Job 34
1 Und Elihu antwortete und sprach:
Un Elihus atbildēja un sacīja:
2 Höret, ihr Weisen, meine Rede, und ihr Verständigen, merket auf mich!
Klausāties, gudrie, manu valodu, un prātīgie, atgriežat ausis pie manis;
3 Denn das Ohr prüfet die Rede, und der Mund schmecket die Speise.
Jo auss pārbauda vārdus, tā kā mute bauda barību.
4 Laßt uns ein Urteil erwählen, daß wir erkennen unter uns, was gut sei.
Lai pārspriežam savā starpā, lai kopā atzīstam, kas ir labi.
5 Denn Hiob hat gesagt: Ich bin gerecht, und Gott weigert mir mein Recht.
Jo Ījabs saka: es esmu taisns, bet Dievs ir atņēmis manu tiesu.
6 Ich muß lügen, ob ich wohl recht habe, und bin gequälet von meinen Pfeilen, ob ich wohl nichts verschuldet habe.
Lai gan man taisnība, mani tura par melkuli, manas mokas ir nedziedinājamas, lai gan neesmu noziedzies.
7 Wer ist ein solcher wie Hiob, der da Spötterei trinket wie Wasser
Kur ir gan cilvēks, kā Ījabs, kas zaimošanu dzer kā ūdeni,
8 und auf dem Wege gehet mit den Übeltätern und wandelt mit den gottlosen Leuten?
Un draudzējās ar ļaundarītājiem un staigā ar bezdievīgiem?
9 Denn er hat gesagt: Wenn jemand schon fromm ist, so gilt er doch nichts bei Gott.
Jo viņš saka: cilvēkam nekā nepalīdz, ka tas mīļo Dievu.
10 Darum höret mir zu, ihr weisen Leute: Es sei ferne, daß Gott sollte gottlos sein und der Allmächtige ungerecht,
Tādēļ, gudrie vīri, klausāties mani. Nevar būt, ka Dievs ir ļauns un tas Visuvarenais netaisns.
11 sondern er vergilt dem Menschen, danach er verdienet hat, und trifft einen jeglichen nach seinem Tun.
Jo Viņš cilvēkam maksā pēc viņa darba, un ikkatram liek klāties pēc viņa gājuma.
12 Ohne Zweifel, Gott verdammet niemand mit Unrecht, und der Allmächtige beuget das Recht nicht.
Patiesi, Dievs nedara ļauna, un tas Visuvarenais nepārgroza tiesu!
13 Wer hat, das auf Erden ist, verordnet, und wer hat den ganzen Erdboden gesetzt?
Kam pasaule ir pavēlēta, ja ne Viņam, un kas ir radījis visu zemi?
14 So er sich's würde unterwinden, so würde er aller Geist und Odem zu sich sammeln.
Ja Viņš Savu sirdi grieztu uz Sevi pašu vien, un Savu garu un Savu dvašu ņemtu pie Sevis:
15 Alles Fleisch würde miteinander vergehen, und der Mensch würde wieder zu Asche werden.
Tad visa miesa kopā mirtu, un cilvēks taptu atkal par pīšļiem.
16 Hast du nun Verstand, so höre das und merke auf die Stimme meiner Rede.
Ja nu tev ir saprašana, klausi to, ņem vērā manas valodas balsi.
17 Sollte einer darum das Recht zwingen, daß er's hasset? Und daß du stolz bist, solltest du darum den Gerechten verdammen?
Vai jel, kas taisnību ienīst, varēs vadīt? Kā tad tev bija tiesāt to Vistaisnāko?
18 Sollt einer zum Könige sagen: Du loser Mann! und zu den Fürsten: Ihr Gottlosen!?
Viņu, kas uz ķēniņu var sacīt: tu netikli, un uz valdnieku: tu blēdi;
19 Der doch nicht ansiehet die Person der Fürsten und kennet den HERRLIchen nicht mehr denn den Armen; denn sie sind alle seiner Hände Werk.
Kas neuzlūko valdnieku vaigu un neieredz bagātus vairāk nekā nabagus, jo tie visi ir Viņa roku darbs.
