serviteur sera guéri.
9 και γαρ εγω ανθρωπος ειμι υπο εξουσιαν {VAR1: [τασσομενος] } εχων υπ εμαυτον στρατιωτας και λεγω τουτω πορευθητι και πορευεται και αλλω ερχου και ερχεται και τω δουλω μου ποιησον τουτο και ποιει
Car moi aussi je suis un homme placé sous autorité, ayant des soldats sous mes ordres, et je dis à celui-ci: « Va, » et il va; et à un autre: « Viens » et il vient; et à mon esclave: « Fais cela » et il le fait. »
10 ακουσας δε ο ιησους εθαυμασεν και ειπεν τοις ακολουθουσιν αμην λεγω υμιν παρ ουδενι τοσαυτην πιστιν εν τω ισραηλ ευρον
Or, en l'entendant, Jésus fut émerveillé, et il dit à ceux qui suivaient: « En vérité je vous le déclare, je n'ai trouvé chez personne en Israël une si grande foi;
11 λεγω δε υμιν οτι πολλοι απο ανατολων και δυσμων ηξουσιν και ανακλιθησονται μετα αβρααμ και ισαακ και ιακωβ εν τη βασιλεια των ουρανων
mais je vous déclare que plusieurs viendront de l'orient et du couchant et s'attableront avec Abraham et Isaac et Jacob dans le royaume des cieux,
12 οι δε υιοι της βασιλειας εκβληθησονται εις το σκοτος το εξωτερον εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων
tandis que les fils du royaume seront jetés dans les ténèbres extérieures; là sera le pleur et le grincement de dents. »
13 και ειπεν ο ιησους τω εκατονταρχη υπαγε ως επιστευσας γενηθητω σοι και ιαθη ο παις {VAR2: [αυτου] } εν τη ωρα εκεινη
Et Jésus dit au centurion: « Va, qu'il te soit fait comme tu as cru. » Et en ce moment-là le serviteur fut guéri.
14 και ελθων ο ιησους εις την οικιαν πετρου ειδεν την πενθεραν αυτου βεβλημενην και πυρεσσουσαν
Et Jésus étant entré dans la maison de Pierre, vit sa belle-mère qui était au lit et avait la fièvre;
15 και ηψατο της χειρος αυτης και αφηκεν αυτην ο πυρετος και ηγερθη και διηκονει αυτω
et il toucha sa main et la fièvre la quitta, et elle se leva, et elle le servait.
16 οψιας δε γενομενης προσηνεγκαν αυτω δαιμονιζομενους πολλους και εξεβαλεν τα πνευματα λογω και παντας τους κακως εχοντας εθεραπευσεν
Mais quand le soir fut venu on lui amena plusieurs démoniaques, et d'un mot il chassa les esprits et il guérit tous les malades; —
17 οπως πληρωθη το ρηθεν δια ησαιου του προφητου λεγοντος αυτος τας ασθενειας ημων ελαβεν και τας νοσους εβαστασεν
afin que fût accompli ce dont il a été parlé par l'entremise d'Ésaïe le prophète lorsqu'il dit: « C'est lui qui a pris nos infirmités et qui a porté nos maladies. »
18 ιδων δε ο ιησους οχλον περι αυτον εκελευσεν απελθειν εις το περαν
Or, Jésus se voyant entouré de la foule ordonna de passer sur l'autre rive.
