Παροιμίαι 15

1 Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν· αλλ' ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργήν.

Une réponse douce détourne la fureur, mais la parole blessante excite la colère.

2 Η γλώσσα των σοφών καλλωπίζει την γνώσιν· το στόμα δε των αφρόνων εξερεύγεται μωρίαν.

La langue des sages fait valoir la connaissance, mais la bouche des sots fait jaillir la folie.

3 Οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι εν παντί τόπω, παρατηρούντες κακούς και αγαθούς.

Les yeux de l’Éternel sont en tout lieu, regardant les méchants et les bons.

4 Η υγιαίνουσα γλώσσα είναι δένδρον ζωής· η δε διεστραμμένη, σύντριψις εις το πνεύμα.

La bénignité de la langue est un arbre de vie, mais la perversité en elle est un brisement d’esprit.

5 Ο άφρων καταφρονεί την διδασκαλίαν του πατρός αυτού· ο δε φυλάττων έλεγχον είναι φρόνιμος.

Le fou méprise l’instruction de son père, mais celui qui a égard à la répréhension devient avisé.

6 Εν τω οίκω του δικαίου είναι θησαυρός πολύς· εις δε το εισόδημα του ασεβούς διασκορπισμός.

Dans la maison du juste il y a un grand trésor, mais dans le revenu du méchant il y a du trouble.

7 Τα χείλη των σοφών διαδίδουσι γνώσιν· αλλ' η καρδία των αφρόνων δεν είναι ούτως.

Les lèvres des sages répandent la connaissance, mais le cœur des sots ne fait pas ainsi.

8 Η θυσία των ασεβών είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον· αλλ' η δέησις των ευθέων ευπρόσδεκτος εις αυτόν.

Le sacrifice des méchants est en abomination à l’Éternel, mais la prière des hommes droits lui est agréable.

9 Βδέλυγμα είναι εις τον Κύριον η οδός του ασεβούς· αγαπά δε τον θηρεύοντα την δικαιοσύνην.

La voie du méchant est en abomination à l’Éternel, mais il aime celui qui poursuit la justice.

10 Η διδασκαλία είναι δυσάρεστος εις τον εγκαταλείποντα την οδόν· ο μισών τον έλεγχον θέλει τελευτήσει.

Une discipline fâcheuse attend celui qui abandonne le [droit] sentier; celui qui hait la correction mourra.

11 Ο άδης και η απώλεια είναι έμπροσθεν του Κυρίου· πόσω μάλλον αι καρδίαι των υιών των ανθρώπων; (Sheol h7585)

Le shéol et l’abîme sont devant l’Éternel, combien plus les cœurs des fils des hommes! (Sheol h7585)

12 Ο χλευαστής δεν αγαπά τον ελέγχοντα αυτόν, ουδέ θέλει υπάγει προς τους σοφούς.

Le moqueur n’aime pas celui qui le reprend; il ne va pas vers les sages.

13 Καρδία ευφραινομένη ιλαρύνει το πρόσωπον· υπό δε της λύπης της καρδίας καταθλίβεται το πνεύμα.

Le cœur joyeux égaie le visage, mais par le chagrin du cœur l’esprit est abattu.

14 Η καρδία του συνετού ζητεί γνώσιν· το δε στόμα των αφρόνων βόσκει μωρίαν.

Le cœur de l’homme intelligent cherche la connaissance, mais la bouche des sots se repaît de folie.

15 Πάσαι αι ημέραι του τεθλιμμένου είναι κακαί· ο δε ευφραινόμενος την καρδίαν έχει ευωχίαν παντοτεινήν.

Tous les jours du malheureux sont mauvais, mais le cœur heureux est un festin continuel.

16 Καλήτερον το ολίγον εν φόβω Κυρίου, παρά θησαυροί πολλοί και ταραχή εν αυτοίς.

Mieux vaut peu, avec la crainte de l’Éternel, qu’un grand trésor avec du trouble.

17 Καλήτερον ξενισμός λαχάνων μετά αγάπης, παρά μόσχος σιτευτός μετά μίσους.

