< Προς Εβραιους 1 >

1 πολυμερως και πολυτροπως παλαι ο θεος λαλησας τοις πατρασιν εν τοις προφηταις επ εσχατου των ημερων τουτων ελαλησεν ημιν εν υιω
God, who, of old, at many times and in many ways, spoke to our ancestors, by the prophets,
2 ον εθηκεν κληρονομον παντων δι ου και εποιησεν τους αιωνας (aiōn g165)
has in these latter days spoken to us by the Son, whom he appointed the heir of all things, and through whom he made the universe. (aiōn g165)
3 ος ων απαυγασμα της δοξης και χαρακτηρ της υποστασεως αυτου φερων τε τα παντα τω ρηματι της δυναμεως αυτου καθαρισμον των αμαρτιων ποιησαμενος εκαθισεν εν δεξια της μεγαλωσυνης εν υψηλοις
For he is the radiance of the glory of God and the expression of his being, upholding all creation by the power of his word; and, when he had made an expiation for the sins of humanity, he took his seat at the right hand of God’s Majesty on high,
4 τοσουτω κρειττων γενομενος των αγγελων οσω διαφορωτερον παρ αυτους κεκληρονομηκεν ονομα
having shown himself as much greater than the angels as the name that he has inherited surpasses theirs.
5 τινι γαρ ειπεν ποτε των αγγελων υιος μου ει συ εγω σημερον γεγεννηκα σε και παλιν εγω εσομαι αυτω εις πατερα και αυτος εσται μοι εις υιον
For to which of the angels did God ever say – ‘You are my Son; this day I have become your Father’? or again – ‘I will be to him a Father, and he will be to me a Son’?
6 οταν δε παλιν εισαγαγη τον πρωτοτοκον εις την οικουμενην λεγει και προσκυνησατωσαν αυτω παντες αγγελοι θεου
And again, when God brought the firstborn into the world, he said – ‘Let all the angels of God bow down before him.’
7 και προς μεν τους αγγελους λεγει ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα και τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα
Speaking of the angels, he said – ‘He makes the winds his angels and the flames of fire his servants’;
8 προς δε τον υιον ο θρονος σου ο θεος εις τον αιωνα {VAR1: [του αιωνος] } {VAR2: του αιωνος } και η ραβδος της ευθυτητος ραβδος της βασιλειας {VAR1: αυτου } {VAR2: σου } (aiōn g165)
while of the Son he said – ‘God is your throne for ever and ever; the scepter of his kingdom is the scepter of Justice; (aiōn g165)
9 ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας ανομιαν δια τουτο εχρισεν σε ο θεος ο θεος σου ελαιον αγαλλιασεως παρα τους μετοχους σου
You love righteousness and hates iniquity; therefore God, your God, has anointed you with the festal oil more abundantly than your peers.’
10 και συ κατ αρχας κυριε την γην εθεμελιωσας και εργα των χειρων σου εισιν οι ουρανοι
Again – ‘You, Lord, in the beginning did lay the foundation of the earth, and the heavens are the work of your hands.
11 αυτοι απολουνται συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον παλαιωθησονται
They will perish, but you remain; as a garment they will all grow old;
12 και ωσει περιβολαιον ελιξεις αυτους ως ιματιον και αλλαγησονται συ δε ο αυτος ει και τα ετη σου ουκ εκλειψουσιν
As a mantle you will fold them up, and as a garment they will be changed, but you are the same, and your years will know no end.’
13 προς τινα δε των αγγελων ειρηκεν ποτε καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου
To which of the angels has God ever said – ‘Sit you at my right hand until I put your enemies as a stool for your feet’?
14 ουχι παντες εισιν λειτουργικα πνευματα εις διακονιαν αποστελλομενα δια τους μελλοντας κληρονομειν σωτηριαν
Are not all the angels spirits in the service of God, sent out to minister for the sake of those who are destined to obtain salvation?

< Προς Εβραιους 1 >