Psalm 2

1 Warum toben die Heiden, und die Völker reden so vergeblich?

۱ چرا امت‌ها شورش نموده‌اند و طوائف در باطل تفکر می‌کنند؟

2 Die Könige der Erde lehnen sich auf, und die Herren ratschlagen miteinander wider den HERRN und seinen Gesalbten:

۲ پادشاهان زمین برمی خیزند و سروران با هم مشورت نموده‌اند، به ضد خداوند و به ضد مسیح او؛

3 “Lasset uns zerreißen ihre Bande und von uns werfen ihre Seile!”

۳ که بندهای ایشان را بگسلیم و زنجیرهای ایشان را از خودبیندازیم.

4 Aber der im Himmel wohnt, lacht ihrer, und der Herr spottet ihrer.

۴ او که بر آسمانها نشسته است می خندد. خداوند بر ایشان استهزا می‌کند.

5 Er wird einst mit ihnen reden in seinem Zorn, und mit seinem Grimm wird er sie schrecken.

۵ آنگاه در خشم خود بدیشان تکلم خواهد کرد وبه غضب خویش ایشان را آشفته خواهد ساخت.

6 “Aber ich habe meinen König eingesetzt auf meinem heiligen Berg Zion.”

۶ «و من پادشاه خود را نصب کرده‌ام، بر کوه مقدس خود صهیون.»

7 Ich will von der Weisheit predigen, daß der HERR zu mir gesagt hat: “Du bist mein Sohn, heute habe ich dich gezeuget:

۷ فرمان را اعلام می‌کنم: خداوند به من گفته است: «تو پسر من هستی امروزتو را تولید کردم.

8 heische von mir, so will ich dir Heiden zum Erbe geben und der Welt Enden zum Eigentum.

۸ از من درخواست کن و امت هارا به میراث تو خواهم داد. و اقصای زمین را ملک تو خواهم گردانید.

9 Du sollst sie mit einem eisernen Zepter zerschlagen; wie Töpfe sollst du sie zerschmeißen.”

۹ ایشان را به عصای آهنین خواهی شکست؛ مثل کوزه کوزه‌گر آنها را خردخواهی نمود.»

10 So lasset euch nun weisen, ihr Könige, und lasset euch züchtigen, ihr Richter auf Erden!

۱۰ و الان‌ای پادشاهان تعقل نمایید! ای داوران جهان متنبه گردید!

11 Dient dem HERRN mit Furcht und freut euch mit Zittern!

۱۱ خداوند را با ترس عبادت کنید و با لرز شادی نمایید!

12 Küßt den Sohn, daß er nicht zürne und ihr umkommt auf dem Wege; denn sein Zorn wird bald entbrennen. Aber wohl allen, die auf ihn trauen!

۱۲ پسر راببوسید مبادا غضبناک شود، و از طریق هلاک شوید، زیرا غضب او به اندکی افروخته می‌شود. خوشابحال همه آنانی که بر او توکل دارند.