Παροιμίαι 7
1 Υιέ μου, φύλαττε τους λόγους μου και ταμίευσον τας εντολάς μου παρά σεαυτώ.
Hijo mío, guarda mis razones, y encierra contigo mis mandamientos.
2 Φύλαττε τας εντολάς μου, και θέλεις ζήσει· και τον νόμον μου, ως την κόρην των οφθαλμών σου.
Guarda mis mandamientos, y vivirás; y mi ley como las niñas de tus ojos.
3 Δέσον αυτά επί τους δακτύλους σου, εγχάραξον αυτά επί την πλάκα της καρδίας σου.
Lígalos a tus dedos; escríbelos en la tabla de tu corazón.
4 Ειπέ προς την σοφίαν; συ είσαι αδελφή μου· και κάλεσον την φρόνησιν συγγενή σου·
Di a la sabiduría: Tú eres mi hermana; y a la inteligencia llama parienta,
5 διά να σε φυλάττωσιν από ξένης γυναικός, από αλλοτρίας κολακευούσης διά των λόγων αυτής.
para que te guarden de la mujer ajena, y de la extraña que ablanda sus palabras.
6 Επειδή από του παραθύρου της οικίας μου έκυψα διά του δικτυωτού μου·
Porque mirando yo por la ventana de mi casa, por mi celosía,
7 και είδον μεταξύ των αφρόνων, παρετήρησα μεταξύ των νεανίσκων, νέον ενδεή φρενών·
vi entre los simples, consideré entre los jóvenes, un joven falto de entendimiento,
8 όστις διέβαινε διά της πλατείας, πλησίον της γωνίας αυτής, και διήρχετο την οδόν προς την οικίαν αυτής,
el cual pasaba por la calle, junto a la esquina de aquella, e iba camino de su casa;
9 εν τω εσπερινώ σκότει της ημέρας, εν τω σκοτασμώ της νυκτός και τω γνόφω·
a la tarde del día, ya que oscurecía; en la oscuridad y tiniebla de la noche.
10 και ιδού, συναπαντά αυτόν γυνή έχουσα σχήμα πορνικόν, και καρδίαν δολιόφρονα,
Y he aquí, una mujer que le sale al encuentro con atavío de ramera, guardada de corazón,
11 φλύαρος και αναιδής· οι πόδες αυτής δεν μένουσιν εν τω οίκω αυτής·
alborotadora y rencillosa, sus pies no pueden estar en casa;
12 τώρα είναι έξω, τώρα εν ταις πλατείαις, και ενεδρεύει πλησίον πάσης γωνίας.
unas veces de fuera, o bien por las plazas, acechando por todas las esquinas.
13 Και πιάνει αυτόν και φιλεί αυτόν και με αναιδές πρόσωπον λέγει προς αυτόν,
Y traba de él, y lo besa; desvergonzó su rostro, y le dijo:
14 Έχω θυσίας ειρηνικάς· σήμερον απέδωκα τας ευχάς μου·
Sacrificios de paz había prometido, hoy he pagado mis votos;
15 διά τούτο εξήλθον εις απάντησίν σου, ποθούσα το πρόσωπόν σου, και σε εύρηκα·
por tanto he salido a encontrarte, buscando tu rostro, y te he hallado.
16 έστρωσα την κλίνην μου με πέπλους, με τάπητας πεποικιλμένους, με νήματα της Αιγύπτου·
Con paramentos he ataviado mi cama, recamados con cordoncillo de Egipto.
17 εθυμίασα την κλίνην μου με σμύρναν, αλόην και κινάμωμον·
He sahumado mi cámara con mirra, áloes, y canela.
18 ελθέ, ας μεθυσθώμεν από έρωτος μέχρι της αυγής· ας εντρυφήσωμεν εις έρωτας·
Ven, embriaguémonos de amores hasta la mañana; alegrémonos en amores.
19 διότι δεν είναι ο ανήρ εν τη οικία αυτού, υπήγεν εις οδόν μακράν·
Porque el marido no está en casa, se ha ido a un largo viaje;
20 έλαβε βαλάντιον αργυρίου εν τη χειρί αυτού· εν ωρισμένω καιρώ θέλει επανέλθει εις την οικίαν αυτού.
el saco de dinero llevó en su mano, el día de la fiesta volverá a su casa.
21 Διά της πολλής αυτής τέχνης απεπλάνησεν αυτόν· διά της κολακείας των χειλέων αυτής είλκυσεν αυτόν.
Lo derribó con la mucha suavidad de sus palabras, con la blandura de sus labios lo persuadió.
22 Ευθύς ακολουθεί αυτήν κατόπιν, καθώς ο βους υπάγει εις την σφαγήν, ή καθώς η έλαφος πηδά εις τον βρόχον,
Se va en pos de ella luego, como va el buey al degolladero, y como el loco a las prisiones para ser castigado;
23 εωσού βέλος διαπεράση το ήπαρ αυτής· καθώς το πτηνόν σπεύδει εις την παγίδα και δεν εξεύρει ότι είναι εναντίον της ζωής αυτού.
de tal manera que la saeta traspasó su hígado; como el ave que se apresura al lazo, y no sabe que es contra su vida.
24 Τώρα λοιπόν ακούσατέ μου, τέκνα, και προσέχετε εις τους λόγους του στόματός μου.
Ahora pues, hijos, oídme, y estad atentos a las razones de mi boca.
25 Ας μη εκκλίνη εις τας οδούς αυτής η καρδία σου, μη παρεκτραπής εις τας τρίβους αυτής.
No se aparte a sus caminos tu corazón; no yerres en sus veredas.
26 Διότι πολλούς έκαμε να πέσωσι πεπληγωμένοι, και δυνατοί είναι οι φονευθέντες υπ' αυτής.
Porque a muchos ha hecho caer muertos; y todos los fuertes han sido muertos por ella.
