Job 39

1 Weißt du die Zeit, wann die Gemsen auf den Felsen gebären? oder hast du gemerkt, wann die Hinden schwanger gehen?

Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?

2 Hast du gezählt ihre Monden, wann sie voll werden? oder weißt du die Zeit, wann sie gebären?

Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?

3 Sie beugen sich, lassen los ihre Jungen und werden los ihre Wehen.

Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;

4 Ihre Jungen werden feist und groß im Freien und gehen aus und kommen nicht wieder zu ihnen.

Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.

5 Wer hat den Wildesel so frei lassen gehen, wer hat die Bande des Flüchtigen gelöst,

Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?

6 dem ich die Einöde zum Hause gegeben habe und die Wüste zur Wohnung?

[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.

7 Er verlacht das Getümmel der Stadt; das Pochen des Treibers hört er nicht.

On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.

8 Er schaut nach den Bergen, da seine Weide ist, und sucht, wo es grün ist.

Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.

9 Meinst du das Einhorn werde dir dienen und werde bleiben an deiner Krippe?

Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?

10 Kannst du ihm dein Seil anknüpfen, die Furchen zu machen, daß es hinter dir brache in Tälern?

Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?

11 Magst du dich auf das Tier verlassen, daß es so stark ist, und wirst es dir lassen arbeiten?

Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?

12 Magst du ihm trauen, daß es deinen Samen dir wiederbringe und in deine Scheune sammle?

Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?

13 Der Fittich des Straußes hebt sich fröhlich. Dem frommen Storch gleicht er an Flügeln und Federn.

Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?

14 Doch läßt er seine Eier auf der Erde und läßt sie die heiße Erde ausbrüten.

Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;

15 Er vergißt, daß sie möchten zertreten werden und ein wildes Tier sie zerbreche.

I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.

16 Er wird so hart gegen seine Jungen, als wären sie nicht sein, achtet's nicht, daß er umsonst arbeitet.

Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;

17 Denn Gott hat ihm die Weisheit genommen und hat ihm keinen Verstand zugeteilt.

Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.

18 Zu der Zeit, da er hoch auffährt, verlacht er beide, Roß und Mann.

Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.

19 Kannst du dem Roß Kräfte geben oder seinen Hals zieren mit seiner Mähne?

Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?

20 Läßt du es aufspringen wie die Heuschrecken? Schrecklich ist sein prächtiges Schnauben.

Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.

21 Es stampft auf den Boden und ist freudig mit Kraft und zieht aus, den Geharnischten entgegen.

Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.

22 Es spottet der Furcht und erschrickt nicht und flieht vor dem Schwert nicht,

Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.

23 wenngleich über ihm klingt der Köcher und glänzen beide, Spieß und Lanze.

Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.

24 Es zittert und tobt und scharrt in die Erde und läßt sich nicht halten bei der Drommete Hall.

Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.

25 So oft die Drommete klingt, spricht es: Hui! und wittert den Streit von ferne, das Schreien der Fürsten und Jauchzen.

Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.

26 Fliegt der Habicht durch deinen Verstand und breitet seine Flügel gegen Mittag?

Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?

27 Fliegt der Adler auf deinen Befehl so hoch, daß er sein Nest in der Höhe macht?

Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?

28 In den Felsen wohnt er und bleibt auf den Zacken der Felsen und auf Berghöhen.

Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.

29 Von dort schaut er nach der Speise, und seine Augen sehen ferne.

Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.

30 Seine Jungen saufen Blut, und wo Erschlagene liegen, da ist er.

Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.