Job 34
1 Und es hob an Elihu und sprach:
Un Elihus atbildēja un sacīja:
2 Hört, ihr Weisen, meine Rede, und ihr Verständigen, merkt auf mich!
Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;
3 Denn das Ohr prüft die Rede, und der Mund schmeckt die Speise.
Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.
4 Laßt uns ein Urteil finden, daß wir erkennen unter uns, was gut sei.
Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.
5 Denn Hiob hat gesagt: “Ich bin gerecht, und Gott weigert mir mein Recht;
Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.
6 ich muß lügen, ob ich wohl recht habe, und bin gequält von meinen Pfeilen, ob ich wohl nichts verschuldet habe.”
Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.
7 Wer ist ein solcher Hiob, der da Spötterei trinkt wie Wasser
Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,
8 und auf dem Wege geht mit den Übeltätern und wandelt mit gottlosen Leuten?
Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?
9 Denn er hat gesagt: “Wenn jemand schon fromm ist, so gilt er doch nichts bei Gott.”
Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.
10 Darum hört mir zu, ihr weisen Leute: Es sei ferne, daß Gott sollte gottlos handeln und der Allmächtige ungerecht;
Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.
11 sondern er vergilt dem Menschen, darnach er verdient hat, und trifft einen jeglichen nach seinem Tun.
Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.
12 Ohne zweifel, Gott verdammt niemand mit Unrecht, und der Allmächtige beugt das Recht nicht.
Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!
13 Wer hat, was auf Erden ist, verordnet, und wer hat den ganzen Erdboden gesetzt?
Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?
14 So er nun an sich dächte, seinen Geist und Odem an sich zöge,
Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:
15 so würde alles Fleisch miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Staub werden.
Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.
16 Hast du nun Verstand, so höre das und merke auf die Stimme meiner Reden.
Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.
17 Kann auch, der das Recht haßt regieren? Oder willst du den, der gerecht und mächtig ist, verdammen?
Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?
18 Sollte einer zum König sagen: “Du heilloser Mann!” und zu den Fürsten: “Ihr Gottlosen!”?
Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;
19 Und er sieht nicht an die Person der Fürsten und kennt den Herrlichen nicht mehr als den Armen; denn sie sind alle seiner Hände Werk.
Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.
20 Plötzlich müssen die Leute sterben und zu Mitternacht erschrecken und vergehen; die Mächtigen werden weggenommen nicht durch Menschenhand.
Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.
21 Denn seine Augen sehen auf eines jeglichen Wege, und er schaut alle ihre Gänge.
Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.
22 Es ist keine Finsternis noch Dunkel, daß sich da möchten verbergen die Übeltäter.
Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.
23 Denn er darf auf den Menschen nicht erst lange achten, daß er vor Gott ins Gericht komme.
Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.
24 Er bringt die Stolzen um, ohne erst zu forschen, und stellt andere an ihre Statt:
Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.
25 darum daß er kennt ihre Werke und kehrt sie um des Nachts, daß sie zerschlagen werden.
Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.
26 Er straft sie ab wie die Gottlosen an einem Ort, da man es sieht:
Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.
27 darum daß sie von ihm weggewichen sind und verstanden seiner Wege keinen,
Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.
28 daß das Schreien der Armen mußte vor ihn kommen und er das Schreien der Elenden hörte.
Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.
29 Wenn er Frieden gibt, wer will verdammen? und wenn er das Antlitz verbirgt, wer will ihn schauen unter den Völkern und Leuten allzumal?
Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,
30 Denn er läßt nicht über sie regieren einen Heuchler, das Volk zu drängen.
Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.
31 Denn zu Gott muß man sagen: “Ich habe gebüßt, ich will nicht übel tun.
Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.
32 Habe ich's nicht getroffen, so lehre du mich's besser; habe ich Unrecht gehandelt, ich will's nicht mehr tun.”
Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.
33 Soll er nach deinem Sinn vergelten? Denn du verwirfst alles; du hast zu wählen, und nicht ich. Weißt du nun was, so sage an.
Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!
34 Verständige Leute werden zu mir sagen und ein weiser Mann, der mir zuhört:
Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:
35 “Hiob redet mit Unverstand, und seine Worte sind nicht klug.”
Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.
36 O, daß Hiob versucht würde bis ans Ende! darum daß er sich zu ungerechten Leuten kehrt.
Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.
37 Denn er hat über seine Sünde noch gelästert; er treibt Spott unter uns und macht seiner Reden viel wider Gott.
Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -
