Klagelieder 3
1 Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
Rəbbin qəzəb dəyənəyindən Mən əzab çəkirəm,
2 mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
O məni apardı, İşıqda deyil, qaranlıqda gəzdirdi.
3 nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
Bütün gün – dəfələrlə qaldırdığı əli Mənə qarşıdır.
4 Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
Ətimi, dərimi çürütdü, Sümüklərimi sındırdı.
5 aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
Məni əzabla, cəfa ilə sarıdı, Mühasirəyə saldı.
6 in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
Çoxdan ölüb-gedənlər kimi Məni zülmətdə yaşatdı.
7 Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
Ətrafımı hər tərəfdən hasara aldı, Məni zəncirləyib, qaça bilmirəm.
8 ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
Fəryad edib mən imdad istəyərkən O, duamın qarşısına sədd çəkdi.
9 Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
Yonma daşlarla yollarımı kəsdi, Onları dolaşdırdı.
10 Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
Mənə ayı kimi pusqu düzəldir, Gizlənib aslan kimi məni güdür.
11 Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
Yoldan sürükləyib məni parçaladı, Çarəsiz hala saldı.
12 er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
Kamanının yayını çəkdi, Məni Özü üçün bir hədəf etdi.
13 hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
Çəkib oxdanından ox atdı, Böyrəyimə sapladı.
14 Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
Gün boyu xalqımın gülüş hədəfinə döndüm, Məzhəkəli nəğmə ilə məni ələ salırlar.
15 mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
O, acı otlardan mənə doyunca yedirtdi, Yovşan suyunu içirtdi.
16 Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
Dişlərimi çınqılla qırdı, Kül içində məni diz çökdürtdü.
17 Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
Salamatlıqdan canımı uzaq etdi, Yaxşılığı unutdum.
18 und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
Dedim: «Üzərimdən əzəmətim getdi, Rəbdən ümidim kəsildi».
19 Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
Əzabımı və sərgərdanlığımı, Acı yovşanı və zəhəri yada sal.
20 Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
Daim onları xatırlayıram, Ona görə köksümdən ürəyim üzülür.
21 Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
Amma bunları yada salarkən Məndə ümid yaranır.
22 Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
Rəbbin məhəbbətinə görə məhv olmadıq, Çünki mərhəməti tükənməzdir.
23 alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
Hər səhər bunlar təzələnir, Sənin sədaqətin böyükdür.
24 »Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
Öz-özümə deyirəm: «Rəbb mənim nəsibimdir», Ona görə Rəbbə ümid bəsləyirəm.
25 Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
Rəbb Ona güvənənlərə, Onu axtaran könüllərə xeyirxahdır.
26 Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
Rəbbə ümid bəsləmək, Sakitcə bizə qurtuluş verməsini gözləmək nə yaxşıdır.
27 Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
Yaxşı olar ki, insan Boyunduruğunu gənc yaşından daşısın.
28 er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
Qoy susub tənha otursun, Axı Rəbb boynuna boyunduruq salıb.
29 Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
Üzünü yerə sürtsün, Bəlkə hələ ümid var.
30 er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
İzin versin, qoy sifətinə vursunlar, Qoy ona doyunca böhtan atsınlar.
31 Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
Çünki Xudavənd əbədilik Bizi Özündən kənar etməz.
32 sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
Qəm-qüssə versə belə, Bol məhəbbətinə görə rəhmə gələr.
33 denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
Çünki ürəkdən istəyərək bəşər övladlarına əzab verməz, Heç kimi kədərləndirməz.
34 Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
Dünyadakı bütün əsirlərin ayaq altında əzilməsini,
35 wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
Haqq-Taalanın hüzurunda insanın Öz haqlarından məhrum olmasını,
36 wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
İnsanın ədalətdən məhrum olmasını Xudavənd heç görmürmü?
37 Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
Xudavənd əmr verməsə, Kimin dediyi həyata keçər?
38 Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
Həm xeyir, həm də şər, Haqq-Taalanın əmri ilə gələr.
39 Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
Öz günahının cəzasından Sağ qalan insan niyə şikayətlənir?
40 Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
Qoy yollarımıza diqqətlə baxaq, Rəbbə yenidən üz tutaq.
41 Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
Göylərdəki Allaha əllərimizi, Həm də ürəklərimizi açaq.
42 Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
Deyək: «Biz qanunsuzluq və üsyankarlıq etdik, Bunu bizə bağışlamadın».
43 hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
Qəzəbə bürünmüsən, bizi təqib etmisən, Aman vermədən öldürmüsən.
44 du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
Özünə buludlardan örtük çəkdin, Onların arasından dua keçmir.
45 zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
Xalqlar arasında Bizi zibilə, tullantıya çevirmisən.
46 Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
Bütün düşmənlərimizin bizə qarşı Ağızları açıldı.
47 Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
Dəhşət və çuxur, Məhv və qırğın birlikdə başımıza gəldi.
48 Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
Qırılan əziz xalqıma görə Gözlərimdən sel kimi yaş axdı.
49 Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
Dinmədən, dayanmadan Gözlərimdən yaş axacaq,
50 bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
Rəbb göylərdən aşağıya baxana qədər, Olanları görənə qədər.
51 Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
Şəhərimdəki hər qızın taleyini görərkən Ürəyimi kədər bürüyür.
52 Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
Nahaq yerə mənə düşmən olanlar Məni quş tək ovladılar.
53 sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
Quyuya salıb məni öldürmək istədilər, Daşqalaq etdilər.
54 die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
Sular başımdan aşdı, Dedim: «Ömrüm sona çatdı».
55 Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
Ya Rəbb, ismini O quyunun dibindən səslədim.
56 und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
«Qulağını tıxama, fəryadımı dinlə» deyərkən Səsimi eşitdin.
57 Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
Səni çağıranda yanıma gəldin, Mənə «qorxma» söylədin.
58 Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
Ey Xudavənd, mənim əməlimə baxdın, Həyatımı satın aldın.
59 du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
Ya Rəbb, başıma gətirdikləri şəri gördün, Bu iş barədə hökmünü ver.
60 Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
Mənə bəslədikləri kini, Mənə qarşı qurulan fəndləri gördün.
61 hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
Ya Rəbb, mənə etdikləri həqarəti eşitdin, Əleyhimə fənd qururlar.
62 das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
Əleyhdarlarımın pıçıltısını, Gün boyu mənə qarşı mırıltısını eşitdin.
63 Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
Onların oturuşuna-duruşuna bax, Onlara məzhəkə nəğməsi olmuşam.
64 Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
Ya Rəbb, onların əllərinin əməllərinə görə Əvəzini verəcəksən.
65 wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
Onların qəlbini inadkar et, Qoy lənətin onların üstünə gəlsin.
66 Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
Ya Rəbb, qəzəbinlə onları qov, Səma altından məhv edib at!
