Sprueche 9
1 Die Weisheit bauete ihr Haus und hieb sieben Säulen,
La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.
2 schlachtete ihr Vieh und trug ihren Wein auf und bereitete ihren Tisch
Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.
3 und sandte ihre Dirnen aus, zu laden oben auf die Paläste der Stadt:
Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:
4 Wer albern ist, der mache sich hieher! Und zum Narren sprach sie:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:
5 Kommt, zehret von meinem Brot und trinket des Weins, den ich schenke!
Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.
6 Verlasset das alberne Wesen, so werdet ihr leben; und gehet auf dem Wege des Verstandes.
Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.
7 Wer den Spötter züchtiget, der muß Schande auf sich nehmen; und wer den Gottlosen straft, der muß gehöhnet werden.
Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.
8 Strafe den Spötter nicht, er hasset dich; strafe den Weisen, der wird dich lieben.
Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.
9 Gib dem Weisen, so wird er noch weiser werden; lehre den Gerechten, so wird er in der Lehre zunehmen.
Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.
10 Der Weisheit Anfang ist des HERRN Furcht; und der Verstand lehret, was heilig ist.
La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.
11 Denn durch mich wird deiner Tage viel werden, und werden dir der Jahre des Lebens mehr werden.
Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.
12 Bist du weise, so bist du dir weise; bist du ein Spötter, so wirst du es allein tragen.
Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.
13 Es ist aber ein töricht, wild Weib, voll Schwätzens und weiß nichts;
Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,
14 die sitzt in der Tür ihres Hauses auf dem Stuhl, oben in der Stadt,
Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,
15 zu laden alle, die vorübergehen und richtig auf ihrem Wege wandeln.
Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:
16 Wer ist albern, der mache sich hieher! Und zum Narren spricht sie:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:
17 Die verstohlenen Wasser sind süß und das verborgene Brot ist niedlich.
Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.
