Ψαλμοί 120

1 ᾠδὴ τῶν ἀναβαθμῶν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα καὶ εἰσήκουσέν μου

En sang ved festreisene. Til Herren ropte jeg i min nød, og han svarte mig.

2 κύριε ῥῦσαι τὴν ψυχήν μου ἀπὸ χειλέων ἀδίκων καὶ ἀπὸ γλώσσης δολίας

Herre, fri min sjel fra en løgnaktig lebe, fra en falsk tunge!

3 τί δοθείη σοι καὶ τί προστεθείη σοι πρὸς γλῶσσαν δολίαν

Hvad vil han gi dig, og hvad mere vil han gi dig, du falske tunge?

4 τὰ βέλη τοῦ δυνατοῦ ἠκονημένα σὺν τοῖς ἄνθραξιν τοῖς ἐρημικοῖς

Voldsmannens skarpe piler og glør av gyvelbusken.

5 οἴμμοι ὅτι ἡ παροικία μου ἐμακρύνθη κατεσκήνωσα μετὰ τῶν σκηνωμάτων Κηδαρ

Ve mig, at jeg lever som fremmed iblandt Mesek, at jeg bor ved Kedars telt!

6 πολλὰ παρῴκησεν ἡ ψυχή μου

Lenge nok har min sjel bodd hos dem som hater fred.

7 μετὰ τῶν μισούντων τὴν εἰρήνην ἤμην εἰρηνικός ὅταν ἐλάλουν αὐτοῖς ἐπολέμουν με δωρεάν

Jeg er bare fred, men når jeg taler, er de ferdige til krig.