Job 38

1 Da antwortete der HERR dem Hiob aus dem Wettersturme heraus folgendermaßen:

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

2 »Wer ist’s, der da den Heilsplan Gottes verdunkelt mit Worten ohne Einsicht?

Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?

3 Auf! Gürte dir die Lenden wie ein Mann, so will ich dich fragen, und du belehre mich!«

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

4 »Wo warst du, als ich die Erde baute? Sprich es aus, wenn du Einsicht besitzest!

Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

5 Wer hat ihre Maße bestimmt – du weißt es ja! –, oder wer hat die Meßschnur über sie ausgespannt?

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

6 Worauf sind ihre Grundpfeiler eingesenkt worden, oder wer hat ihren Eckstein gelegt,

Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?

7 während die Morgensterne allesamt laut frohlockten und alle Gottessöhne jauchzten?

Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

8 Und wer hat das Meer mit Toren verschlossen, als es hervorbrach, aus dem Mutterschoß heraustrat?

Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

9 Als ich Gewölk zu seinem Kleide machte und dunkle Nebel zu seinen Windeln?

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

10 Als ich ihm das von mir bestimmte Gebiet absteckte und ihm Riegel und Tore herstellte

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

11 und sprach: ›Bis hierher darfst du kommen, aber nicht weiter, und hier soll sich der Stolz deiner Wellen brechen!‹

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

12 Hast du jemals, seitdem du lebst, das Morgenlicht bestellt? Hast du dem Frührot seine Stätte angewiesen,

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

13 daß es die Säume der Erde erfasse und die Frevler von ihr verscheucht werden?

Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

14 Sie (die Erde) verwandelt sich alsdann wie Wachs unter dem Siegel, und alles stellt sich dar wie ein Prachtgewand;

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

15 den Frevlern aber wird ihr Licht entzogen, und der zum Schlagen schon erhobene Arm zerbricht.

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

16 Bist du bis zu den Quellen des Meeres gekommen, und hast du die tiefsten Tiefen des Weltmeers durchwandelt?

Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?

17 Haben sich vor dir die Pforten des Todes aufgetan, und hast du die Pforten des Schattenreichs gesehen?

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

18 Hast du die weiten Flächen der Erde überschaut? Sage an, wenn du dies alles weißt!

Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?

19 Wo geht denn der Weg nach der Wohnung des Lichts, und die Finsternis, wo hat sie ihre Heimstätte,

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

20 daß du sie in ihr Gebiet hinbringen könntest und daß die Pfade zu ihrem Hause dir bekannt wären?

Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.

21 Du weißt es ja, denn damals wurdest du ja geboren, und die Zahl deiner Lebenstage ist groß!

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

22 Bist du zu den Vorratskammern des Schnees gekommen, und hast du die Speicher des Hagels gesehen,

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

23 den ich aufgespart habe für die Drangsalszeiten, für den Tag des Kampfes und des Krieges?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.

24 Wo ist der Weg dahin, wo das Licht sich teilt und von wo der Ostwind sich über die Erde verbreitet?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

25 Wer hat der Regenflut Kanäle gespalten und einen Weg dem Donnerstrahl gebahnt,

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

26 um regnen zu lassen auf menschenleeres Land, auf die Steppe, wo niemand wohnt,

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

27 um die Einöde und Wildnis reichlich zu tränken und Pflanzengrün sprießen zu lassen?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

28 Hat der Regen einen Vater, oder wer erzeugt die Tropfen des Taues?

Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

29 Aus wessen Mutterschoße geht das Eis hervor, und wer läßt den Reif des Himmels entstehen?

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

30 Wie zu Stein verhärten sich die Wasser, und der Spiegel der Fluten schließt sich zur festen Decke zusammen.

Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

31 Vermagst du die Bande des Siebengestirns zu knüpfen oder die Fesseln des Orion zu lösen?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

32 Läßt du die Bilder des Tierkreises zur rechten Zeit hervortreten, und leitest du den Großen Bären samt seinen Jungen?

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

33 Kennst du die für den Himmel gültigen Gesetze, oder bestimmst du seine Herrschaft über die Erde?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

34 Kannst du deine Stimme hoch zu den Wolken dringen lassen, daß strömender Regen dich bedecke?

Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

35 Entsendest du die Blitze, daß sie hinfahren und zu dir sagen: ›Hier sind wir‹?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

36 Wer hat Weisheit in die Wolkenschichten gelegt oder wer dem Luftgebilde Verstand verliehen?

Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

37 Wer zählt die Federwolken mit Weisheit ab, und die Schläuche des Himmels, wer läßt sie sich ergießen,

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

38 wenn das Erdreich sich zu Metallguß verhärtet hat und die Schollen sich fest zusammenballen?

Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?

39 Erjagst du für die Löwin die Beute, und stillst du die Gier der jungen Leuen,

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

40 wenn sie in ihren Höhlen kauern, im Dickicht auf der Lauer liegen?

Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?

41 Wer verschafft dem Raben sein Futter, wenn seine Jungen zu Gott schreien und wegen Mangels an Nahrung umherirren?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?