Mieux vaut un repas d’herbes, et de l’amour, qu’un bœuf engraissé, et de la haine.

18 Ο θυμώδης άνθρωπος διεγείρει μάχας· ο δε μακρόθυμος καταπαύει έριδας.

L’homme violent excite la querelle, mais celui qui est lent à la colère apaise la dispute.

19 Η οδός του οκνηρού είναι ως πεφραγμένη από ακάνθας· αλλ' η οδός των ευθέων είναι εξωμαλισμένη.

La voie du paresseux est comme une haie d’épines, mais le sentier des hommes droits est aplani.

20 Υιός σοφός ευφραίνει πατέρα· ο δε μωρός άνθρωπος καταφρονεί την μητέρα αυτού.

Un fils sage réjouit son père, mais l’homme insensé méprise sa mère.

21 Η μωρία είναι χαρά εις τον ενδεή φρενών· ο δε συνετός άνθρωπος περιπατεί ορθώς.

La folie est la joie de celui qui est dépourvu de sens, mais l’homme intelligent règle ses pas.

22 Όπου συμβούλιον δεν υπάρχει, οι σκοποί ματαιόνονται· εν δε τω πλήθει των συμβούλων στερεόνονται.

Les projets échouent là où il n’y a point de conseil, mais, par la multitude des conseillers, ils réussissent.

23 Χαρά εις τον άνθρωπον διά την απόκρισιν του στόματος αυτού, και λόγος εν καιρώ, πόσον καλός είναι.

Il y a de la joie pour un homme dans la réponse de sa bouche; et une parole [dite] en son temps, combien elle est bonne!

24 Η οδός της ζωής εις τον συνετόν είναι προς τα άνω, διά να εκκλίνη από του άδου κάτω. (Sheol h7585)

Le sentier de la vie est en haut pour les intelligents, afin qu’ils se détournent du shéol, en bas. (Sheol h7585)

25 Ο Κύριος καταστρέφει τον οίκον των υπερηφάνων· στερεόνει δε το όριον της χήρας.

L’Éternel démolit la maison des orgueilleux, mais il rend ferme la borne de la veuve.

26 Οι λογισμοί του πονηρού είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον· των δε καθαρών οι λόγοι ευάρεστοι.

Les machinations de l’inique sont en abomination à l’Éternel, mais les paroles pures [lui] sont agréables.

27 Ο δωρολήπτης ταράττει τον οίκον αυτού· αλλ' όστις μισεί τα δώρα θέλει ζήσει.

Celui qui cherche le gain déshonnête trouble sa maison, mais celui qui hait les dons vivra.

28 Η καρδία του δικαίου προμελετά διά να αποκριθή· το δε στόμα των ασεβών εξερεύγεται κακά.

Le cœur du juste réfléchit pour répondre, mais la bouche des méchants fait jaillir les choses mauvaises.

29 Ο Κύριος είναι μακράν από των ασεβών· εισακούει δε της δεήσεως των δικαίων.

L’Éternel est loin des méchants, mais il écoute la prière des justes.

30 Το φως των οφθαλμών ευφραίνει την καρδίαν· και η καλή φήμη παχύνει τα οστά.

Ce qui éclaire les yeux réjouit le cœur; une bonne nouvelle engraisse les os.

31 Το ωτίον, το οποίον ακούει τον έλεγχον της ζωής, διατρίβει μεταξύ των σοφών.

L’oreille qui écoute la répréhension de vie logera au milieu des sages.

32 Όστις απωθεί την διδασκαλίαν, αποστρέφεται την ψυχήν αυτού· αλλ' όστις ακούει τον έλεγχον, αποκτά σύνεσιν.

Celui qui rejette l’instruction méprise sa vie; mais celui qui écoute la répréhension acquiert du sens.

33 Ο φόβος του Κυρίου είναι διδασκαλία σοφίας· και η ταπείνωσις προπορεύεται της δόξης.

La crainte de l’Éternel est la discipline de la sagesse, et l’abaissement va devant la gloire.