19 και προσελθων εις γραμματευς ειπεν αυτω διδασκαλε ακολουθησω σοι οπου εαν απερχη
Et un scribe s'étant approché lui dit: « Maître, je te suivrai où que ce soit que tu ailles. »
20 και λεγει αυτω ο ιησους αι αλωπεκες φωλεους εχουσιν και τα πετεινα του ουρανου κατασκηνωσεις ο δε υιος του ανθρωπου ουκ εχει που την κεφαλην κλινη
Et Jésus lui dit: « Les renards ont des terriers et les oiseaux du ciel des abris; mais le Fils de l'homme n'a pas où reposer sa tête. »
21 ετερος δε των μαθητων {VAR2: [αυτου] } ειπεν αυτω κυριε επιτρεψον μοι πρωτον απελθειν και θαψαι τον πατερα μου
Mais un autre des disciples lui dit: « Seigneur, permets-moi de m'en aller d'abord, et d'enterrer mon père. »
22 ο δε ιησους λεγει αυτω ακολουθει μοι και αφες τους νεκρους θαψαι τους εαυτων νεκρους
Mais Jésus lui dit: « Suis-moi, et laisse les morts enterrer leurs morts. »
23 και εμβαντι αυτω εις {VAR2: το } πλοιον ηκολουθησαν αυτω οι μαθηται αυτου
Et lorsqu'il fut monté sur une barque, ses disciples le suivirent;
24 και ιδου σεισμος μεγας εγενετο εν τη θαλασση ωστε το πλοιον καλυπτεσθαι υπο των κυματων αυτος δε εκαθευδεν
et voici une grande tourmente s'éleva sur la mer, en sorte que la barque était couverte par les vagues; mais lui s'était endormi.
25 και προσελθοντες ηγειραν αυτον λεγοντες κυριε σωσον απολλυμεθα
Et s'étant approchés ils l'éveillèrent en disant: « Seigneur, au secours, nous sommes perdus. »
26 και λεγει αυτοις τι δειλοι εστε ολιγοπιστοι τοτε εγερθεις επετιμησεν τοις ανεμοις και τη θαλασση και εγενετο γαληνη μεγαλη
Et il leur dit: « Pourquoi êtes-vous effrayés, gens de peu de foi? » Alors s'étant levé, il gourmanda les vents et la mer, et il se fit un grand calme.
27 οι δε ανθρωποι εθαυμασαν λεγοντες ποταπος εστιν ουτος οτι και οι ανεμοι και η θαλασσα αυτω υπακουουσιν
Or les gens émerveillés disaient: « Quel est celui-ci, que même les vents et la mer lui obéissent? »
28 και ελθοντος αυτου εις το περαν εις την χωραν των γαδαρηνων υπηντησαν αυτω δυο δαιμονιζομενοι εκ των μνημειων εξερχομενοι χαλεποι λιαν ωστε μη ισχυειν τινα παρελθειν δια της οδου εκεινης
Et quand il fut arrivé sur l'autre rive, dans le pays des Gadaréniens, vinrent à sa rencontre deux démoniaques sortis des tombeaux, et qui étaient si furieux que personne ne pouvait passer par ce chemin-là.
29 και ιδου εκραξαν λεγοντες τι ημιν και σοι υιε του θεου ηλθες ωδε προ καιρου βασανισαι ημας
Et voici, ils s'écrièrent: « Qu'y a-t-il de commun entre nous et toi, fils de Dieu? Es-tu venu ici avant le temps pour nous torturer? »
30 ην δε μακραν απ αυτων αγελη χοιρων πολλων βοσκομενη
Or, loin d'eux paissait un troupeau de nombreux pourceaux.
31 οι δε δαιμονες παρεκαλουν αυτον λεγοντες ει εκβαλλεις ημας αποστειλον ημας εις την αγελην των χοιρων
Mais les démons le sollicitaient en disant: « Si tu nous chasses, envoie-nous dans le troupeau des pourceaux. »
32 και ειπεν αυτοις υπαγετε οι δε εξελθοντες απηλθον εις τους χοιρους και ιδου ωρμησεν πασα η αγελη κατα του κρημνου εις την θαλασσαν και απεθανον εν τοις υδασιν
Et il leur dit: « Allez! » Or étant sortis ils s'en allèrent dans les pourceaux, et voici, tout le troupeau se rua en bas du précipice dans la mer, et ils périrent dans les eaux.
33 οι δε βοσκοντες εφυγον και απελθοντες εις την πολιν απηγγειλαν παντα και τα των δαιμονιζομενων
Mais les pâtres s'enfuirent, et s'en étant allés à la ville ils rapportèrent tout ce qui s'était passé et ce qui était advenu aux démoniaques.
34 και ιδου πασα η πολις εξηλθεν εις υπαντησιν τω ιησου και ιδοντες αυτον παρεκαλεσαν οπως μεταβη απο των οριων αυτων
Et voici, toute la ville sortit à la rencontre de Jésus, et l'ayant vu ils le sollicitèrent de s'éloigner de leur territoire.
