< Sacharja 2 >

1 Aufs neue schlug ich meine Augen auf und schaute, da war ein Mann mit einer Meßschnur in der Hand.
Naʻa ku toe hanga hake hoku mata, pea u sio, pea vakai, ko e tangata naʻe ʻi hono nima ʻae afo ko e fua.
2 "Wohin", frug ich, "willst du?" Er sprach zu mir: "Jerusalem zu messen und zu sehn, wie breit und lang es wird."
Pea naʻaku fehuʻi kiate ia, “Ko hoʻo ʻalu ʻena ki fē?” Pea naʻa ne pehē mai kiate au, “Ke fua ʻa Selūsalema mo vakai pe ʻoku fēfē hono māukupu, pea fēfē mo hono lōloa ʻo ia.”
3 Nun ging der Engel vorwärts, der mit mir redete; da kam ein andrer Engel ihm entgegen.
Pea ʻiloange naʻe ʻalu atu ʻae ʻāngelo ʻaia naʻa ma talanoa, pea ʻalu atu mo e ʻāngelo ʻe taha ko hono fakafetaulaki.
4 Er sprach zu ihm: "Lauf! Sag dem jungen Mann: 'Jerusalem bleibt ohne Mauern jetzt, der Menge all der Menschen und des Viehes wegen.'
Pea ne pehē mai kiate ia, “Lele mo lea ki he tangata talavou na,” ʻo pehē, “ʻE kakai ʻa Selūsalema ʻo tatau mo e ngaahi potu kakai ʻoku ʻikai ʻāʻi, koeʻuhi ko hono tokolahi ʻoe kakai mo e fanga manu ʻi ai:
5 'Ich selber diene ihm', ein Spruch des Herrn, 'ringsum als Feuermauer, selber ihm zum Glanz.'
‌ʻE ʻoku pehē ʻe Sihova, Te u hangē au ko e ʻa afi ʻoku takatakai ʻiate ia, pea ko au ko e nāunau ʻi hono lotolotonga.”
6 'Auf! Auf! Flieht aus des Nordens Land!' Ein Spruch des Herrn. 'Ich streute euch nach allen den vier Himmelswinden.' Ein Spruch des Herrn.
“ʻE! ʻE! hola mei he fonua ʻi he potu tokelau, ʻoku pehē ʻe Sihova! He kuo u fakamovete ʻakimoutolu ʻo hangē ko e matangi ki he feituʻu ʻe fā ʻoe langi: ʻoku pehē ʻe Sihova.
7 'Auf! Rette dich nach Sion du, die du bei Babels Tochter weilst!'
‌ʻE Saione, fakamoʻui koe, ʻa koe ʻoku nonofo mo e ʻofefine ʻo Papilone.”
8 Denn also spricht der Herr der Heerscharen, der mich gesandt, nachdem er seinen Sinn geändert, von jenen Völkern, die euch ausgeplündert: 'Wer euch anrührt, der rührt an seines Auges Apfel.
He ʻoku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau, “Ko e meʻa ʻi he nāunau kuo ne fekau atu au ki he ngaahi puleʻanga ʻaia naʻe maumauʻi koe: he ko ia ʻoku ala kiate kimoutolu ʻoku ne ala ki he kanoʻi mata ʻuli ʻo hoku mata.”
9 Ich schwinge gegen jene meine Hand; sie sollen eine Beute ihrer Sklaven werden.' Da seht ihr ein, daß mich der Herr gesandt.
He vakai, te u tupeʻi hoku nima kiate kinautolu, pea ʻe vete ʻakinautolu ʻe heʻenau kau tamaioʻeiki: pea te mou ʻilo ai kuo fekau au ʻe Sihova ʻoe ngaahi kautau.
10 'Du, Tochter Sions, juble und frohlocke! Ich komme, und ich wohne ja in deiner Mitte.' Ein Spruch des Herrn."
“ʻE taʻahine ʻo Saione, hiva mo fakafiefia: he ʻoku pehē ʻe Sihova, vakai ʻoku ou haʻu, pea te u nofo ʻi ho lotolotonga ʻoʻou.”
11 Dann schließen sich an jenem Tage viele Völker an den Herrn. "Sie werden mir zum Volke sein. Ich wohne dann in deiner Mitte." Dann siehst du ein: Der Herr der Heerscharen hat mich zu dir gesandt.
Pea ʻe lahi ʻae puleʻanga ʻe kau mo Sihova ʻi he ʻaho ko ia, pea nau hoko ko hoku kakai; pea te u nofo ʻi ho lotolotonga ʻoʻou, pea te ke ʻilo ai kuo fekau au kiate koe, ʻE Sihova ʻoe ngaahi kautau.
12 So nimmt der Herr sich Juda wiederum zu eigen im heiligen Land, und er erwählt sich wiederum Jerusalem.
Pea ʻe maʻu ʻe Sihova ʻa Siuta, ko hono tofiʻa, ʻi he fonua māʻoniʻoni, pea te ne toe fili ʻa Selūsalema.
13 Vorm Herrn sei alle Welt jetzt still! Er ist in seiner heiligen Wohnung aufgewacht.
Ke longo hifo ʻae kakai kotoa pē ʻi he ʻao ʻo Sihova! He kuo tuʻu hake ia mo hono ʻafioʻanga māʻoniʻoni.

< Sacharja 2 >