Sprueche 8

1 Ruft nicht die Weisheit, und die Klugheit läßt sich hören?

Ĉu ne vokas la saĝo? Kaj ĉu la prudento ne aŭdigas sian voĉon?

2 Öffentlich am Wege und an der Straße steht sie.

Ĝi staras sur la pinto de altaĵoj, Apud la vojo, ĉe la vojkruĉiĝoj.

3 An den Toren bei der Stadt, da man zur Tür eingeht, schreit sie:

Apud la pordegoj, ĉe la eniro en la urbon, Ĉe la eniro tra la pordoj, ĝi kantas:

4 O ihr Männer, ich schreie zu euch und rufe den Leuten.

Al vi, ho viroj, mi vokas; Kaj mia voĉo sin turnas al la homoj:

5 Merkt, ihr Unverständigen, auf Klugheit und, ihr Toren, nehmt es zu Herzen!

Komprenu, naivuloj, la prudenton, Kaj sensprituloj prenu en la koron.

6 Höret, denn ich will reden, was fürstlich ist, und lehren, was recht ist.

Aŭskultu, ĉar mi parolos gravaĵon, Kaj ĝustaĵo eliros el mia buŝo.

7 Denn mein Mund soll die Wahrheit reden, und meine Lippen sollen hassen, was gottlos ist.

Ĉar mia lango parolos veron, Kaj malpiaĵon abomenas miaj lipoj.

8 Alle Reden meines Mundes sind gerecht; es ist nichts Verkehrtes noch falsches darin.

Justaj estas ĉiuj paroloj de mia buŝo; Ili ne enhavas falson kaj malicon.

9 Sie sind alle gerade denen, die sie verstehen, und richtig denen, die es annehmen wollen.

Ĉiuj ili estas ĝustaj por tiu, kiu ilin komprenas, Kaj justaj por tiuj, kiuj akiris scion.

10 Nehmet an meine Zucht lieber denn Silber, und die Lehre achtet höher denn köstliches Gold.

Prenu mian instruon, kaj ne arĝenton; Kaj la scion ŝatu pli, ol plej puran oron.

11 Denn Weisheit ist besser als Perlen; und alles, was man wünschen mag, kann ihr nicht gleichen.

Ĉar saĝo estas pli bona ol multekostaj ŝtonoj; Kaj nenio, kion oni povas deziri, povas esti egala al ĝi.

12 Ich, Weisheit, wohne bei der Klugheit und weiß guten Rat zu geben.

Mi, saĝo, loĝas kun la prudento, Kaj mi trovas prudentajn konsilojn.

13 Die Furcht des HERRN haßt das Arge, die Hoffart, den Hochmut und bösen Weg; und ich bin feind dem verkehrten Mund.

Timo antaŭ la Eternulo malamas malbonon, Fieron, malhumilon, kaj malbonan vojon; Malsinceran buŝon mi malamas.

14 Mein ist beides, Rat und Tat; ich habe Verstand und Macht.

De mi venas konsilo kaj bonaranĝo; Mi estas prudento; al mi apartenas forto.

15 Durch mich regieren die Könige und setzen die Ratsherren das Recht.

Per mi reĝas la reĝoj, Kaj la estroj donas leĝojn de justeco.

16 Durch mich herrschen die Fürsten und alle Regenten auf Erden.

Per mi regas la princoj Kaj la potenculoj kaj ĉiuj juĝantoj sur la tero.

17 Ich liebe, die mich lieben; und die mich frühe suchen, finden mich.

Mi amas miajn amantojn; Kaj miaj serĉantoj min trovos.

18 Reichtum und Ehre ist bei mir, währendes Gut und Gerechtigkeit.

Riĉo kaj gloro estas ĉe mi, Daŭra havo kaj justo.

19 Meine Frucht ist besser denn Gold und feines Gold und mein Ertrag besser denn auserlesenes Silber.

Mia frukto estas pli bona ol oro kaj ol plej pura oro; Kaj la rikolto de mi estas pli bona ol elektita arĝento.