20 Plötzlich müssen die Leute sterben und zu Mitternacht erschrecken und vergehen; die Mächtigen werden kraftlos weggenommen.
Acumirklī tie nomirst, un nakts vidū tautas top iztrūcinātas un iet bojā, un varenie top aizrauti un ne caur cilvēka roku.
21 Denn seine Augen sehen auf eines jeglichen Wege, und er schaut alle ihre Gänge.
Jo Viņa acis skatās uz cilvēka ceļiem, un Viņš redz visus viņa soļus.
22 Es ist kein Finsternis noch Dunkel, daß sich da möchten verbergen die Übeltäter.
Tumsas nav nedz nāves ēnas, kur ļaundarītāji varētu slēpties.
23 Denn es wird niemand gestattet, daß er mit Gott rechte.
Viņam cilvēks ilgi nav jāmeklē, ka lai nāk uz tiesu Dieva priekšā.
24 Er bringet der Stolzen viel um, die nicht zu zählen sind, und stellet andere an ihre Statt,
Viņš satriec varenos bez izmeklēšanas un ieceļ citus viņu vietā.
25 darum daß er kennet ihre Werke und kehret sie um des Nachts, daß sie zerschlagen werden.
Tāpēc ka Viņš zina viņu darbus, Viņš tos apgāž naktī, ka tie top satriekti.
26 Er wirft die Gottlosen über einen Haufen, da man's gerne siehet,
Viņš tos šausta kā bezdievīgus, tādā vietā, kur visi redz.
27 darum daß sie von ihm weggewichen sind und verstunden seiner Wege keinen,
Tāpēc ka tie no Viņa atkāpušies un nav apdomājuši visus Viņa ceļus.
28 daß das Schreien der Armen mußte vor ihn kommen, und er das Schreien der Elenden hörete.
Ka nabaga brēkšanai bija jānāk pie Viņa, un bēdīgā kliegšanu Viņš paklausīja.
29 Wenn er Frieden gibt, wer will verdammen? und wenn er das Antlitz verbirget, wer will ihn schauen unter den Völkern und Leuten?
Kad Viņš dod mieru, kas tad pazudinās? Kad Viņš Savu vaigu apslēpj, kas Viņu skatīs? Tā tas ir ar tautām, tā ar ikvienu cilvēku,
30 Und läßt über sie regieren einen Heuchler, das Volk zu drängen.
Lai nelieša cilvēks nevalda un tautai nav par valgiem.
31 Ich muß für Gott reden und kann's nicht lassen.
Jo uz Dievu jāsaka: man bija jācieš, es vairs negrēkošu.
32 Hab ich's nicht getroffen, so lehre du mich's besser; hab ich unrecht gehandelt, ich will's nicht mehr tun.
Ko es neredzu, to māci tu man; ja esmu darījis netaisnību, tad to vairs nedarīšu.
33 Man wartet der Antwort von dir, denn du verwirfst alles; und du hast's angefangen und nicht ich. Weißest du nun was, so sage an!
Vai Dievs lai atlīdzina pēc tava prāta? Jo tu neesi mierā! tad spriedi tu, ne es! Un ko tu taču māki sacīt!
34 Weise Leute lasse ich mir sagen, und ein weiser Mann gehorchet mir.
Prātīgi ļaudis man sacīs, un ikviens gudrs vīrs, kas uz mani klausījies:
35 Aber Hiob redete mit Unverstand, und seine Worte sind nicht klug.
Ījabs runājis neprazdams, un viņa vārdi nav bijuši gudri.
36 Mein Vater! laß Hiob versucht werden bis ans Ende, darum daß er sich zu unrechten Leuten kehret.
Kaut Ījabs taptu pārbaudīts līdz galam, ka viņš runā, kā bezdievīgi ļaudis.
37 Er hat über seine Sünde dazu noch gelästert; darum laß Ihn zwischen uns geschlagen werden und danach viel wider Gott plaudern.
Jo viņš krauj grēku uz grēku, viņš mūsu priekšā zaimo un runā daudz pret to stipro Dievu. -
