Job 41

1 Kannst du den Leviathan ziehen mit dem Haken und seine Zunge mit einer Schnur fassen?

Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?

2 Kannst du ihm eine Angel in die Nase legen und mit einem Stachel ihm die Backen durchbohren?

Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?

3 Meinst du, er werde dir viel Flehens machen oder dir heucheln?

Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?

4 Meinst du, daß er einen Bund mit dir machen werde, daß du ihn immer zum Knecht habest?

Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?

5 Kannst du mit ihm spielen wie mit einem Vogel oder ihn für deine Dirnen anbinden?

Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?

6 Meinst du die Genossen werden ihn zerschneiden, daß er unter die Kaufleute zerteilt wird?

Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?

7 Kannst du mit Spießen füllen seine Haut und mit Fischerhaken seinen Kopf?

Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?

8 Wenn du deine Hand an ihn legst, so gedenke, daß es ein Streit ist, den du nicht ausführen wirst.

Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.

9 Siehe, die Hoffnung wird jedem fehlen; schon wenn er seiner ansichtig wird, stürzt er zu Boden.

Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.

10 Niemand ist so kühn, daß er ihn reizen darf; wer ist denn, der vor mir stehen könnte?

Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?

11 Wer hat mir etwas zuvor getan, daß ich's ihm vergelte? Es ist mein, was unter allen Himmeln ist.

Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.

12 Dazu muß ich nun sagen, wie groß, wie mächtig und wohlgeschaffen er ist.

Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.

13 Wer kann ihm sein Kleid aufdecken? und wer darf es wagen, ihm zwischen die Zähne zu greifen?

Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?

14 Wer kann die Kinnbacken seines Antlitzes auftun? Schrecklich stehen seine Zähne umher.

Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.

15 Seine stolzen Schuppen sind wie feste Schilde, fest und eng ineinander.

Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;

16 Eine rührt an die andere, daß nicht ein Lüftlein dazwischengeht.

Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;

17 Es hängt eine an der andern, und halten zusammen, daß sie sich nicht voneinander trennen.

Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.

18 Sein Niesen glänzt wie ein Licht; seine Augen sind wie die Wimpern der Morgenröte.

Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.

19 Aus seinem Munde fahren Fackeln, und feurige Funken schießen heraus.

El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.

20 Aus seiner Nase geht Rauch wie von heißen Töpfen und Kesseln.

El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.

21 Sein Odem ist wie eine lichte Lohe, und aus seinem Munde gehen Flammen.

Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.

22 Auf seinem Hals wohnt die Stärke, und vor ihm her hüpft die Angst.

Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.

23 Die Gliedmaßen seines Fleisches hangen aneinander und halten hart an ihm, daß er nicht zerfallen kann.

La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.

24 Sein Herz ist so hart wie ein Stein und so fest wie ein unterer Mühlstein.

Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.

25 Wenn er sich erhebt, so entsetzen sich die Starken; und wenn er daherbricht, so ist keine Gnade da.

Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.

26 Wenn man zu ihm will mit dem Schwert, so regt er sich nicht, oder mit Spieß, Geschoß und Panzer.

Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.

27 Er achtet Eisen wie Stroh, und Erz wie faules Holz.

Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.

28 Kein Pfeil wird ihn verjagen; die Schleudersteine sind ihm wie Stoppeln.

Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.

29 Die Keule achtet er wie Stoppeln; er spottet der bebenden Lanze.

Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.

30 Unten an ihm sind scharfe Scherben; er fährt wie mit einem Dreschwagen über den Schlamm.

Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.

31 Er macht, daß der tiefe See siedet wie ein Topf, und rührt ihn ineinander, wie man eine Salbe mengt.

Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.

32 Nach ihm leuchtet der Weg; er macht die Tiefe ganz grau.

La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.

33 Auf Erden ist seinesgleichen niemand; er ist gemacht, ohne Furcht zu sein.

Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.

34 Er verachtet alles, was hoch ist; er ist ein König über alles stolze Wild.

Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.