Sprueche 9
1 Die Weisheit baute ihr Haus und hieb sieben Säulen,
| حکمت، خانه خود را بنا کرده، و هفت ستونهای خویش را تراشیده است. | ۱ |
2 schlachtete ihr Vieh und trug ihren Wein auf und bereitete ihren Tisch
| ذبایح خود را ذبح نموده و شراب خود را ممزوج ساخته و سفره خود را نیز آراسته است. | ۲ |
3 und sandte ihre Dirnen aus, zu rufen oben auf den Höhen der Stadt:
| کنیزان خود را فرستاده، ندا کرده است، بر پشتهای بلندشهر. | ۳ |
4 “Wer verständig ist, der mache sich hierher!”, und zum Narren sprach sie:
| هر‌که جاهل باشد به اینجا بیاید، و هر‌که ناقص العقل است او را می‌گوید. | ۴ |
5 “Kommet, zehret von meinem Brot und trinket den Wein, den ich schenke;
| بیایید از غذای من بخورید، و از شرابی که ممزوج ساخته‌ام بنوشید. | ۵ |
6 verlaßt das unverständige Wesen, so werdet ihr leben, und gehet auf dem Wege der Klugheit.”
| جهالت را ترک کرده، زنده بمانید، و به طریق فهم سلوک نمایید. | ۶ |
7 Wer den Spötter züchtigt, der muß Schande auf sich nehmen; und wer den Gottlosen straft, der muß gehöhnt werden.
| هر‌که استهزاکننده راتادیب نماید، برای خویشتن رسوایی را تحصیل کند، و هر‌که شریر را تنبیه نماید برای او عیب می‌باشد. | ۷ |
8 Strafe den Spötter nicht, er haßt dich; strafe den Weisen, der wird dich lieben.
| استهزاکننده را تنبیه منما مبادا از تونفرت کند، اما مرد حکیم را تنبیه نما که تو رادوست خواهد داشت. | ۸ |
9 Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; lehre den Gerechten, so wird er in der Lehre zunehmen.
| مرد حکیم را پند ده که زیاده حکیم خواهد شد. مرد عادل را تعلیم ده که علمش خواهد افزود. | ۹ |
10 Der Weisheit Anfang ist des HERRN Furcht, und den Heiligen erkennen ist Verstand.
| ابتدای حکمت ترس خداوند است، و معرفت قدوس فطانت می‌باشد. | ۱۰ |
11 Denn durch mich werden deiner Tage viel werden und werden dir der Jahre des Lebens mehr werden.
| زیرا که به واسطه من روزهای تو کثیر خواهدشد، و سالهای عمر از برایت زیاده خواهدگردید. | ۱۱ |
12 Bist du weise, so bist du dir weise; bist du ein Spötter, so wirst du es allein tragen.
| اگر حکیم هستی، برای خویشتن حکیم هستی. و اگر استهزا نمایی به تنهایی متحمل آن خواهی بود. | ۱۲ |
13 Es ist aber ein törichtes, wildes Weib, voll Schwätzens, und weiß nichts;
| زن احمق یاوه‌گو است، جاهل است و هیچ نمی داند، | ۱۳ |
14 die sitzt in der Tür ihres Hauses auf dem Stuhl, oben in der Stadt,
| و نزد در خانه خود می‌نشیند، درمکانهای بلند شهر بر کرسی، | ۱۴ |
15 zu laden alle, die vorübergehen und richtig auf ihrem Wege wandeln:
| تا راه روندگان رابخواند، و آنانی را که به راههای خود براستی می‌روند. | ۱۵ |
16 “Wer unverständig ist, der mache sich hierher!”, und zum Narren spricht sie:
| هر‌که جاهل باشد به اینجا برگردد، وبه ناقص العقل می‌گوید: | ۱۶ |
17 “Die gestohlenen Wasser sind süß, und das verborgene Brot schmeckt wohl.”
| «آبهای دزدیده شده شیرین است، و نان خفیه لذیذ می‌باشد.» | ۱۷ |
