Job 11

1 Da antwortete Zophar von Naema und sprach:

Wtedy Sofar z Naamy odpowiedział:

2 Wenn einer lang geredet, muß er nicht auch hören? Muß denn ein Schwätzer immer recht haben?

Czy nie należy odpowiedzieć na takie mnóstwo słów? Czy człowiek gadatliwy ma być usprawiedliwiony?

3 Müssen die Leute zu deinem eitlen Geschwätz schweigen, daß du spottest und niemand dich beschäme?

Czy ludzie mają milczeć na twoje kłamstwa? A gdy kpisz, nikt cię nie zawstydzi?

4 Du sprichst: Meine Rede ist rein, und lauter bin ich vor deinen Augen.

Powiedziałeś bowiem: Moja nauka jest czysta, jestem czysty w twoich oczach.

5 Ach, daß Gott mit dir redete und täte seine Lippen auf

O gdyby Bóg zechciał przemówić i otworzyć usta przeciwko tobie;

6 und zeigte dir die heimliche Weisheit! Denn er hätte noch wohl mehr an dir zu tun, auf daß du wissest, daß er deiner Sünden nicht aller gedenkt.

Gdyby objawił tajemnice mądrości – że zasługujesz na dwa razy większą [karę]. Poznaj więc, ile Bóg ci przebaczył za twoją nieprawość.

7 Meinst du, daß du wissest, was Gott weiß, und wollest es so vollkommen treffen wie der Allmächtige?

Czy wybadasz tajemnice Boga? Czy zgłębisz doskonałość Wszechmocnego?

8 Es ist höher denn der Himmel; was willst du tun? tiefer denn die Hölle; was kannst du wissen? (Sheol h7585)

Są wyżej niż niebiosa, co [możesz z tym] uczynić? Głębsze niż piekło, czy [możesz je] poznać? (Sheol h7585)

9 länger denn die Erde und breiter denn das Meer.

Ich miara jest dłuższa niż ziemia i szersza niż morze.

10 So er daherfährt und gefangen legt und Gericht hält, wer will's ihm wehren?

Jeśli wycina, zamyka albo gromadzi, któż go powstrzyma?

11 Denn er kennt die losen Leute, er sieht die Untugend, und sollte es nicht merken?

On bowiem zna marność ludzi i widzi niegodziwość. Czy miałby na to nie zważać?

12 Ein unnützer Mann bläht sich, und ein geborener Mensch will sein wie ein junges Wild.

Człowiek nierozumny może nabyć rozumu, choć człowiek rodzi się jak źrebię dzikiego osła.

13 Wenn du dein Herz richtetest und deine Hände zu ihm ausbreitetest;

Jeśli przygotujesz swoje serce i wyciągniesz do niego swoje ręce;

14 wenn du die Untugend, die in deiner Hand ist, fern von dir tätest, daß in deiner Hütte kein Unrecht bliebe:

Jeśli w twoich rękach [jest] nieprawość, oddal ją i nie pozwól, aby niegodziwość mieszkała w twoich przybytkach.

15 so möchtest du dein Antlitz aufheben ohne Tadel und würdest fest sein und dich nicht fürchten.

Wtedy podniesiesz swoje oblicze bez zmazy, będziesz stały i nie będziesz się bał.

16 Dann würdest du der Mühsal vergessen und so wenig gedenken als des Wassers, das vorübergeht;

Zapomnisz bowiem o swojej udręce i wspomnisz ją tak jak wody, które przepłynęły.

17 und die Zeit deines Lebens würde aufgehen wie der Mittag, und das Finstere würde ein lichter Morgen werden;

I [twoje] życie będzie [jaśniejsze] niż południe; twoja ciemność będzie jak poranek.

18 und dürftest dich dessen trösten, daß Hoffnung da sei; würdest dich umsehen und in Sicherheit schlafen legen;

Będziesz ufał, mając nadzieję; będziesz kopać dokoła i odpoczniesz bezpiecznie.

19 würdest ruhen, und niemand würde dich aufschrecken; und viele würden vor dir flehen.

Położysz się i nikt cię nie przestraszy; wielu uniży się [przed] twoim obliczem.

20 Aber die Augen der Gottlosen werden verschmachten, und sie werden nicht entrinnen können; denn Hoffnung wird ihrer Seele fehlen.

Ale oczy niegodziwych przygasną i nie będzie dla nich ucieczki, a ich nadzieja [będzie jak] wyzionięcie ducha.