Job 41

1 Kannst du das Krokodil am Angelhaken heranziehen und ihm die Zunge mit der Schnur niederdrücken?

Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?

2 Kannst du ihm einen Binsenring durch die Nase ziehen und einen Dorn durch seinen Kinnbacken bohren?

Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?

3 Meinst du, es werde viele Bitten an dich richten oder dir gute Worte geben?

Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?

4 Wird es einen Vertrag mit dir schließen, wonach du es für immer in deine Dienste nähmest?

Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?

5 Wirst du mit ihm spielen wie mit einem Vöglein und es zur Kurzweil für deine Mägdlein anbinden?

Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?

6 Treibt die Fischerzunft Handel mit ihm, daß sie es stückweise an die Händler abgibt?

Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?

7 Kannst du ihm die Haut mit Spießen spicken und seinen Kopf mit Fischerhaken durchbohren?

Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?

8 Vergreife dich nur einmal an ihm: mache dich auf Kampf gefaßt! Du wirst’s gewiß nicht wieder tun!

Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.

9 Ja, eine solche Hoffnung erweist sich als Trug: schon bei seinem Anblick bricht man zusammen.

Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?

10 Niemand ist so tollkühn, daß er es aufstört; und wer ist es, der ihm entgegengetreten und heil davongekommen wäre?

Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?

11 Wer unter dem ganzen Himmel ist es?

Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.

12 Nicht schweigen will ich von seinen Gliedmaßen, weder von seiner Kraftfülle noch von der Schönheit seines Baues.

Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.

13 Wer hat je sein Panzerkleid oben aufgedeckt und wer sich in die Doppelreihe seines Gebisses hineingewagt?

Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?

14 Wer hat je das Doppeltor seines Rachens geöffnet? Rings um seine Zähne herum lagert Schrecken.

Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.

15 Prachtvoll sind die Zeilen seiner Schilder, jede einzelne enganliegend wie durch ein festes Siegel:

Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,

16 eine schließt sich eng an die andere an, und kein Lüftchen dringt zwischen ihnen ein:

Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.

17 jede haftet fest an der andern, sie greifen untrennbar ineinander.

Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.

18 Sein Niesen läßt einen Lichtschein erglänzen, und seine Augen gleichen den Wimpern des Morgenrots.

Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.

19 Aus seinem Rachen schießen Flammen, sprühen Feuerfunken hervor.

Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.

20 Aus seinen Nüstern strömt Rauch heraus wie aus einem siedenden Topf und wie aus Binsenfeuer.

Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.

21 Sein Atem setzt Kohlen in Brand, und Flammen entfahren seinem Rachen.

Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.

22 In seinem Nacken wohnt Kraft, und vor ihm her stürmt bange Furcht dahin.

Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.

23 Die Wampen seines Leibes haften fest zusammen, sind wie angegossen an ihm, unbeweglich.

Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.

24 Sein Herz ist hart wie ein Stein und unbeweglich wie ein unterer Mühlstein.

Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.

25 Wenn es auffährt, schaudern selbst Helden, geraten vor Entsetzen außer sich.

Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.

26 Trifft man es mit dem Schwert – das haftet ebensowenig wie Speer, Wurfspieß und Pfeil.

Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.

27 Eisen achtet es gleich Stroh, Erz gleich morschem Holz.

Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.

28 Kein Pfeil des Bogens bringt es zum Fliehen; Schleudersteine verwandeln sich ihm in Spreu.

O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.

29 Wie ein Strohhalm kommt ihm die Keule vor, und nur ein Lächeln hat es für den Anprall der Lanze.

Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.

30 Seine Unterseite bilden spitze Scherben; einen breiten Dreschschlitten drückt es in den Schlamm ein.

Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.

31 Es macht die tiefe Wasserflut wie einen Kochtopf sieden, rührt das Meer auf wie einen Salbenkessel.

Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,

32 Hinter ihm her leuchtet sein Pfad: man könnte die Schaumflut für Silberhaar halten.

Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.

33 Auf Erden gibt es nicht seinesgleichen; es ist dazu geschaffen, sich nie zu fürchten.

Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.

34 Auf alles Hohe sieht es mit Verachtung hin: der König ist es über alle stolzen Tiere.«

Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».