Psalm 109

1 Ein Psalm Davids, vorzusingen. Gott, mein Ruhm, schweige nicht!

Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Ak Dievs, ko es slavēju, nestāv klusu!

2 Denn sie haben ihr gottloses und falsches Maul wider mich aufgetan und reden wider mich mit falscher Zunge.

Jo bezdievīgu muti un viltīgu muti tie pret mani ir atvēruši, tie runā uz mani ar melu mēli.

3 Und sie reden giftig wider mich allenthalben und streiten wider mich ohne Ursache.

Ar naidīgiem vārdiem tie metās ap mani un karo pret mani bez vainas.

4 Dafür, daß ich sie liebe, sind sie wider mich; ich aber bete.

Par to, ka es tos mīlēju, tie turas man pretī; bet es lūdzu Dievu.

5 Sie beweisen mir Böses um Gutes und Haß um Liebe.

Tie man maksā ļaunu par labu un ienaidību par mīlestību.

6 Setze Gottlose über ihn; und der Satan müsse stehen zu seiner Rechten!

Cel pār to vienu bezdievi, un viens pretinieks lai viņam stāv pa labo roku.

7 Wer sich denselben lehren läßt, des Leben müsse gottlos sein, und sein Gebet müsse Sünde sein.

Kad viņš top tiesāts, tad lai top pazudināts, un viņa Dieva lūgšana lai viņam top par grēku.

8 Seiner Tage müssen wenig werden, und sein Amt müsse ein anderer empfangen.

Lai viņa dienas iet mazumā, un viņa amatu cits lai dabū.

9 Seine Kinder müssen Waisen werden und sein Weib eine Witwe.

Viņa bērni lai paliek par bāriņiem un viņa sieva par atraitni.

10 Seine Kinder müssen in der Irre gehen und betteln und suchen, als die verdorben sind.

Lai viņa bērni skraida apkārt un ubago un maizes meklē tālu no savām izpostītām māju vietām.

11 Es müsse der Wucherer aussaugen alles, was er hat; und Fremde müssen seine Güter rauben.

Lai tas parādu dzinējs izplēš visu, kas tam pieder, un sveši lai aplaupa viņa peļņu.

12 Und niemand müsse ihm Gutes tun, und niemand erbarme sich seiner Waisen.

Lai tam nav, kas parāda žēlastību, un lai nav, kas žēlo viņa bāriņus.

13 Seine Nachkommen müssen ausgerottet werden; ihr Name müsse im andern Glied vertilget werden.

Lai viņa pēcnākamie top izdeldēti; viņu vārds lai izzūd otrā augumā.

14 Seiner Väter Missetat müsse gedacht werden vor dem HERRN, und seiner Mutter Sünde müsse nicht ausgetilget werden.

Viņa tēvu noziegums lai top pieminēts Tā Kunga priekšā, un viņa mātes grēki lai neizzūd.

15 Der HERR müsse sie nimmer aus den Augen lassen, und ihr Gedächtnis müsse ausgerottet werden auf Erden,

Lai tie vienmēr paliek Tā Kunga priekšā, un viņa piemiņa lai no zemes top izdeldēta.

16 darum daß er so gar keine Barmherzigkeit hatte, sondern verfolgte den Elenden und Armen und den Betrübten, daß er ihn tötete.

Tādēļ ka viņš nebūt nepieminēja žēlastību darīt, bet vajāja bēdīgo un nabagu un to, kam bija noskumusi sirds, ka viņš to nokautu.

17 Und er wollte den Fluch haben, der wird ihm auch kommen; er wollte des Segens nicht, so wird er auch ferne von ihm bleiben.

Tāpēc ka viņš lāstu gribēja, tas viņam nāks; un svētības viņam negribējās, tad tā arī paliks tālu no viņa.

18 Und zog an den Fluch wie sein Hemd; und ist in sein Inwendiges gegangen wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine.

Un viņš aptērpās ar lāstu, tā kā ar drēbēm, un tas nāca viņa iekšās kā ūdens un kā eļļa viņa kaulos.

19 So werde er ihm wie ein Kleid, das er anhabe, und wie ein Gürtel, da er sich allewege mit gürte.

Tad lai tas viņam ir kā apģērbs, ar ko tas apsedzās, un josta, ar ko tas allaž apjožas.

20 So geschehe denen vorn HERRN, die mir wider sind, und reden Böses wider meine Seele.

Šī alga lai notiek no Tā Kunga maniem pretiniekiem un tiem, kas ļaunu runā pret manu dvēseli.

21 Aber du, HERR HERR, sei du mit mir um deines Namens willen; denn deine Gnade ist mein Trost; errette mich!

Bet Tu, ak Kungs, dari ar mani Sava vārda pēc, jo Tava žēlastība ir laba; izglāb mani.

22 Denn ich bin arm und elend; mein Herz ist erschlagen in mir.

Jo es esmu bēdīgs un nabags, un mana sirds iekš manis ir ievainota.

23 Ich fahre dahin wie ein Schatten, der vertrieben wird, und werde verjaget wie die Heuschrecken.

Es aizeju kā ēna pavakarē, un topu vajāts kā sisenis.

24 Meine Kniee sind schwach von Fasten; und mein Fleisch ist mager und hat kein Fett.

Mani ceļi šļūk no gavēšanas, un mana miesa izdilusi, ka treknuma vairs nav.

25 Und ich muß ihr Spott sein; wenn sie mich sehen, schütteln sie ihren Kopf.

Un es tiem esmu par apsmieklu; kad tie mani redz, tad tie krata galvu.

26 Stehe mir bei, HERR, mein Gott; hilf mir nach deiner Gnade,

Palīdz man, Kungs, mans Dievs, atpestī mani pēc Savas žēlastības!

27 daß sie inne werden, daß dies sei deine Hand, daß du, HERR, solches tust.

Tad tie atzīs, ka tā Tava roka, ka Tu, Kungs, to darījis.

28 Fluchen sie, so segne du. Setzen sie sich wider mich, so müssen sie zuschanden werden; aber dein Knecht müsse sich freuen.

Kad tie lād, tad Tu svētī; kad tie ceļas, tad lai top kaunā; bet Tavs kalps lai priecājās.

29 Meine Widersacher müssen mit Schmach angezogen werden und mit ihrer Schande bekleidet werden wie mit einem Rock.

Mani pretinieki lai ar kaunu top apģērbti un ar savu negodu apsegti kā ar svārkiem.

30 Ich will dem HERRN sehr danken mit meinem Munde und ihn rühmen unter vielen;

Es Tam Kungam no sirds pateikšu ar savu muti un Tam dziedāšu lielā draudzē.

31 denn er stehet dem Armen zur Rechten, daß er ihm helfe von denen, die sein Leben verurteilen.

Jo tam bēdīgam Viņš stāv pa labo roku, to atpestīdams no tiem, kas viņa dvēseli notiesā.