20 Ich wandle auf dem rechten Wege, auf der Straße des Rechts,

Laŭ la vojo de vero mi iras, Laŭ la vojstreko de la justo;

21 daß ich wohl versorge, die mich lieben, und ihre Schätze vollmache.

Por heredigi al miaj amantoj esencan bonon, Kaj plenigi iliajn trezorejojn.

22 Der HERR hat mich gehabt im Anfang seiner Wege; ehe er etwas schuf, war ich da.

La Eternulo min formis en la komenco de Sia vojo, Antaŭ Siaj kreitaĵoj, tre antikve.

23 Ich bin eingesetzt von Ewigkeit, von Anfang, vor der Erde.

Antaŭ eterno mi estis firme fondita, en la komenco, Antaŭ la kreo de la tero.

24 Da die Tiefen noch nicht waren, da war ich schon geboren, da die Brunnen noch nicht mit Wasser quollen.

Kiam ankoraŭ ne ekzistis la abismoj, mi estis jam naskita, Kiam ankoraŭ ne ekzistis fontoj, ŝprucigantaj akvon.

25 Ehe denn die Berge eingesenkt waren, vor den Hügeln war ich geboren,

Antaŭ ol la montoj estis starigitaj, Antaŭ la altaĵoj mi estis kreita;

26 da er die Erde noch nicht gemacht hatte und was darauf ist, noch die Berge des Erdbodens.

Kiam la tero ankoraŭ ne estis farita, nek la kampoj, Nek la komencaj polveroj de la mondo.

27 Da er die Himmel bereitete, war ich daselbst, da er die Tiefe mit seinem Ziel faßte.

Dum Li firmigis la ĉielojn, mi jam estis tie; Dum Li desegnis limojn sur la supraĵo de la abismo,

28 Da er die Wolken droben festete, da er festigte die Brunnen der Tiefe,

Dum Li fortikigis la nubojn supre, Dum Li firmigis la fontojn de la abismo,

29 da er dem Meer das Ziel setzte und den Wassern, daß sie nicht überschreiten seinen Befehl, da er den Grund der Erde legte:

Dum Li donis Sian leĝon al la maro, Por ke la akvoj ne transpaŝu siajn bordojn, Kaj dum Li difinis la fundamentojn de la tero:

30 da war ich der Werkmeister bei ihm und hatte meine Lust täglich und spielte vor ihm allezeit

Tiam mi estis ĉe Li kiel konstruanto; Mi estis la ĝojo de ĉiuj tagoj, Ludante antaŭ Li ĉiutempe.

31 und spielte auf seinem Erdboden, und meine Lust ist bei den Menschenkindern.

Mi ludas sur Lia mondo-tero; Kaj mia ĝojo estas inter la homidoj.

32 So gehorchet mir nun, meine Kinder. Wohl denen, die meine Wege halten!

Kaj nun, infanoj, aŭskultu min; Kaj feliĉaj estos tiuj, kiuj iras laŭ miaj vojoj.

33 Höret die Zucht und werdet weise und lasset sie nicht fahren.

Aŭskultu instruon kaj saĝiĝu, Kaj ne forĵetu ĝin.

34 Wohl dem Menschen, der mir gehorcht, daß er wache an meiner Tür täglich, daß er warte an den Pfosten meiner Tür.

Feliĉa estas la homo, kiu min aŭskultas, Kiu maldormas ĉiutage ĉe miaj pordoj, Kiu staras garde ĉe la fostoj de miaj pordegoj.

35 Wer mich findet, der findet das Leben und wird Wohlgefallen vom HERRN erlangen.

Ĉar kiu min trovis, tiu trovis vivon, Kaj akiros favoron de la Eternulo.

36 Wer aber an mir sündigt, der verletzt seine Seele. Alle, die mich hassen, lieben den Tod.

Sed kiu maltrafas min, tiu difektas sian animon; Ĉiuj, kiuj min malamas, amas la morton.