Ἰώβ 29

1 ἔτι δὲ προσθεὶς Ιωβ εἶπεν τῷ προοιμίῳ

Job nastavi svoju besjedu i reče:

2 τίς ἄν με θείη κατὰ μῆνα ἔμπροσθεν ἡμερῶν ὧν με ὁ θεὸς ἐφύλαξεν

“O, da mi je prošle proživjet' mjesece, dane one kad je Bog nada mnom bdio,

3 ὡς ὅτε ηὔγει ὁ λύχνος αὐτοῦ ὑπὲρ κεφαλῆς μου ὅτε τῷ φωτὶ αὐτοῦ ἐπορευόμην ἐν σκότει

kad mi je nad glavom njegov sjao žižak a kroz mrak me svjetlo njegovo vodilo,

4 ὅτε ἤμην ἐπιβρίθων ὁδοῖς ὅτε ὁ θεὸς ἐπισκοπὴν ἐποιεῖτο τοῦ οἴκου μου

kao u dane mojih zrelih jeseni kad s mojim stanom Bog prijateljevaše,

5 ὅτε ἤμην ὑλώδης λίαν κύκλῳ δέ μου οἱ παῖδες

kada uz mene još bijaše Svesilni i moji me okruživahu dječaci,

6 ὅτε ἐχέοντό μου αἱ ὁδοὶ βουτύρῳ τὰ δὲ ὄρη μου ἐχέοντο γάλακτι

kada mi se noge u mlijeku kupahu, a potokom ulja ključaše mi kamen!

7 ὅτε ἐξεπορευόμην ὄρθριος ἐν πόλει ἐν δὲ πλατείαις ἐτίθετό μου ὁ δίφρος

Kada sam na vrata gradska izlazio i svoju stolicu postavljao na trg,

8 ἰδόντες με νεανίσκοι ἐκρύβησαν πρεσβῦται δὲ πάντες ἔστησαν

vidjevši me, sklanjali bi se mladići, starci bi ustavši stojeći ostali.

9 ἁδροὶ δὲ ἐπαύσαντο λαλοῦντες δάκτυλον ἐπιθέντες ἐπὶ στόματι

Razgovor bi prekidali uglednici i usta bi svoja rukom zatvarali.

10 οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐμακάρισάν με καὶ γλῶσσα αὐτῶν τῷ λάρυγγι αὐτῶν ἐκολλήθη

Glavarima glas bi sasvim utihnuo, za nepce bi im se zalijepio jezik.

11 ὅτι οὖς ἤκουσεν καὶ ἐμακάρισέν με ὀφθαλμὸς δὲ ἰδών με ἐξέκλινεν

Tko god me slušao, blaženim me zvao, hvalilo me oko kad bi me vidjelo.

12 διέσωσα γὰρ πτωχὸν ἐκ χειρὸς δυνάστου καὶ ὀρφανῷ ᾧ οὐκ ἦν βοηθός ἐβοήθησα

Jer, izbavljah bijednog kada je kukao i sirotu ostavljenu bez pomoći.

13 εὐλογία ἀπολλυμένου ἐπ’ ἐμὲ ἔλθοι στόμα δὲ χήρας με εὐλόγησεν

Na meni bješe blagoslov izgubljenih, srcu udovice ja veselje vraćah.

14 δικαιοσύνην δὲ ἐνεδεδύκειν ἠμφιασάμην δὲ κρίμα ἴσα διπλοΐδι

Pravdom se ja kao haljinom odjenuh, nepristranost bje mi plaštem i povezom.

15 ὀφθαλμὸς ἤμην τυφλῶν ποὺς δὲ χωλῶν

Bjeh oči slijepcu i bjeh noge bogalju,

16 ἐγὼ ἤμην πατὴρ ἀδυνάτων δίκην δέ ἣν οὐκ ᾔδειν ἐξιχνίασα

otac ubogima, zastupnik strancima.

17 συνέτριψα δὲ μύλας ἀδίκων ἐκ δὲ μέσου τῶν ὀδόντων αὐτῶν ἅρπαγμα ἐξέσπασα

Kršio sam zube čovjeku opaku, plijen sam čupao iz njegovih čeljusti.

18 εἶπα δέ ἡ ἡλικία μου γηράσει ὥσπερ στέλεχος φοίνικος πολὺν χρόνον βιώσω

Govorah: 'U svom ću izdahnuti gnijezdu, k'o palma, bezbrojne proživjevši dane.'

19 ἡ ῥίζα μου διήνοικται ἐπὶ ὕδατος καὶ δρόσος αὐλισθήσεται ἐν τῷ θερισμῷ μου

Korijenje se moje sve do vode pruža, na granama mojim odmara se rosa.

20 ἡ δόξα μου καινὴ μετ’ ἐμοῦ καὶ τὸ τόξον μου ἐν χειρὶ αὐτοῦ πορεύσεται

Pomlađivat će se svagda slava moja i luk će mi se obnavljati u ruci.'

21 ἐμοῦ ἀκούσαντες προσέσχον ἐσιώπησαν δὲ ἐπὶ τῇ ἐμῇ βουλῇ

Slušali su željno što ću im kazati i šutjeli da od mene savjet čuju.

22 ἐπὶ δὲ τῷ ἐμῷ ῥήματι οὐ προσέθεντο περιχαρεῖς δὲ ἐγίνοντο ὁπόταν αὐτοῖς ἐλάλουν

Na riječi mi ne bi ništa dometali i besjede su mi daždile po njima.

23 ὥσπερ γῆ διψῶσα προσδεχομένη τὸν ὑετόν οὕτως οὗτοι τὴν ἐμὴν λαλιάν

Za mnom žudjeli su oni k'o za kišom, otvarali usta k'o za pljuskom ljetnim.

24 ἐὰν γελάσω πρὸς αὐτούς οὐ μὴ πιστεύσωσιν καὶ φῶς τοῦ προσώπου μου οὐκ ἀπέπιπτεν

Osmijeh moj bijaše njima ohrabrenje; pazili su na vedrinu moga lica.

25 ἐξελεξάμην ὁδὸν αὐτῶν καὶ ἐκάθισα ἄρχων καὶ κατεσκήνουν ὡσεὶ βασιλεὺς ἐν μονοζώνοις ὃν τρόπον παθεινοὺς παρακαλῶν

Njima ja sam izabirao putove, kao poglavar ja sam ih predvodio, kao kralj među svojim kad je četama kao onaj koji tješi ojađene.