< Psalm 94 >

1 Herr! Als der Rache Gott, als Gott der Rache zeige Dich!
Drottinn, þú ert Guð hefndarinnar – sá Guð sem réttir hlut þeirra sem ranglæti eru beittir. Láttu dýrð þína birtast.
2 Erhebe Dich als Erdenrichter! Vergilt den Stolzen nach Verdienst!
Rís upp, þú dómari jarðar. Refsaðu ofstopamönnum fyrir illverk þeirra.
3 Wie lange sollen Frevler, Herr, wie lange sollen Frevler noch frohlocken
Drottinn, hve lengi eiga óguðlegir að hrósa sigri?
4 und geifernd so Vermessenes reden und alle Übeltäter so sich brüsten
Þeir eru að springa af monti! Hlustaðu á grobbið í þeim!
5 Sie treten, Herr, Dein Volk. Die ewig Deinen quälen sie,
Drottinn, líttu á hvernig þeir kúga þjóð þína og kvelja fólkið sem þú elskar.
6 erwürgen Fremdlinge und Witwen und morden Waisen, sprechend:
Þeir myrða ekkjur og munaðarleysingja og líka útlendinga sem hér hafa sest að.
7 "Der Herr sieht's nicht; nicht merkt es Jakobs Gott."
„Drottinn sér þetta ekki, “segja þeir, „hann lætur sér fátt um finnast.“
8 Ihr Albernen im Volke werdet klug! Ihr Törichten! Wann wollt ihr das begreifen?
Heimskingjar!
9 Nicht hören sollte, der das Ohr erschafft? Nicht sehen, der das Auge hat gebildet?
Haldið þið að Guð sé blindur og heyrnarlaus, hann sem skapar bæði augu og eyru!
10 Nicht strafen sollte, der die Heidenvölker züchtigt? Er, der den Menschen Einsicht schenkt?
Hann refsar þjóðunum – og nú er komið að ykkur. Enginn hlutur er honum hulinn. Eins og hann viti ekki hvað þið hafið gert!
11 Die menschlichen Gedanken kennt der Herr, wie sie so eitel sind. -
Drottinn þekkir skammsýni og hégómleika mannanna
12 Dem Manne Heil, den Du erziehst, o Herr, aus Deiner Lehre ihn belehrst,
og því agar hann okkur til góðs.
13 ihn ob des Bösen Glück beruhigend, bis daß gegraben ist die Grube für den Frevler:
Það gerir hann til þess að við göngum á hans vegum og gefumst ekki upp í mótlæti.
14 "Der Herr verstößt sein Volk nicht ganz, verläßt die ewig Seinen nicht.
Drottinn afneitar ekki lýð sínum né yfirgefur þjóð sína.
15 Noch immer sitzt er zu Gericht; ihm fallen alle frommen Herzen zu."
Dómar hans eru réttlátir og fylgjendur hans fagna af hreinu hjarta.
16 Wer steht mir gegen Bösewichter bei? Wer tritt für mich den Übles Tuenden entgegen?
Hver vill vernda mig fyrir illgjörðamönnum? Hver vill vera skjöldur minn?
17 Wenn nicht der Herr mein Beistand wäre, dann läge meine Seele bald im Reich der Stille.
Án Drottins væri ég dauðans matur.
18 Obschon ich wähnte, daß mein Fuß gewankt, so hält mich dennoch Deine Gnade aufrecht, Herr.
Ég æpti: „Drottinn, ég er að hrapa!“og af gæsku sinni frelsaði hann mig.
19 Und streiten sich in meinem Innern die Gedanken, so labt an Deinen Tröstungen sich meine Seele.
Drottinn, þegar efasemdir ásækja mig og hjarta mitt er fullt af angist, þá gefðu mér frið þinn og endurnýjaðu gleði mína.
20 Hat schon des Unrechts Stuhl der aufgestellt, der Unheil dem Gesetz bereitet?
Vilt þú vernda og viðhalda spilltri valdsstjórn sem hallar réttlætinu? Leyfir þú slíkt?
21 Sie klagen fromme Seelen an; unschuldig Blut verdammen sie. -
Hefur þú þóknun á þeim sem dæma saklausa til dauða?
22 Doch eine Burg sei mir der Herr, mein Gott, mein Zufluchtsfels!
Nei! Drottinn, Guð minn, er vígi mitt, kletturinn þar sem ég leita skjóls.
23 Er lohne ihnen auch ihr Unrecht; er tilge sie in ihrer Bosheit! Der Herr vertilge sie, er, unser Gott.
Guð lætur syndir óguðlegra koma þeim sjálfum í koll. Illverk þeirra verða þeim að falli.

< Psalm 94 >