Ψαλμοί 147
1 Αινείτε τον Κύριον· διότι είναι καλόν να ψάλλωμεν εις τον Θεόν ημών· διότι είναι τερπνόν, η αίνεσις πρέπουσα.
Aleluja! Hvalite Jahvu jer je dobar, pjevajte Bogu našem jer je sladak; svake hvale on je dostojan!
2 Ο Κύριος οικοδομεί την Ιερουσαλήμ· θέλει συνάξει τους διεσπαρμένους του Ισραήλ.
Jahve gradi Jeruzalem, sabire raspršene Izraelce.
3 Ιατρεύει τους συντετριμμένους την καρδίαν και δένει τας πληγάς αυτών.
On liječi one koji su srca skršena i povija rane njihove.
4 Αριθμεί τα πλήθη των άστρων· Καλεί τα πάντα ονομαστί.
On određuje broj zvijezda, svaku njezinim imenom naziva.
5 Μέγας ο Κύριος ημών και μεγάλη η δύναμις αυτού· η σύνεσις αυτού αμέτρητος.
Velik je naš Gospodin i svesilan, nema mjere mudrosti njegovoj.
6 Ο Κύριος υψόνει τους πράους, τους δε ασεβείς ταπεινόνει έως εδάφους.
Jahve pridiže ponizne, zlotvore do zemlje snizuje.
7 Ψάλατε εις τον Κύριον ευχαριστούντες· ψαλμωδείτε εις τον Θεόν ημών εν κιθάρα·
Pjevajte Jahvi pjesmu zahvalnu, svirajte na citari Bogu našem!
8 τον σκεπάζοντα τον ουρανόν με νεφέλας· τον ετοιμάζοντα βροχήν διά την γήν· τον αναδιδόντα χόρτον επί των ορέων·
Oblacima on prekriva nebesa i zemlji kišu sprema; daje da po bregovima raste trava i bilje na službu čovjeku.
9 τον διδόντα εις τα κτήνη την τροφήν αυτών και εις τους νεοσσούς των κοράκων, οίτινες κράζουσι προς αυτόν.
On stoci hranu daje i mladim gavranima kada grakću.
10 Δεν χαίρει εις την δύναμιν του ίππου· δεν ηδύνεται εις τους πόδας του ανδρός.
Za konjsku snagu on ne mari nit' mu se mile bedra čovječja.
11 Ο Κύριος ηδύνεται εις τους φοβουμένους αυτόν, εις τους ελπίζοντας επί το έλεος αυτού.
Mili su Jahvi oni koji se njega boje, koji se uzdaju u dobrotu njegovu.
12 Επαίνει, Ιερουσαλήμ, τον Κύριον· αίνει τον Θεόν σου, Σιών.
Slavi Jahvu, Jeruzaleme, hvali Boga svoga, Sione!
13 Διότι ενεδυνάμωσε τους μοχλούς των πυλών σου· ηυλόγησε τους υιούς σου εν μέσω σου.
On učvrsti zasune vrata tvojih, blagoslovi u tebi tvoje sinove.
14 Βάλλει ειρήνην εις τα όριά σου· σε χορταίνει με το πάχος του σίτου.
On dade mir granicama tvojim, pšenicom te hrani najboljom.
15 Αποστέλλει το πρόσταγμα αυτού εις την γην, ο λόγος αυτού τρέχει ταχύτατα.
Besjedu svoju šalje na zemlju, brzo trči riječ njegova.
16 Δίδει χιόνα ως μαλλίον· διασπείρει την πάχνην ως στάκτην.
Kao vunu snijeg razbacuje, prosipa mraz poput pepela.
17 Ρίπτει τον κρύσταλλον αυτού ως κομμάτια· έμπροσθεν του ψύχους αυτού τις δύναται να σταθή;
On sipa grÓad kao zalogaje, voda mrzne od njegove studeni.
18 Αποστέλλει τον λόγον αυτού και διαλύει αυτά· φυσά τον άνεμον αυτού, και τα ύδατα ρέουσιν.
Riječ svoju pošalje i vode se tope; dunu vjetrom i vode otječu.
19 Αναγγέλλει τον λόγον αυτού προς τον Ιακώβ, τα διατάγματα αυτού και τας κρίσεις αυτού προς τον Ισραήλ.
Riječ svoju on objavi Jakovu, odluke svoje i zakone Izraelu.
20 Δεν έκαμεν ούτως εις ουδέν έθνος· ουδέ εγνώρισαν τας κρίσεις αυτού. Αλληλούϊα.
Ne učini tako nijednom narodu: nijednom naredbe svoje ne objavi! Aleluja!
