Παροιμίαι 11

1 Δολία πλάστιγξ βδέλυγμα εις τον Κύριον· δίκαιον δε ζύγιον ευαρέστησις αυτού.

La fausse balance est une abomination à l'Eternel; mais le poids juste lui plaît.

2 Όπου εισέλθη υπερηφανία, εισέρχεται και καταισχύνη· η δε σοφία είναι μετά των ταπεινών.

L'orgueil est-il venu? aussi est venue l'ignominie; mais la sagesse est avec ceux qui sont modestes.

3 Η ακεραιότης των ευθέων θέλει οδηγεί αυτούς· η δε υπουλότης των σκολιών θέλει απολέσει αυτούς.

L'intégrité des hommes droits les conduit; mais la perversité des perfides les détruit.

4 Τα πλούτη δεν ωφελούσιν εν ημέρα οργής· η δε δικαιοσύνη ελευθερόνει εκ θανάτου.

Les richesses ne serviront de rien au jour de l'indignation; mais la justice garantira de la mort.

5 Η δικαιοσύνη του ακεραίου θέλει ορθοτομήσει την οδόν αυτού· ο δε ασεβής θέλει πέσει διά της ασεβείας αυτού.

La justice de l'homme intègre dresse sa voie; mais le méchant tombera par sa méchanceté.

6 Η δικαιοσύνη των ευθέων θέλει ελευθερώσει αυτούς· οι δε παραβάται θέλουσι συλληφθή εν τη κακία αυτών.

La justice des hommes droits les délivrera; mais les perfides seront pris dans [leur] méchanceté.

7 Όταν ο ασεβής άνθρωπος αποθνήσκη, η ελπίς αυτού απόλλυται· απόλλυται και η προσδοκία των ανόμων.

Quand l'homme méchant meurt, [son] attente périt; et l'espérance des hommes violents périra.

8 Ο δίκαιος ελευθερόνεται εκ της θλίψεως, αντ' αυτού δε εισέρχεται ο ασεβής.

Le juste est délivré de la détresse; mais le méchant entre en sa place.

9 Ο υποκριτής διά του στόματος αφανίζει τον πλησίον αυτού· αλλ' οι δίκαιοι θέλουσιν ελευθερωθή διά της γνώσεως.

Celui qui se contrefait de sa bouche corrompt son prochain; mais les justes [en] sont délivrés par la science.

10 Εις την ευόδωσιν των δικαίων η πόλις ευφραίνεται· και εις τον όλεθρον των ασεβών αγάλλεται.

La ville s'égaye du bien des justes, et [il y a] chant de triomphe quand les méchants périssent.

11 Διά της ευλογίας των ευθέων υψόνεται πόλις· διά του στόματος δε των ασεβών καταστρέφεται.

La ville est élevée par la bénédiction des hommes droits, mais elle est renversée par la bouche des méchants.

12 Ο ενδεής φρενών περιφρονεί τον πλησίον αυτού· ο δε φρόνιμος άνθρωπος σιωπά.

Celui qui méprise son prochain, est dépourvu de sens; mais l'homme prudent se tait.

13 Ο σπερμολόγος περιέρχεται αποκαλύπτων τα μυστικά· ο δε την ψυχήν πιστός κρύπτει το πράγμα.

Celui qui va rapportant, révèle le secret; mais celui qui est de cœur fidèle, cèle la chose.

14 Όπου δεν είναι κυβέρνησις, ο λαός πίπτει· εκ του πλήθους δε των συμβούλων προέρχεται σωτηρία.

Le peuple tombe par faute de prudence, mais la délivrance est dans la multitude de gens de conseil.

15 Όστις εγγυάται δι' άλλον, θέλει πάθει κακόν· και όστις μισεί την εγγύησιν, είναι ασφαλής.

Celui qui cautionne pour un étranger, ne peut manquer d'avoir du mal, mais celui qui hait ceux qui frappent [en la main], est assuré.

16 Η εύκοσμος γυνή απολαμβάνει τιμήν· οι δε καρτερικοί απολαμβάνουσι πλούτη.

