Προς Κορινθιους Β΄ 6

1 συνεργουντες δε και παρακαλουμεν μη εις κενον την χαριν του θεου δεξασθαι υμας

And working together also we call upon [you] that ye receive not in vain the grace of God —

2 λεγει γαρ καιρω δεκτω επηκουσα σου και εν ημερα σωτηριας εβοηθησα σοι ιδου νυν καιρος ευπροσδεκτος ιδου νυν ημερα σωτηριας

for He saith, 'In an acceptable time I did hear thee, and in a day of salvation I did help thee, lo, now [is] a well-accepted time; lo, now, a day of salvation,' —

3 μηδεμιαν εν μηδενι διδοντες προσκοπην ινα μη μωμηθη η διακονια

in nothing giving any cause of offence, that the ministration may be not blamed,

4 αλλ εν παντι συνιστωντες εαυτους ως θεου διακονοι εν υπομονη πολλη εν θλιψεσιν εν αναγκαις εν στενοχωριαις

but in everything recommending ourselves as God's ministrants; in much patience, in tribulations, in necessities, in distresses,

5 εν πληγαις εν φυλακαις εν ακαταστασιαις εν κοποις εν αγρυπνιαις εν νηστειαις

in stripes, in imprisonments, in insurrections, in labours, in watchings, in fastings,

6 εν αγνοτητι εν γνωσει εν μακροθυμια εν χρηστοτητι εν πνευματι αγιω εν αγαπη ανυποκριτω

in pureness, in knowledge, in long-suffering, in kindness, in the Holy Spirit, in love unfeigned,

7 εν λογω αληθειας εν δυναμει θεου δια των οπλων της δικαιοσυνης των δεξιων και αριστερων

in the word of truth, in the power of God, through the armour of the righteousness, on the right and on the left,

8 δια δοξης και ατιμιας δια δυσφημιας και ευφημιας ως πλανοι και αληθεις

through glory and dishonour, through evil report and good report, as leading astray, and true;

9 ως αγνοουμενοι και επιγινωσκομενοι ως αποθνησκοντες και ιδου ζωμεν ως παιδευομενοι και μη θανατουμενοι

as unknown, and recognized; as dying, and lo, we live; as chastened, and not put to death;

10 ως λυπουμενοι αει δε χαιροντες ως πτωχοι πολλους δε πλουτιζοντες ως μηδεν εχοντες και παντα κατεχοντες

as sorrowful, and always rejoicing; as poor, and making many rich; as having nothing, and possessing all things.

11 το στομα ημων ανεωγεν προς υμας κορινθιοι η καρδια ημων πεπλατυνται

Our mouth hath been open unto you, O Corinthians, our heart hath been enlarged!

12 ου στενοχωρεισθε εν ημιν στενοχωρεισθε δε εν τοις σπλαγχνοις υμων

ye are not straitened in us, and ye are straitened in your [own] bowels,

13 την δε αυτην αντιμισθιαν ως τεκνοις λεγω πλατυνθητε και υμεις

and [as] a recompense of the same kind, (as to children I say [it], ) be ye enlarged — also ye!

14 μη γινεσθε ετεροζυγουντες απιστοις τις γαρ μετοχη δικαιοσυνη και ανομια τις δε κοινωνια φωτι προς σκοτος

Become not yoked with others — unbelievers, for what partaking [is there] to righteousness and lawlessness?

15 τις δε συμφωνησις χριστω προς βελιαρ η τις μερις πιστω μετα απιστου

and what fellowship to light with darkness? and what concord to Christ with Belial? or what part to a believer with an unbeliever?

16 τις δε συγκαταθεσις ναω θεου μετα ειδωλων υμεις γαρ ναος θεου εστε ζωντος καθως ειπεν ο θεος οτι ενοικησω εν αυτοις και εμπεριπατησω και εσομαι αυτων θεος και αυτοι εσονται μοι λαος

and what agreement to the sanctuary of God with idols? for ye are a sanctuary of the living God, according as God said — 'I will dwell in them, and will walk among [them], and I will be their God, and they shall be My people,

17 διο εξελθετε εκ μεσου αυτων και αφορισθητε λεγει κυριος και ακαθαρτου μη απτεσθε καγω εισδεξομαι υμας

wherefore, come ye forth out of the midst of them, and be separated, saith the Lord, and an unclean thing do not touch, and I — I will receive you,

18 και εσομαι υμιν εις πατερα και υμεις εσεσθε μοι εις υιους και θυγατερας λεγει κυριος παντοκρατωρ

and I will be to you for a Father, and ye — ye shall be to Me for sons and daughters, saith the Lord Almighty.'