La femme gracieuse obtient de l'honneur, et les hommes robustes obtiennent les richesses.

17 Ο ελεήμων άνθρωπος αγαθοποιεί την ψυχήν αυτού· ο δε ανελεήμων θλίβει την σάρκα αυτού.

L'homme doux fait du bien à soi-même; mais le cruel trouble sa chair.

18 Ο ασεβής εργάζεται έργον ψευδές· εις δε τον σπείροντα δικαιοσύνην θέλει είσθαι μισθός ασφαλής.

Le méchant fait une œuvre qui le trompe; mais la récompense est assurée à celui qui sème la justice.

19 Καθώς η δικαιοσύνη τείνει εις ζωήν, ούτως ο κυνηγών το κακόν τρέχει εις τον θάνατον αυτού.

Ainsi la justice tend à la vie, et celui qui poursuit le mal tend à sa mort.

20 Οι διεστραμμένοι την καρδίαν είναι βδέλυγμα εις τον Κύριον· αλλ' οι άμεμπτοι την οδόν είναι δεκτοί εις αυτόν.

Ceux qui sont dépravés de cœur, sont en abomination à l'Eternel; mais ceux qui sont intègres dans leurs voies, lui sont agréables.

21 Και χειρ με χείρα εάν συνάπτηται, ο ασεβής δεν θέλει μένει ατιμώρητος· το δε σπέρμα των δικαίων θέλει ελευθερωθή.

De main en main le méchant ne demeurera point impuni; mais la race des justes sera délivrée.

22 Ως έρρινον χρυσούν εις χοίρου μύτην, ούτω γυνή ώραία χωρίς φρονήσεως.

Une belle femme se détournant de la raison, est [comme] une bague d'or au museau d'une truie.

23 Η επιθυμία των δικαίων είναι μόνον το καλόν· η προσδοκία δε των ασεβών οργή.

Le souhait des justes n'est que bien; [mais] l'attente des méchants n'est qu'indignation.

24 Οι μεν σκορπίζουσι, και όμως περισσεύονται· οι δε παρά το δέον φείδονται, και όμως έρχονται εις ένδειαν.

Tel répand, qui sera augmenté davantage; et tel resserre outre mesure, qui n'en aura que disette.

25 Η αγαθοποιός ψυχή θέλει παχυνθή· και όστις ποτίζει, θέλει ποτισθή και αυτός.

La personne qui bénit, sera engraissée; et celui qui arrose abondamment, regorgera lui-même.

26 Όστις κρατεί σίτον, θέλει είσθαι λαοκατάρατος· ευλογία δε θέλει είσθαι επί την κεφαλήν του πωλούντος.

Le peuple maudira celui qui retient le froment; mais la bénédiction [sera] sur la tête de celui qui le débite.

27 Όστις προθυμείται εις το καλόν, θέλει απολαύσει χάριν· αλλ' όστις ζητεί το κακόν, θέλει επέλθει επ' αυτόν.

Celui qui procure soigneusement le bien, acquiert de la faveur; mais le mal arrivera à celui qui le recherche.

28 Όστις ελπίζει επί τον πλούτον αυτού, ούτος θέλει πέσει· οι δε δίκαιοι ως βλαστός θέλουσιν ανθήσει.

Celui qui se fie en ses richesses, tombera; mais les justes reverdiront comme la feuille.

29 Όστις ταράττει τον οίκον αυτού, θέλει κληρονομήσει άνεμον· και ο άφρων θέλει είσθαι δούλος εις τον φρόνιμον.

Celui qui ne gouverne pas sa maison par ordre, aura le vent pour héritage; et le fou sera serviteur du sage de cœur.

30 Ο καρπός του δικαίου είναι δένδρον ζωής· και όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός.

Le fruit du juste est un arbre de vie; et celui qui gagne les âmes [est] sage.

31 Αν ο δίκαιος παιδεύηται επί της γης, πολλώ μάλλον ο ασεβής και ο αμαρτωλός.

Voici, le juste reçoit en la terre sa rétribution, combien plus le méchant et le pécheur [la recevront-ils?]